باید پرچم‌مان را بر زمین بکوبیم
ترجمه: آرش عزیزی
من از زنان قدرتمند خوشم می‌آید. همان‌هایی که مستقیم به چشم آدم نگاه می‌کنند، آن‌هایی که تنها با بالا بردن ابرویشان آدم را می‌لرزانند. زنانی که پوست تن‌شان انگار زرهی آبدیده است، که تجربه‌هایشان انگار روی چروک دست‌هایشان و حلقه‌هایی که دور چشم‌هایشان افتاده، حک شده است. این‌ها زنانی هستند که من ازشان الهام می‌گیرم.
خصلت بی‌تعارف‌شان، مصمم بودن‌شان، سرسخت بودن‌شان و باور استوارشان به مشروعیتِ آرمان شان را دوست دارم. می‌دانم که این زنان تیزهوشند و می‌توانند طاقت‌فرسا، بی‌تخفیف و سازش‌ناپذیر باشند. هر چه باشد آن‌ها از نسلی می‌آیند که می‌بایست با چنگ و دندان می‌جنگید تا به موفقیت. دست بیابد. آن‌ها در هنر و سیاست و آکادمی و رسانه‌ها ثابت‌قدمی کرده و راهی را باز کردند که زنان جوان‌تر مثل من بدیهی تلقی می‌کنیم.
من همیشه با تصمیمات این زنان موافق نیستم. گاه مخالف آن‌ها هستم و از اراده‌ی آهنین‌شان بیزار می‌شوم و حسِ اقتدارشان را خوش ندارم. اما هر وقت فرصت صحبت با یکی از آن‌ها را دارم باید سخت جلوی خودم را بگیرم تا وسط صحبت‌مان این سئوال را نپرانم: چه طور موفق شدید؟ آیا باید بر سر چیزی سازش می‌کردید و اگر آری، بر سر چه؟ از شما چه چیزی می‌توانم یاد بگیرم که هم اکنون نمی‌دانم؟
کاتلین وین در راه رهبری انتاریوـ جلد ۱۴۱۳ شهروند
این هفته، فرصت صحبت با کاتلین وین را داشتم، یکی از شمار روزافزون نامزدهای رهبری حزب لیبرال انتاریو. کاتلین وین از سال ۲۰۰۳ نماینده‌ی مجلس قانونگذاری انتاریو از حوزه‌ی”دان ولی غرب” بوده است. اخیرتر از همه، او وزیر مسائل شهری و مسکن و مسائل بومیان بود. وین در ضمن دستیار پارلمانی وزیر تعلیمات، کالج‌ها و دانشگاه‌ها، دستیار پارلمانی وزیر آموزش و پرورش، وزیر آمورزش و پرورش انتاریو و وزیر حمل و نقل انتاریو بوده است.
در انتخابات ۲۰۰۷، جان توری، رهبر حزب محافظه‌کار، در مقابل او قرار گرفت. گرچه پیش‌بینی می‌شد این رقابتی نزدیک باشد، وین با ۴/۵۰ درصد آرا مجددا انتخاب شد و توری‌ای را که تنها ۷/۳۹ درصد آرا را از آن خود کرد شکست داد.
زرهی: شما سال‌ها است سخت کوشیده اید تا با جوامع قومی در تورنتو و سراسر انتاریو رابطه بر قرارسازید. مدام خود را در اختیار رسانه‌های قومی گذاشته‌اید و در مراسم این جوامع حاضر بوده‌اید. اگر به عنوان رهبر بعدی حزب لیبرال انتخاب شوید، جوامع قومی چه انتظاری از رهبری شما خواهند داشت؟ چگونه می‌خواهید کاری کنید حزب، این جوامع متنوع را بیشتر انعکاس دهد؟
وین: آن‌چه رسانه‌های قومی می‌توانند از من انتظار داشته باشند ادامه‌ی در دسترس بودن است. اگر من افتخار رهبری حزب را داشته باشم بسیار علاقمند به ساختن رابطه‌ی حزب و دولت با رسانه‌های قومی هستم. چرا که به نظر من رسانه های قومی در ارتباط دادن جوامع قومی با یکدیگر و با فرهنگ وسیع‌تر انتاریو از اهمیت بسیاری برخوردارند.
از لحاظ تنوع حزب به نظرم باید همچنان نامزدهای فوق العاده ای مثل رضا مریدی پیدا کنیم. به نظرم باید کارمندان حزبی را از گستره‌ای از چشم‌اندازها انتخاب کنیم چرا که این‌گونه است که تصمیمات خوب می‌گیریم.
