شهروندـ آرش عزیزی: تحقیقاتی که مایک تهوالت، فیزیکدان و استاد دانشگاه سیمون فریزر در ونکوور، انجام داده است میتواند منجر به پیشرفت مهمی در زمینهی کامپیوترهای کوانتوم شود. یکی از دستیاران تهوالت در این تلاش، کامیار سعیدی، دانشجوی ایرانیتبار دکترا در سیمون فریزر، بوده است.
تهوالت لیسانس خود را در سال ۱۹۷۲ از دانشگاه مکمستر همیلتون دریافت کرده و در دههی ۱۹۷۰ در دانشگاه بریتیش کلمبیا درس فوق لیسانس و دکترا خوانده. او پیش از این به خاطر تحقیقاتش در مورد نیمهعایقها، بخصوص سیلیکون غنیشده با ایزوتوپ، شناخته شده بوده است.
کامپیوتر کوانتوم از آن ماشینهای آیندهگرایی است که میتواند با چندین برابر سرعت سریعترین کامپیوترهای جهان کار کند. ویژگیهای یگانهی سیلیکون بسیار غنیشده و خالصشده نکتهی اصلی تحقیقات تهوالت و سعیدی بودهاند.
کامپیوترهای کوانتوم در حال حاضر بیشتر به عنوان مفهومی تئوریک نزد فیزیکدانان وجود دارند. چند مورد سادهی چنین دستگاههایی وجود دارد اما مورد عملی آن هنوز ساخته نشده است. چنین کامپیوترهایی قرار است با استفاده از قدرت اتمها و ذرات زیراتمی (یون، فوتون و الکترون) فعالیتهای معمول کامپیوترها را به عهده بگیرند.
تهوالت تحقیقات خود را به همراه همراهانش در دانشگاه آکسفورد و آلمان انجام داده است و به این نتیجه رسیده که سیلیکون ویژهای که آنها به آن رسیدهاند اجازه میدهد روندهای لازم در وضعیت جامدی انجام شود که دانشمندان پیش از این تنها در شرایط خلا تقریبا بینقص ممکن میداشتند.
تهوالت در گفتگو با «رد اوربیت دات کام» این را کشف مهمی دانست و گفت: «اگر همین چند سال پیش از کسی میپرسیدید چنین چیزی ممکن است یا نه، میگفتند نه.»
او اما تاکید کرد که جهان هنوز تا کامپیوترهای کوانتومی عملی خیلی فاصله دارد.
نتیجهی تحقیقات تهوالت و همکارانش جمعهی هفتهی گذشته در «ساینس»، ژورنال دانشگاهی «انجمن پیشرفت علوم آمریکا» که از معتبرترین ژورنالهای علمی جهان است منتشر شد.