دوازده سال از خاموشی «بامداد شاعر» گذشت، اما او چون قله ی بلندی که هر چه از آن دورتر می شویم بیشتر دامن می گسترد، در پیش چشم ما شکوهمندتر از دوران حیات خود نمایان می شود.
وجه تمایز شاملو با بسیاری از همگنان این است که «بامداد» شاعری توانا و در عین حال متفکر، هنرمند و روشنفکری متعهد به معنای اصیل بود؛ آزادی خواهی که لحظه ای از ستیز با دشمنان آزادی و دفاع از آزادی بی قید و شرط بیان دست نکشید. شعر او، شعر زندگی، شعر آینده و سرنوشت اجتماعی، فرهنگی و سیاسی انسان است.
حضور شاملو در عرصه ی ادبی و اجتماعی ایران، طی چند دهه، مانع جلوه گری هنرفروشان فرصت طلب یا مردم گریزی ها و عافیت طلبی های پنهان و آشکار بود. آرمان های انسانی او بس بلند است و از این رو، بر خلاف گمان برخی بی هنران فصلی و موسمی، شاعری ماندگار است که تاثیر فزاینده و روینده ی او تازه اکنون خود را نشان می دهد. زیرا شعر او، نوید آینده است.
یادش را گرامی می داریم و روز دوشنبه دوم مرداد، ساعت ۴ بعد از ظهر مزارش را گلباران می کنیم.
کانون نویسندگان ایران ـ۲/ ۵/ ۱۳۹۱
