داشتن یک خانه ی مناسب برای سکونت شخصی یکی از خواسته ها و آرزوهای هر انسان در زندگی است. صاحب خانه بودن، در عین حال که به انسان احساس خوشایند موفقیت و ثبات در زندگی می بخشد، از او مسئولیت پذیرش بار مالی و مدیریتی آن را نیز طلب می کند. علیرغم میل باطنی برای خرید خانه، هر کسی در هر زمانی ممکن است آمادگی خرید آن را نداشته باشد. از این جهت قبل از اقدام به خرید، لازم است به قول معروف کلاه خود را قاضی کرد و آمادگی خود و خانواده را برای پذیرش مسئولیت خرید خانه و نگهداری آن مورد ارزیابی واقع بینینه قرار داد. خرید خانه، در حالی که ممکن است برای بعضی ها بهترین گزینه باشد، برای بعضی های دیگر می تواند در شرایطی معین گزینه ای مناسب نباشد. آن هائی که شرایط خود را برای خرید مناسب نمی بینند می توانند امیدوار باشند و برای تحقق فردائی بهتر باشد تلاش کنند.
در این مقاله سعی ما بر این است به مهمترین موضوع هائی اشاره کنیم که هر خریدار قبل از اقدام به خرید باید آن ها را در نظر بگیرد و روی آنها خوب فکر کند.
نخستین موضوع مسئله ی پیش پرداخت است. درست است که امروز با حداقل پنج درصد پیش پرداخت و در شرایط ویژه حتی بدون آن می توان خانه ای خریداری کرد، ولی نباید هم فراموش کرد که مناسب ترین وام های مسکن به لحاظ نرخ بهره و دیگر شرایط آن، بیشتر به کسانی داده می شوند که قادر هستند در حدود بیست درصد از قیمت خرید خانه را به صورت پیش و از محل منابع شخصی خود پرداخت نمایند. آنانی که به هزار زحمت و به هر آب و آتش زدنی می توانند فقط حداقل پیش پرداخت لازم را فراهم نمایند، لازم است به فکر پرداخت های مستمر و وقفه ناپذیر بعد از خرید هم باشند. اهمیت میزان پیش پرداخت به ویژه از این نظر بیشتر است که توجه کنیم در شرایط یکسان، مقدار آن هر چقدر کوچک تر باشد مبلغ اقساط پرداختی وام به همان نسبت بزرگتر خواهد بود.
موضوع مهم دیگری که باید در نظر گرفته شود نمره اعتباری و گزارش اعتباری فرد یا افراد متقاضی وام مسکن است. اگر چنانچه شخص متقاضی به هر دلیل مثلا به خاطر تازه وارد بودن در کانادا، بدون نمره و گزارش اعتباری باشد راه های ویژه ای وجود دارند که وی می تواند از طریق آن ها وام مناسب حال خود را دریافت نماید. اما اگر شخص متقاضی وام ، در ردیف اشخاص بد اعتبار رده بندی شده باشد، نمی تواند به طریق متعارف از موسسه های مالی معتبر وام رقابتی دریافت کند. گفتنی است از نظر اغلب این موسسه ها، افرادی که نمره ی اعتباری آن ها زیر ۶۲۰ باشد در زمره افراد بد اعتبار به حساب می آیند. در چنین شرایطی، فرد ممکن است برای تهیه وام خود ناگزیر دست به دامن منابع مالی دیگر شود که بدون پذیرفتن نرخ های بهره بالاتر، شرایط سخت تر و پرداخت هزینه های اجرایی غیر مرسوم امکان پذیر نخواهد بود.
وقتی که نرخ بهره ی یک وام مشخص بالاتر می رود از یک طرف مبلغ اقساط پرداختی بیشتر می شود و از طرف دیگر مجموع بهره ی آن طی یک دوره افزایش می یابد. به طور مثال، اگر نرخ بهره از سه درصد به چهار درصد افزایش یابد پرداخت های ماهانه برای یک وام یک صد هزار دلاری ۲۵ ساله از ۴۷۳ دلار به۵۲۶ دلار افزایش پیدا می کند. علاوه بر این در اثر این افزایش، مجموع بهره ی پرداختی برای این وام طی یک دوره ی پنج ساله نیز مبلغ ۴۷۴۵ دلار بیشتر از حالت قبل می گردد. به عبارت دیگر، با افزایش نرخ بهره این وام به میزان یک درصد، از یک سو قسط های پرداختی به مبلغ ۵۳ دلار افزایش می یابد و از سوی دیگر بابت اضافه پرداختی های بهره طی پنج سال، ماهانه ۷۹ دلار زیان خالص به بار می آید. بدین طریق روشن می شود نرخ بهره تاثیر مهمی روی میزان اقساط قابل پرداخت و بهره پرداختی بابت یک وام دارد و لذا مهم است که متقاضی قبل از تقاضای وام خانه، تمام ابزارها و پیش زمینه های لازم برای برخورداری از پائین ترین نرخ بهره و بهترین شرایط بازپرداخت آن را فراهم کرده باشد.
دنباله این مطلب را درشماره آینده مطالعه فرمائید.
آروین آریافر دارای دکتری در رشته اقتصاد، کارشناس ارشد بازار املاک و عضو رسمی انجمن مشاوران املاک انتاریو و کانادا است.