زرهی: به نظر می‌رسد تمام نمایندگان صاحب‌نام حزب لیبرال استانی نامزد سمت رهبری شده‌اند. این نشان مطلوبیت این سمت است یا خلا قدرت درون حزب؟
وین: به نظرم نشان از مطلوبیت این سمت است. به نظرم این واقعیت که این هفته شاهد حضور شش یا شاید هفت نامزد بوده‌ایم نشان می‌دهد که به تلاش‌هایی که انجام داده‌ایم بسیار مفتخر هستیم، خود را تا حدود بسیاری بخشی از تیمی می‌دانیم که موفق بوده و همچنان خواهد بود. بسیاری دوست دارند بخشی از این گفتمان باشند که حزب برای پیش رفتن چگونه عمل خواهد کرد و چه چشم‌اندازی برای انتاریو خواهد داشت. پس به نظرم بسیار مثبت است.
زرهی: تاکنون شما را نامزد سانتریست نامیده‌اند (با وعده‌ی ترمیم رابطه‌ی لیبرال‌ها با معلم‌ها و در عین حال مدیریت کسری بودجه‌ی ۴/۱۴ میلیارد دلاری.) چگونه می‌خواهید به این چالش‌ها بپردازید؟ آیا پس از ماهیت جدلی نزاع کنونی بازسازی روابط لیبرال‌ها با اتحادیه‌ی معلم‌ها ممکن است؟
وین: بله، هدف بازسازی رابطه با معلم‌ها و کارگران در رابطه با تنظیم بودجه است. به نظر من بازسازی رابطه با معلم‌ها به ابراز احترام برمی‌گردد، به روند کار بر می‌گردد. به نظر من مساله سازش بر سر افزایش دستمزدها نیست. پیغام ما این نیست، چرا که از پس خرج این کار بر نمی‌آییم. باید بر سر طرح مالی‌مان بمانیم؛ این کار یعنی برخورد با دستمزدهای بخش دولتی. اما به نظرم کارهای بیشتری هست که می‌توانیم در این رابطه، روندهای رسمی مذاکرات و شکل مشخص آن‌ها در آینده انجام دهیم و این موضوع صحبت من با معلم‌ها خواهد بود.
زرهی: همان‌جور که می‌دانید شماری از جنجال‌ها هست که دامن‌گیر حزب شما در انتاریو شده است از جمله تعطیلی نیروگاه گاز و پیگیری تحقیقات جنایی در” اورنج”، اداره‌ی آمبولانس‌های هوایی. موضع شما برای حل این مسائل چیست؟
وین: به نظرم هر کدام راه حل کمی متفاوت می‌طلبد. در ماجرای اورنج، به نظرم روند پیگیرانه ای در مورد آن برقرار است. ما لایحه معرفی کرده‌ایم: لایحه‌ی ۵۰ که نظارت بیشتری بر خدمات آمبولانس‌های هوایی برقرار می‌کند. یکی از دلایلی که من می‌خواهم به مجلس بازگردم این است که می‌خواهم لایحه‌ای این چنینی را دوباره پیش بگذاریم و این برای دولت ما خیلی مهم است. از نظر من آن‌چه در لایحه‌ی ۵۰ آمده درس‌هایی است که از حادثه‌ی اورنج آموخته‌ایم. در این مورد به نظرم باید به مجلس بازگردیم و لایحه را تصویب کنیم.
در مورد نیروگاه گاز، به اپوزیسیون اطلاعات داده‌ایم؛ به کمیته اطلاعات داده‌ایم. به نظرم نخست‌وزیر جدید باید کسب اطمینان کند مساله‌ی حل‌ناشده‌ای باقی نمانده و تمام اطلاعات لازم، ارائه شده. درس مهم ماجرای نیروگاه گاز برای من این است که به روندهای بهتری نیاز داریم، چه در مورد نیروگاه‌های باد یا گاز. به روند اجتماعی بهتری برای تعیین محل این پروژه‌های انرژی نیاز داریم تا جامعه بداند چرا در آن‌جا هستند و مدام درگیر نزاع و زمان و پول از دست رفته در پایان کار نشویم. هدف من برقراری روند اجتماعی بهتر خواهد بود.
