آیا الیویا چاو به میدان می آید؟

پیروزی تاریخی ان.دی.پی در انتخابات ۲۰۱۱ که باعث شد لیتون رهبر اپوزیسیون رسمی شود و الیویا چاو ساکنِ «استورنوی» (اقامتگاه سنتی رهبر اپوزیسیون) باعث شد شهرت چاو در سراسر شهر و کشور از این هم فراتر برود. مرگ تراژیک لیتون چند ماه پس از آن پیروزی، و وقار بسیاری که چاو با آن، خبر را تحمل کرد، از دیگر عوامل شهرت و محبوبیت او بود.

حتی پیش از آغاز بحران کنونی (خبر برکناری فورد توسط دادگاه) نظرسنجی‌ها نشان می‌دادند که چاو نه تنها می‌تواند فورد را شکست دهد که حتی اگر رقابتی سه‌نفره با حضور فورد و چهره‌ی چپ‌گرای دیگری همچون آدام وان هم برگزار شود، او پیروز می‌شود. نظرسنجی «فوروم ریسرچ» از ۸۴۸ تورنتویی که همین هفته‌ی گذشته منتشر شد نشان می‌دهد که ۴۰ درصد چاو را انتخاب کرده بودند، ۳۵ درصد فورد، ۱۳ درصد آدام وان و ۱۲ درصد «نمی‌دانم» پاسخ دادند.

پیش از این در نظرسنجی دیگری در اواخر ماه ژوئن چاو با ۳۶ درصد پیش بود در حالی که فورد با ۳۴ و وان با ۲۱ درصد پس از او قرار داشتند و ۹ درصد تصمیم ‌نگرفته بودند.

جالب‌تر آن‌که این نظرسنجی خبر از پیروزی چاو در اکثر نقاط مختلف شهر می‌دهد. حتی در اتوبیکو، خانه‌ی سنتی خانواده‌ی فورد که مدت‌ بسیاری است خودش و برادرش آن‌ را در شورای شهر نمایندگی کرده‌اند،

 چاو فقط پنج درصد از شهردار عقب بود و در اسکاربورو، تنها یک درصد. تنها در نورت یورک بود که به نظر می‌رسید فورد قاطعانه پیش باشد.

این نظرسنجی‌ها پس از آن آمد که چاو در مقام وزیر سایه‌ی حمل و نقلِ ان دی پی به تورنتو آمد و کنفرانسی در کنار بزرگراه گاردینر، که وضع و روز خوبی ندارد، برگزار کرد. چاو در آن‌جا خواهان افزایش بودجه‌ی فدرال برای بازسازی زیرساخت‌های حمل و نقل شد. کارشناسان این‌را نشان از احتمال ورود چاو به گود دانستند و خود نیز در آن هنگام گفت هر روز افراد بیشتری از او می‌خواهند پا پیش بگذارد و نامزد شهرداری تورنتو شود.

اما پس از اعلام خبر روز دوشنبه، انواع و اقسام رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی پر از خواست ورود چاو به صحنه شد.

خود او روز‌ سه‌شنبه در اتاوا گفت: «من عاشق تورنتو هستم. این‌جا خانه‌ی من است.»‌ او در ادامه گفت شهرداری باید به سرعت از بحران کنونی بگذرد و به تکالیف پیش رو رسیدگی کند. چاو گفت پس از این‌که دادگاه و شورای شهر تصمیم‌شان را در مورد روند ادامه‌ی کار گرفتند او هم تصمیم می‌گیرد که «نقش» او در این میان چه خواهد بود.

یعنی به قول همان شعر قدیمی شل سیلوراستاین «نگفت نه.»

به هرصورت چاو تقریبا ایده‌آل‌ترین نامزدی است که چپ شهر می‌تواند آرزو کند و در زمینه‌ی شهرت و محبوبیت هیچ کس به گرد پای او هم نمی‌رسد. البته چهره‌ای مثل او قاعدتا قطبی‌ساز است و مخالفان بسیاری نیز خواهد داشت.

چاو در ضمن برخلاف بسیاری از نامزدهای چپ به روشنی نامزد ان دی پی خواهد بود. البته دیوید میلر، شهردار چپ‌گرای قبلی تورنتو، نیز هنگام اولین انتخابات خود عضو ان دی پی بود، اما عضویت خود را در زمان انتخابات بعدی تصویب نکرد.

