شهروند ۱۱۸۲
در حاشیه کنفرانس پاریس
سودی که طالبان از فساد حاکم بر افغانستان می برد
مقامات پلیس افغانستان نیمی از تجهیزاتی را که کشورهای غربی برایشان فرستاده اند، دزدیده اند!
روز پنجشنبه دوازدهم ژوئن امسال، دهها سیاستمدار غربی، همراه با همتایان افغانی خود، در پاریس گردآمدند تا بر سر امنیت و بازسازی افغانستان به رایزنی بنشینند. کنفرانس پیشین افغانستان در سال ۲۰۰۶ میلادی، برای بازسازی این کشور تا سال ۲۰۱۰ ده و نیم میلیارد دلار کمک پیش بینی کرده بود، اما چند هفته پیش از نشست فعلی، حمید کرزای رئیس جمهور افغانستان، خواستار ۵۰ میلیارد دلار کمک جدید شد.
یک روز پیش از نشست پاریس، نیکولا سارکوزی رئیس جمهور فرانسه، در مذاکرات دوجانبه خود با کرزای، اوضاع فعلی افغانستان را مورد بررسی قرار داد. وضعیت افغانستان، از دید ناظران محلی و بین المللی، هفت سال پس از سرنگونی طالبان، همچنان بی ثبات و به شدت نگران کننده است. در همان روز گشایش کنفرانس پاریس، دولت انگلستان اعلام کرد که تاکنون صد تن از سربازانش، در خاک افغانستان کشته شده اند. این، در مقایسه با قربانیان بومی، قطره ای از دریا است.
در مراسم گشایش کنفرانس، حمید کرزای کوشید وجود ساختارهای موازی برای اجرای طرح های بازسازی را، یکی از مهمترین عوامل عدم موفقیت دولت در تامین امنیت و رضایت مردم افغانستان معرفی کند. این نظر را نمی توان رد کرد، اما آنچه همواره مسکوت می ماند، فساد ویران کننده ای است که سبب می شود کمک های غرب به جای بازسازی افغانستان، زمینه ساز ثروتمند شدن گروهی اندک از رهبران سیاسی و قومی این کشور شود.
وقتی پلیس دزد از آب در می آید
در ماه ژانویه سال گذشته میلادی، وزارتخانه های دفاع و کشور ایالات متحده آمریکا، گزارش مشترکی را تسلیم کنگره کردند که پرده از همه گیر شدن پدیده دزدی در دستگاه پلیس افغانستان برمی داشت. براساس این گزارش، که جزئیات آن در ساندی تایمز انتشار یافت، تا آن زمان ۲۴ هزار پلیس برای تامین امنیت ۲۵ میلیون افغانی به وسیله آمریکا و متحدانش تربیت و تجهیز شده بودند، اما گروه کوچکی از رهبران سیاسی و قومی افغانستان، به تنهائی ۱۵ هزار محافظ و نیروی مسلح شخصی در اختیار داشتند!
یک مقام پنتاگون، در همان زمان به ساندی تایمز گفت: “مقامات پلیس تاکنون دست کم نیمی از تجهیزاتی را که آمریکا در اختیارشان قرار داده دزدیده اند. هزاران موتور سیکلت و خودرو، در شمار این تجهیزات سرقت شده بوده اند که یا به عنوان وسیله شخصی مورد استفاده قرار گرفته و یا در بازار سیاه فروخته شده اند”.
در گزارش مشترک وزارتخانه های دفاع و کشور ایالات متحده به کنگره نیز، آمده بود که دست کم نیمی از کمک هائی که برای بازسازی افغانستان به این کشور ارسال شده، به مقصد اصلی نرسیده است. همزمان با ارائه همین گزارش، نیروهای ناتو در جنوب افغانستان نیز اعلام کردند که رهبران قومی و محلی افغانستان، بخش قابل توجهی از کالاهای ارسالی به این کشور را دزدیده و در بازار سیاه فروخته اند. مصالح ساختمانی و مواد سوختی مهمترین این کالاها را تشکیل می داد.
