پس از جنگ جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸) که بیش از ده میلیون کشته بجاگذاشت، سازمانی به نام “جامعه ملل” به وجود آمد تا با حل و فصل صلح آمیز مسائل جهانی از وقوع جنگ های دیگر جلوگیری کند. شوربختانه “جامعه ملل” به دلیل زیاده طلبی و بی انصافی فاتحان جنگ در انجام این ماموریت ناکام ماند و در نتیجه جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵) درگرفت که شمار تلفات آن به ۷۰ میلیون نفر رسید. در پایان جنگ جهانی دوم، بار دیگر طرح سازمانی ریخته شد که وظیفه آن جلوگیری از بروز جنگ های دیگر و حل اختلاف های کشورها از راه های مسالمت آمیز باشد. این تشکیلات “سازمان ملل متحد” نامیده شد که نامی بی مسما بود زیرا اعضاء آن نه “ملت” بودند و نه “متحد”. حکومت هایی بودند که از بدو ورود کوشیدند در آن جایگاهی برای خود دست وپا کنند و از این جایگاه به عنوان تخته پرشی برای دست یابی به منافع و مقاصد خود استفاده نمایند.
حکومت بشار اسد به کشتار شهروندان ادامه می دهد
نخستین گام این جایگاه سازی که خشت اول سازمان ملل متحد را کج نهاد و دیوار آن را کج بالا برد، قائل شدن عضویت دائمی و داشتن حق تبعیض آمیز وتو در مهم ترین نهاد اجرایی آن یعنی شورای امنیت برای کشورهای فاتح در جنگ جهانی دوم بود. این حق تبعیض آمیز و ناسزاوار در درازای نزدیک به هفت دهه ای که از عمر این سازمان می گذرد، عملا آنرا از هدف اولیه که حل و فصل بحران ها با روش های صلح آمیز بود دورکرده و تبدیل به یک باشگاه خصوصی قدرت های جهانی برای تبانی، بده بستان و زدوبندهای سیاسی، نظامی و اقتصادی نموده است. باشگاهی که در حرف همه اعضاء آن برابرند، اما در عمل به قول جرج اورول درکتاب مزرعه حیوانات برخی ـ باداشتن حق وتو ـ برابرترند!
کج بالارفتن دیوارسازمان ملل متحد موجب شد که تدریجا در رأس آن به جای شخصیت های برجسته و تأثیرگذار جهانی کسانی قرارگیرند که بی اعتنایی به اصول و مماشات سودپرستانه کمترین صفات منفی شان است. در نزدیک به هفت دهه گذشته، این کاهش کیفی مدیریت سازمان ملل متحد ادامه داشته و کار به جایی رسیده که گویی بی خاصیتی و ناکارآمدی جزء شرایط لازم برای منصوب شدن به دبیرکلی این سازمان است.
نمونه بارز از دارندگان این صفات دبیرکل پیشین سازمان ملل متحد، کوفی عنان بود که در ۱۰ سال دبیرکلی اش سازمان ملل علاوه بر بی خاصیتی و دیوان سالاری و کاغذبازی به فساد مالی نیز آلوده شد تا جایی که در حالی که هزاران کودک در عراق به خاطر تحریم های اعمال شده علیه صدام حسین از سوءتغذیه جان می سپردند، دبیرکل سازمان و پسرش متهم بودند که به زدوبندهای پردرآمد در چهارچوب برنامه “نفت در برابر دارو و غذا” با رژیم جنایتکار صدام حسین مشغولند.
با این کارنامه و سابقه درخشان، چند هفته است که آقای کوفی عنان برای پایان بخشیدن به جنایات روزمره ای که رژیم بشار اسد در سوریه انجام می دهد و شمار تلفات آن در ۱۵ ماه گذشته به بیش از ۱۶۰۰۰ نفر رسیده، به عنوان نماینده سازمان ملل و اتحادیه عرب منصوب شد و طرحی تهیه کرد تا به زعم خود بشار اسد را از تداوم جنایت هایش بازدارد. این طرح چنان که از آغاز نیز پیدا بود به شکست انجامید و رژیم بشار اسد از آن برای خریدن وقت و ادامه کشتار مردم بی دفاع بهره برد. هفته گذشته ناظران سازمان ملل متحد در سوریه، پرده از کشتاری جمعی در یکی از شهرهای سوریه به نام “حوله” برداشتند که در آن ۱۰۸ نفر شامل دستکم ۳۲ کودک کمتر از ۱۰ سال به قتل رسیده اند. حکومت جنایتکار سوریه دخالت در این قتل عام را انکار کرده و آنرا به “گروه های تروریستی” نسبت داده اما ژنرال رابرت مورد رییس ناظران سازمان ملل متحد می گوید که بر اساس رد و اثر تانک ها و پوکه های فشنگ یافت شده در منطقه، ارتش سوریه مسئول گلوله باران این منطقه بوده است.
درطول پانزده ماه گذشته، شورای امنیت سازمان ملل بارها کوشیده راهی برای جلوگیری از تداوم کشتار مردم سوریه بیابد اما این تلاش ها هربار به در بسته “حق وتو” چین و روسیه برخورده اند. در آخرین تلاش ازاین نوع، به گزارش خبرگزاری فرانسه به تاریخ یکشنبه ۲۷ می ۲۰۱۲: «شورای امنیت سازمان ملل روز یکشنبه با شدیدترین بیان ممکن، رژیم سوریه را به خاطر قتل عام شهروندان غیرنظامی در شهر حوله محکوم کرد. در بیانیه شورا آمده است که به گزارش ناظران سازمان ملل در سوریه، نیروهای دولتی با استفاده از تانک های نظامی و توپخانه، یک محله مسکونی در شهر حوله را هدف حمله قرار دادند که در این حمله وحشیانه دستکم ۱۰۸ نفر از جمله ده ها کودک کشته شدند».
