نشست چهارم اتحاد چپ ایرانیان خارج کشور

۲۰-۱۸ می ۲۰۱۲ ـ تورنتو

 شهروند ـ فرح طاهری: اتحاد چپ ایرانیان ـ خارج از کشور تشکلی  سوسیالیستی، دموکراتیک و مستقل است، برای سازماندهی و هماهنگ کردن فعالیت ها و مبارزات عملی نیروهای چپ وفادار به آرمان کارگران و زحمتکشان در خارج از کشور و دفاع و حمایت عملی از مبارزان داخل کشور و پشتیبانی از خواست های آنان و همچنین افشای هرچه بیشتر جمهوری اسلامی و تنگ کردن عرصه بر آن در مجامع بین المللی.

این تعریف و هدفی ست که در اساسنامه ی اتحاد چپ ایرانیان آمده است.

پوستر نصب شده در محل کنفرانس

براساس قطعنامه نشست این اتحاد در شیکاگو در فوریه ۲۰۱۱، مبانی همکاری آنها در خارج کشور عبارت است از: ۱ـ اعتقاد به سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی توسط توده های تحت ستم در ایران بویژه کارگران و زحمتکشان، ۲ـ مبارزه در راه استقرار سوسیالیسم به عنوان تنها آلترناتیو نظام سرمایه داری در ایران و جهان، ۳ـ مبارزه با امپریالیسم جدا از مبارزه با ارتجاع داخلی و پیکار برای دموکراسی و سوسیالیسم نیست، ۴ـ دفاع از مبارزات آزادی خواهانه و برابری طلبانه کارگران و زحمتکشان، زنان، ملیت های تحت ستم، جوانان و دیگر جنبش های اجتماعی در ایران و همچنین در دیگر کشورهای جهان، ۵ـ دفاع از آزادی های بنیادی مانند دفاع از پلورالیسم سیاسی، آزادی بیان و اندیشه و تشکل، برابری کامل زنان با مردان، و دفاع از حق تعیین سرنوشت ملل.

چهارمین نشست اتحاد چپ ایرانیان ۱۸ تا ۲۰ می ۲۰۱۲ در تورنتو برگزار شد. در این نشست از شهرهای دور و نزدیک آمریکا و کانادا افرادی حضور داشتند. ونکوور، شیکاگو، لس آنجلس، مونترال … شهرهایی بودند که افراد به عنوان محل سکونت خود نام می بردند.

از تورنتو نیز تعدادی از فعالان سیاسی و کارگری در میان حاضران به چشم می خوردند.

جمشید برمکی، مسئول ارتباطات داخلی اتحاد چپ ایرانیان در خارج کشور که از شیکاگو به تورنتو آمده بود، درباره ی برگزاری نشست به شهروند می گوید: این نشست چهارم ما است. این نشست ها برای برقراری رابطه و تحکیم روابط با ایرانیان خارج از کشور که ما آنها را چپ و کمونیست می دانیم برگزار می شود و به همین خاطر نشست هایمان سالیانه نیست و براساس ضرورت هایی که فکر می کنیم بین اعضا وجود دارد، برگزار می شود.

او در پاسخ به اینکه ضرورت این نشست چه بود؟ می گوید: بعد از جنبش دوم خرداد در سراسر خارج کشور اپوزیسیون به صورت بورژوازی خودش را خواسته منسجم کند. در گذشته تمام اتحادهایی که ایجاد شده بوده بیشتر براساس گروه ها و احزاب و سازمان ها بوده، ولی این اتحادها، مشخصا اتحاد چپ انقلابی، اتحاد چپ کمونیستی و اتحاد چپ کارگری نتوانستند جوابگوی ضرورت این اتحاد در درون جنبش چپ باشند. ما معتقدیم تنها شکل این حرکت باید به صورت شرکت افراد و عناصر باشد، اینها می توانند عضو گروه ها و احزاب باشند ولی در این اتحاد با خودشان نمایندگی سازمان هایشان را نمی آورند. اتفاقا امروز یکی از رفقا به وسیله پالتاک همین سئوال را کرد چه احزاب و سازمان ها و گروه هایی در اتحاد چپ حضور دارند؟ من پاسخ دادم اتحاد چپ ایرانیان با احزاب همکاری می کند ولی هیچگاه استقلال خودش را با نمایندگی یک بینش سیاسی از دست نمی دهد.

جمشید برمکی در پاسخ به این پرسش که “چرا اعلام عمومی نکرده بودید؟” می گوید: در سطح جنبش چپ به طور مشخص از احزاب و گروه ها و سازمان ها دعوت کرده بودیم تا به صورت فردی در نشست شرکت کنند نه به صورت سازمانی.