سلاح های فرسوده آمریکائی
در کنار این واقعیات، سال گذشته یک گزارش محرمانه وزارت دفاع افغانستان به بیرون درز کرد که نشان می داد بخش عمده سلاح های آمریکائی ارسالی برای ارتش و پلیس افغانستان فرسوده است و در شرایط امروز کاربردی ندارد.
این گزارش را، وزارت دفاع برای تسلیم به دولت آمریکا تهیه کرده بود و قصد انتشار آن را نداشت، اما یکی از کارکنان وزارتخانه آن را در اختیار خبرنگاران محلی و خارجی قرار داد. در گزارش آمده بود: “بیشتر سلاح های آمریکائی، متعلق به جنگ جهانی دوم هستند و قابلیت مقابله با سلاح های مدرن نیروهای طالبان را ندارند”. وزیر دفاع افغانستان، بعدا در گفت وگوئی با خبرنگار بخش افغانی رادیو آلمان، ضمن اعتراض به انتشار بیرونی گزارش، اطلاعات آن را مورد تایید قرار داد.
اهمیت کشاورزی و انرژی
حمید کرزای که به علت عدم نفوذ دولتش بر مناطق خارج از کابل، در داخل کشور به رئیس جمهور کابل معروف شده است، در مراسم گشایش کنفرانس، خواستار کمک درازمدت جامعه جهانی شد. او توسعه کشاورزی و انرژی را، برای کشورش، مهمتر از هرچیز دانست و خواستار آن شد که محل و نحوه مصرف کمک ها، بیشتر از گذشته، با دولت مرکزی هماهنگ شود.
کرزای گفت:”در حال حاضر ساختارهای موازی مانع گسترش نهادهای افغان می شوند. همکاری های فنی باید به جای پشتیبانی از امدادگران خارجی، در خدمت تربیت کادرهای افغانی قرار گیرد”. وی افزود:”کمک ها باید بیش از گذشته برای مبارزه با فساد حاکم بر افغانستان به کار گرفته شوند”. این در حالی است که بسیاری از ناظران محلی، دولت کرزای را به دست داشتن در فساد مالی متهم کرده اند.
نیکولای سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه در سخنرانی افتتاحیه کنفرانس اعلام کرد که کشورش کمک های خود را به افغانستان دو برابر می کند، اما رقم این کمک ها را اعلام نکرد. سارکوزی گفت: “کمک های فرانسه باید برای گسترش کشاورزی و سیستم خدمات بهداشتی و درمانی مصرف شوند”. وی افزود: “هدف نهائی همه کمک های خارجی، ایجاد افغانستانی خالی از ترور و مواد مخدر است”.
اما آنچه در هفت سال گذشته رخ داده، دستیابی به این هدف را بسیار دشوار جلوه می دهد. عدم هماهنگی میان نیروهای خارجی و دولت مرکزی، در کنار فساد ویرانگر حاکم بر افغانستان، سبب شده است که به استثنای ساکنان مناطق مرکزی کابل، سایر مردم افغانستان اثری از بهبود اوضاع اقتصادی نیابند و در نتیجه از روند فعلی نومید شوند و به طالبان روی آورند. طالبان، در نواحی شمالی پاکستان، که هم مرز افغانستان است، زیر عنوان “جنبش طالبان در پاکستان” گرد آمده اند و از آنجا عملیات خود را علیه نیروهای متحدین هدایت می کنند. این حمله ها در دو سال اخیر بیش از همیشه اوج گرفته است.
نیروهای طالبان، در عین حال می کوشند مانع اجرای طرح های عمرانی در مناطق محروم شوند، زیرا تحقق این طرح ها را سبب پشت کردن توده های فقیر به خودشان می دانند. در بسیاری از مناطق جنوبی افغانستان، نیروهای طالبان، کسانی را که با امدادگران خارجی، پلیس و دولت مرکزی همکاری دارند، به قتل می رسانند. آن ها همچنین مانع از رفتن کودکان و به ویژه دختران به مدرسه می شوند.
