شماره ۱۱۵۱ ـ ۸ نوامبر ۲۰۰۷
تهران، همچنان پیشتاز
در روزهای آغازین هفته ی گذشته پارلمان اروپا با صدور قطعنامه ای، نگرانی ۲۷ دولت عضو این اتحادیه را نسبت به “نقض حقوق بشر در ایران” اعلام کرد. ”محاکمه و بازداشت روزنامه نگاران و فعالان مدنی”، “توقیف مطبوعات”، “اعمال محدودیت برای گروههای مذهبی همچون بهاییان” و در مجموع “فشار بر فعالان دانشجویی، کارگری و زنان”موضوع بندهای این قطع نامه ی ۵ صفحه ای بود. با این وجود مسئولان جمهوری اسلامی بدون توجه به این قطعنامه، در هفته گذشته بازداشتها را گسترش دادند، احکام جدیدی صادر کردند و به احضار و دادگاهی کردن فعالان همچنان ادامه دادند.
همزمان با انتشار این قطعنامه، و برغم حمایت صدها فعال حقوق بشری در داخل و خارج کشور در حمایت از زندانیان سندیکایی، منصور اسانلو به ۵ سال و ابراهیم مددی به ۲ سال زندان محکوم شدند و محمود صالحی در بهداری زندان سنندج بستری شد.
علی رضا آوایی رییس کل دادگستری استان تهران، که از سوی آیت الله شاهرودی مسئول بررسی ادعاهای دانشجویان در مورد شکنجه و بدرفتاری با آنان بود، با “مناسب” خواندن مجموعا حکم ۵/۷ سال زندان برای ”مجید توکلی”، “احسان منصوری” و “احمد قصابان” خبر از آن داد که: “هیچ آثاری از شکنجه دانشجویان مشاهده نشده و مدرکی در این خصوص وجود ندارد”.
رییس دادگستری در حالی شکنجه دانشجویان را انکار کرد و وعده های خود را بی جواب گذاشت که ایرانیان در داخل و خارج کشور برای نشان دادن اعتراض خود به سرکوب دانشجویان، به شیوه های گوناگونی متوسل شدند. در همین ارتباط ۲۵۰ دانشجوی ایرانی در نامه ای به بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل از وی خواستند در امر آزادی این سه دانشجوی دربند دخالت کند.
همزمان ۱۰۰۰ دانشجو در دانشگاه علامه تریبون آزاد به راه انداختند، بر بی گناهی دوستان دربندشان اصرار کردند و خطاب به رییس جمهور گفتند: احمدی نژاد! همکلاسی هایمان را آزاد کن.
در این میان مازیار سمیعی، آرمان صداقتی و بهنام سپهرمند که آمده بودند آزادی سه دوست دربندشان را بخواهند، خود بازداشت شدند.
در کردستان، بازداشت موقت یاسر گلی و روناک صفازاده تمدید شد و معاون دادستان سنندج در حالی که هنوز مرگ مرموز “زهرا بنی عامری” در مرکز امر به معروف همدان بغض ها را پایان نداده، خطاب به مادر یاسر گلی گفت: زندانی خودش را بکشد مسئول نیستیم! و عجیب تر اینکه چند روز پس از این سخنان، پدر یاسر گلی هم بازداشت شد.
در ادامه سخت گیریها بر زندانیان، محمد صدیق کبودوند با وجود بیماری ریوی و پوستی حتی برای رفتن به توالت هم باید نامه بنویسد و کتبا اجازه بگیرد و فرزاد کمانگر نیز همچنان ممنوع الملاقات است.
عمادالدین باقی و سهراب رزاقی با آنکه همه به فعالیتهای مدنی شان ارج می نهند کماکان در زندان ماندند و هادی قابل هم با سپردن وثیقه ۵۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شد.
با وجود افزایش اعدامها در ایران که صدای سازمانهای بین المللی را درآورده است، خالد حردانی، متهم ردیف اول پرونده هواپیما ربایی که به اعدام محکوم شده بود، با مداخله آیت الله شاهرودی از مرگ نجات یافت و مورد عفو قرار گرفت. به همان میزان که عفو وی اقدامی مثبت بود، خطر قریب الوقوع اعدام “ماکوان مولود زاده”جوان ۲۱ ساله پاوه ای دل فعالان حقوق بشر را آب کرد. او که به لواط متهم شده، در هنگام دستگیری کمتر از ۱۸ سال سن داشته است.
از سوی دیگر زارا امجدیان، فعال حقوق زنان روز شنبه به اتهام اقدام علیه امنیت ملی دادگاهی شد و جهت رسیدگی به همین اتهام جلوه جواهری، سوسن طهماسبی، سارا ایمانیان و رضوان مقدم در هفته های آینده دادگاهی می شوند.
و در خاتمه “آزادی بیان در ایران” موضوع جلسه ای شد که با دعوت فدراسیون جهانی حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در دانشگاه سوربن پاریس با حضور شیرین عبادی، نرگس محمدی و محمد علی دادخواه برگزار شد. به همین بهانه، قریب ۲۰۰ روزنامه نگار نامه ای امضا کردند و از نبود آزادی بیان در ایران انتقاد کردند و خواهان تضمین حقوق صنفی خود شدند.