اتحاد چپ در خارج کشور براساس افراد و عناصر مستقلی که به هیچ سازمان و گروهی وابستگی ندارند، و یا اگر وابستگی دارند ولی به عنوان فردی حضور می یابند، تشکیل شده است.

پیام های مختلفی هم که از سازمان ها و احزاب فرستاده شده بود توسط افراد حاضر در سالن خوانده شد.

علی آتش، از اعضای اتحاد چپ ایرانیان، از شیکاگو، نیز به گفت وگوی ما می پیوندد و می گوید،  از سمینار دوم اتحاد که در شیکاگو تشکیل شد من به آن گرویدم و تا به حال با آن هستم.

می پرسم، این نشست ها فقط در آمریکای شمالی ست یا در اروپا هم برگزار می شود؟

آتش می گوید: چون بیشتر اعضایمان از شهرهای کشورهای آمریکای شمالی ست فعلا در اینجا برگزار می شود. ولی اسم خودمان را “در خارج کشور” گذاشتیم تا به نوعی در را باز بگذاریم تا روابطمان را توسعه دهیم تا در آینده ی نزدیک روزی این را بتوانیم تبدیل به سازمانی کنیم که در تمام خارج کشور فعالیت کند.

برمکی دوباره تأکید می کند، دلیل شکست های اتحادهای چپ گذشته، به خاطر این بوده که نقش افراد وجود نداشته و این اتحاد بین سازمان ها بوده. افراد امروزه هرچه بیشتر دارند از احزاب و گروه ها به ما می پیوندند و جلسات پالتاک ما به تازگی به میزان صددرصد رشد داشته است.

علی آتش هم می گوید: آن اتحادی که ما به آن اعتقاد داریم با اتحادهای گذشته در جنبش چپ خارج کشور تفاوت دارد در دو راستا، یکی اتحاد ما روی عمل است روی برنامه های عملی، دیگر اینکه اتحاد ما روی اتحاد سازمان ها نیست. الان تعداد بیشماری افراد چپ به صورت پراکنده هستند که در سازمان ها و احزاب عضویت ندارند، کار ما جمع کردن این افراد پراکنده است.

می پرسم در رابطه با ایران چه می کنید؟، برمکی می گوید: ما سه کار انجام داده ایم. برنامه چشم انداز را در تلویزیون اندیشه راه اندازی کردیم که بتوانیم با مردم ایران رابطه داشته باشیم. این برنامه مثل یک شوی تلویزیونی نیست ولی افرادی که به مسائل سیاسی توجه دارند، آن را در ایران می بینند.

کار دیگرمان این بود که ما خواستیم یک تبلور مبارزاتی و اتحادی در بین خانواده چپ به وجود بیاوریم برای همین افرادی از گروه های مختلف را در کنار هم آوردیم و دیالوگ بین نیروهای چپ را باز کردیم.

و دیگر اینکه ما هم در این اتحاد داریم یاد می گیریم قبل از اینکه بخواهیم مبارزه ی ایدئولوژیک کنیم، نظرات مخالف را تحمل کنیم. نظرات خودمان را تحمیل نکنیم به دیگران. اینجا افراد روابط انسانی و سوسیالیستی را دارند تمرین می کنند و سعی می کنند نظراتشان را ارتقا دهند بدون اینکه پرنسیپ های خودشان را زیر پا بگذارند.

اینجا همه افراد میانسال به بالا هستند، چرا جوانان بین شما جایی ندارند؟  

برمکی: این خودش یکی از مشکلات جنبش چپ در خارج کشور است.

ولی من جوانان زیادی را در بخش چپ می شناسم.

برمکی: درست است. شاید ما هنوز نتوانسته ایم آن رابطه را با جوانان برقرار کنیم.

اشکالتان را می دانید در کجاست؟

برمکی: صددرصد. شاید ما هنوز به طور مشخص نتوانستیم درک کنیم مسائل جوانان از دیدگاه چپ چه رابطه ای می تواند با جنبش سنتی کمونیستی سابق داشته باشد. هنوز جوابی نتوانستیم پیدا کنیم.

ما داریم سعی می کنیم به جوانان نزدیک شویم و این هدف خیلی مهم و مشکلی ست.

در حاشیه

به من به عنوان خبرنگار اجازه عکس گرفتن داده نشد، اما ویدیوهای این نشست در یوتیوب قرار دارد و شما می توانید مسائل و گفت وگوهای مطرح شده را آنجا دنبال کنید.