زرهی: خیلی‌ها می‌گویند یکی از دلایل اصلی که جوامع قومی تورنتو در انتخابات شهرداری به سوی راب فورد چرخیدند، علیرغم مواضع علنا ضدمهاجر او در شماری از مسائل، به این خاطر بود که نامزد اصلی لیبرال، جورج اسمیترمن، هم‌جنس‌گرای علنی بود. به نظر شما گرایش جنسی‌تان نقشی در رقابت‌تان برای کسب رهبری خواهد داشت؟
وین: سئوال بسیار خوبی است. در هر کارزار انتخاباتی که من شرکت کرده‌ام صحبتی از گرایش جنسی من بوده، مساله‌ای مطرح شده و در هر مورد توانسته‌ام بر آن غلبه کنم. به نظر من مردم انتاریو حاضرند بر اساس شایستگی تصمیم بگیرند. فکر نمی‌کنم گرایش جنسی من عاملی تعیین‌کننده باشد.
بویژه در جامعه‌ی ایرانی-کانادایی. من زمان زیادی را در جامعه‌ی ایرانی با مردم از تمام بخش‌های شهر و استان گذرانده‌ام و کاملا متقاعد هستم که بیشتر کسانی که از کشورهای دیگر به این‌جا می‌آیند به عدالت اجتماعی باور دارند، به حقوق بشر باور دارند. در مورد جوامع مهاجر جدید، به نظرم آن‌ها سرسخت‌ترین مدافعان حقوق بشر هستند و در نتیجه من اعتماد بسیاری به قابلیت آن‌ها برای برخورد با تفاوت‌ها دارم.
زرهی: ما کانادایی‌ها معمولا احساس می‌کنیم بسیار مترقی‌تر از همسایگان جنوبی خود هستیم، اما انتخابات آمریکا در ماه گذشته به بسیاری ثابت کرد که سیاست‌های مترقی منحصر به ما نیست. حالا که آمریکایی‌ها شماری تاریخی از زنان را برای سنا انتخاب کرده‌اند، قوانینی برای قانونی‌سازی ماریجوآنا و ازدواج هم‌جنس‌گرایان تصویب کرده‌اند و زنی علنا هم‌جنس‌گرا را به سناتوری انتخاب کرده‌اند، لیبرال‌های استانی چه درسی می‌توانند از انتخابات فدرال آمریکا و دومین پیروزی اوباما بگیرند؟
وین: من از پیروزی اوباما بسیار تشویق شدم و از تمام آن موفقیت‌هایی که شما نام بردید، مثل شمار زنان و سناتور علنا هم‌جنس‌گرا. آن‌چه من از این می‌فهمم این است که نباید تضعیف روحیه شد. ماهایی که مترقی هستیم نباید با آن گفتمانی که می‌گوید کشور دارد به سمت محافظه‌کاری می‌رود و راست پیروز می‌شود، مأیوس شویم. باید سر جایمان بایستیم و واقعا پرچم‌مان را محکم روی زمین بکوبیم و بگوییم جای ما این‌جا است و اعتقاداتمان این است و نظام ارزشی که به آن نیاز داریم هم این است. باید قدرتمند باشیم و از گرفتن مواضع مترقی نترسیم؛ باید از نظام ارزشی‌مان عقب نکشیم. برای من این به معنای سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش و خدمات درمانی قوی و کنار نگذاشتن استراتژی کاهش فقر است. ما ضمن تنظیم بودجه آن مسائل را در مرکز توجه قرار می‌دهیم. بله، باید بودجه را تنظیم کنیم اما برای من، چنان که در سخنرانی نامزدی‌ام گفتم، تنظیم بودجه وسیله‌ای است برای دست‌یابی به هدف و آن هدف، ارائه خدمات و داشتن نهاد عمومی قدرتمند است.
زرهی: به نظر شما، رقابت رهبری حزب لیبرال فدرال که بسیار مطرح است چه تاثیری بر حزب استانی و رقابت رهبری استانی خواهد داشت؟
وین: به نظرم به لیبرال ها به طور کلی جان تازه می‌بخشد. واقعیت این است که رقابت رهبری در عین حال در سطح فدرال و استانی صورت می‌گیرد. مال ما سریع‌تر است و من خشنودم که مدت زمان آن کوتاه خواهد بود چرا که در موقعیت کنونی نیاز به دولت داریم. من نگران زیر سایه رفتن نیستم. به نظرم لیبرال‌های فدرال بدون شک یک نامزد بسیار صاحب چهره دارند و بقیه هم دارند پا پیش می‌گذارند، اما فکر نمی‌کنم این بر رقابت ما سایه بیاندازد چرا که مسئولیت دولتمداری را داریم. به نظرم از بعضی لحاظ این‌که چگونه در مورد رهبری‌مان تصمیم می‌گیریم و چگونه در روزهای ۲۵ و ۲۶ ژانویه و پس از آن دست به عمل می‌زنیم برای لیبرال ها در این برهه مشخص حتی مهم‌تر است.