شهردار شدن چاو در ضمن می‌تواند ادامه‌ی راه همسر فقیدش تلقی شود. هر چه باشد لیتون در تمام دوران خود هرگز به سمت اجرایی در چنین سطحی نرسید. او در سال ۱۹۹۱ نامزد شهرداری تورنتو بود، اما از جون رولندز شکست خورد.

به غیر از چاو،‌ چه کسی؟

اما اگر چاو به میدان نیاید چه کسانی برای جانشینی فورد پا پیش خواهند گذاشت؟

این شما و این چهار حدس شهروند در این مورد. دو نفر از چپ و دو نفر از راست.

چپ:

آدام وان

نماینده‌ی منطقه‌ی ۲۰ (ترینیتی- اسپاداینا) در شورای شهر:

این گزارشگر سابق تلویزیون و از اصلی‌ترین رهبران چپ در شورای شهر ظاهرا جدی به فکر شهردار شدن است. او در انتخابات قبلی البته از نامزد میانه، جورج اسمیترمن، حمایت کرد و نه از نامزد چپ، پانتالونه. او در آن زمان گفته بود هرگز نمی‌تواند شهردار شود چرا که اصلا نمی‌داند چطور وارد ذهن تورنتویی‌های حومه‌نشین (اکثریت رای‌دهندگان) شود. اما ظاهرا حالا می‌خواهد آن اظهارنظرش را پنهان کند. وان مدتی است مشغول مبارزه علیه دولت استانی لیبرال برای ساخت احتمالی کازینو در مرکز شهر بوده است که هدف از آن نیز احتمالا مطرح کردن بیشتر نام خود است.

شلی کارول،

نماینده‌ی منطقه‌ی ۳۳ (دان ولی ایست)

 

رئیس بودجه‌ی سابق میلر از همه بیشتر از احتمال وارد گود شدن خود سخن گفته. از او دفعه‌ی قبلی هم به عنوان نامزد احتمالی نام برده می‌شد. کارول از آن

 کسانی است که می‌تواند جمع وسیعی از چپ و میانه را پشت خودش جمع کند چون لیبرال‌های بسیاری نیز پشت سر دارد.

 

راست:

کارن استینتز:

نماینده‌ منطقه‌ی ۱۶ (اگلینتون-لارنس) و رئیس تی تی سی

 

استینتز از صداهای راست‌گرای شورای شهر به حساب می‌آمد و می‌آید اما شهرت او زمانی بالا گرفت که در مورد موضوع حمل و نقل جلوی راب فورد ایستاد. کار به جایی کشید که همه فکر می‌کردند فورد تلاش می‌کند او را برکنار کند. برای راست چه چیزی بهتر از نامزدی که سابقه‌ی مخالفت با فورد را داشته باشد؟ طرفه اما آن‌جا که استینتز می‌گوید اگر راب فورد نامزد شود در مقابل این مرد محبوب حومه‌های شهری نامزد نخواهد شد. پس فقط در صورتی که فورد به حکم دادگاه

 از شرکت در انتخابات میان‌دوره‌ای منع شد می‌توانیم شاهد حضور او باشیم.

 

جان توری:

رهبر سابق حزب محافظه‌کار انتاریو، مجری رادیویی

 

توری را باید بزرگ‌ترین استاد شکست های انتخاباتی دانست چون این رهبر سابق حزب محافظه‌کار پیشروی انتاریو تا به حال در هر انتخاباتی که فکرش را کنید شکست خورده. او جمعا نزدیک پنج سال رهبر حزبش بود اما تنها کمی بیش از دو سال از این مدت را در کوئینز پارک بود. یعنی پیروزی و نخست‌وزیری که هیچ، او حتی در فتح یک کرسی و راه یافتن به مجلس هم مشکل داشت، حتی در امن‌ترین حوزه های محافظه‌کاران!

توری از زمانی که مجری رادیویی شده در وظیفه‌ی جدید خود موفق‌تر عمل کرده. او هم از کسانی بود که دفعه‌ی قبل احتمال ورودش به گود می رفت، اما جرات مقابله با فورد را به خود نداد. بعضی کارشناسان می‌گویند این «محافظه‌کار سرخ» هم می‌تواند از آن نامزدهای فراپارتیزانی باشد که حمایت بسیاری پشت خود جمع کند.