در پی این محکومیت کاغذی و کم خاصیت به دلیل نداشتن ضمانت اجرایی، کشورهای آلمان، بریتانیا، فرانسه، ایتالیا، هلند، بلژیک، اسپانیا، استرالیا، نیوزیلند، ایالات متحده، ترکیه و ژاپن سفیران سوریه را از خاک خود اخراج کردند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، یک روز پس از صدور بیانیه شورای امنیت: «کوفی عنان دبیرکل پیشین سازمان ملل متحد و نماینده این سازمان و اتحادیه عرب برای سوریه، هنگام ورود به دمشق گفت از کشتار بیرحمانه شهر “حوله” در مرکز سوریه به شدت تکان خورده و وحشت بر او مستولی شده است».
کوفی عنان تنها کسی نبود که از قتل عام حوله تکان خورد. درهمین روز وزیرامور خارجه روسیه، که کشورش دست دردست چین و جمهوری اسلامی مسئول مستقیم در تداوم کشتارها در سوریه اند نیز در کنفرانس مطبوعاتی مشترکی با ویلیام هیگ همتای انگلیسی خود گفت روسیه از رژیم دمشق پشتیبانی نمی کند!
زنجیره سیاست بازان مماشات گری که عملا امکان کشتن ۱۶۰۰۰ انسان بی گناه و بی دفاع را به رژیم بشار اسد داده اند حلقه های دیگری نیز دارد. باراک اوباما رییس جمهوری همیشه مردد امریکا از این جمله است. آقای اوباما هنوزهم درپی انجام یک بده- بستان با روسیه است تا بشار اسد جنایتکار از کاربرکنار شود. به گزارش “رادیوفردا”: «باراک اوباما رییس جمهوری امریکا همچنان درپی یافتن راه حلی صلح آمیز برای بحران سوریه است. به گزارش رسانه های امریکایی و به نقل از منابع کاخ سفید، اوباما امیدوار است که به کمک مسکو بشار اسد را وادار به کناره گیری از قدرت کند»! آیا از دنیایی که رییس جمهوری مهم ترین ابرقدرتش فردی مانند باراک اوباما است، می توان انتظار داشت که کمتر از این که اکنون هست نابسامان و آشفته باشد؟!ا
ناظران سازمان ملل در سوریه شاهد کشتار رژیم بودند
در این بازار آشفته و نابسامان، نظام ولایت مطلقه فقیه نیز ساز خود را می زند و به این دستاویز که حکومت سوریه خط مقدم جبهه مقاومت در برابر اسراییل است، به شکل های مختلف از جمله مالی، نظامی، نیروی انسانی و… از رژیم بشار اسد پشتیبانی می کند و عملا در جنایات آن مشارکت دارد و این حمایت همه جانبه را نیز گاه به شکل های خنده دار توجیه می کند. از جمله این موارد، گفته های روز سه شنبه ۲۹ می ۲۰۱۲ سردار سرلشکر پاسدار سیدحسن فیروزآبادی رییس ستادکل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی است که در حاشیه همایش ملی امنیت پایدار به خبرنگاران گفته است: «جمهوری اسلامی دشمن مردم سوریه نیست، حمایت از دولت این کشور به اصول دفاعی و امنیتی مکتب امام خمینی (ره) بازمی گردد»!
ازاین خنده دارتر، بیانیه وزارت امورخارجه حکومت آخوندی است که با “مشکوک” خواندن قتل عام شهر حوله مش قاسم دایی جان ناپلئون را به یاد می آورد: «جمهوری اسلامی ضمن تقبیح این اقدام مشکوک برضرورت شناسایی و مجازات عاملان این حادثه تأکید می کند»! البته تأکید وزارت امورخارجه حکومت آخوندی را نباید چندان جدی گرفت، زیرا اگر بیل زن بود اول به خودش می زد و در مواردی مانند کشتار زندانیان سیاسی، قتل های زنجیره ای، کوی دانشگاه و جنایات کهریزک درمورد “شناسایی و مجازات عاملان” آنها جدیت نشان داده بود!
جان کلام درباره پایان بخشیدن به کشتار جمعی مردم سوریه را باید از سخنگوی ارتش آزاد سوریه شنید که در یک نوار ویدئویی که در اینترنت منتشر شده می گوید: «از این پس نمی توانند به طرح صلح کوفی عنان وفادار بمانند… ابتکارات بس است، پیشنهادات بس است. از امروز به بعد هیچ قطعنامه سیاسی را نخواهیم پذیرفت. قتل عامی که اتفاق افتاد و امروز هم در حوله و سایر شهرها رخ می دهد، در حضور ناظران سازمان ملل صورت می گیرد… به روشنی پیداست که طرح کوفی عنان مرده است و به روشنی معلوم است که بشار اسد و باند جنایتکار او هیچ چیز جز زبان زور را نمی فهمند»!
* شهباز نخعی نویسنده در حوزه ی مسائل سیاسی، ساکن اروپا و از همکاران شهروند است.
