شهروند: نمی شود در تورنتو بود و از موسیقی داوود آزاد محروم ماند. او هرگاه برنامه داشته مورد استقبال همراه با احترام ویژه ای از سوی هنرپذیران قرار گرفته است.
تنها جنس صدا و موسیقی متنوع او نیست که جمعی از هنرپذیران را برای او وفادارانه به ارمغان آورده است، به لحاظ شخصیتی نیز داوود آزاد از این موهبت برخوردار است، که حس و حال و انرژی او به هنرپذیران منتقل می شود و چه بسا همین انرژی است که کنسرت های او را با دیگران متفاوت می کند. هنر پذیر آزاد با او و موسیقی او تقریبن همان مسیری را طی می کند که هنرمندان برای آفرینش و اجرای یک اثر دل نشین باید طی کنند، به لحاظ فنی نمی گوییم حس و حالی که در انسان ایجاد می شود، منظور است.
در کنسرت اخیر او در ۳۰ نوامبر این ویژگی داوود آزاد پررنگ تر هم شده بود، آنقدر که در همان نیمه ی نخست برنامه بسیاری از مردم از این که این حس و حال درشان به وجود آمده حرف می زدند. در حالی که ایرانیان کمتر خوش آمد و رضایت از آثار و برنامه ها را بروز می دهند، زیرا گمان بر این است ظاهرن که برنامه، خوب بودنش بدیهی است، اگر بد بود آن وقت است که باید واکنش نشان داد.
کنسرت داود آزاد در تورنتو
موسیقی آزاد علاوه بر تنوع و عمقی که در خود دارد و از مهارت های موسیقیایی و آهنگ سازی بهره مند است، از عیب بزرگ برخی همگنان خود در این ژانر موسیقی که مهجور بودن و دور از دسترس هنر پذیر بودن است، مبراست.
در برنامه های داوود آزاد ساز و صحنه و نوازنده و خواننده و کل فضای کار به گونه ای است که هنرپذیر احساس یگانگی و همراهی با اجراها دارد. برای همین در طول برنامه گونه ای بده بستان در سالن هست و از صحنه به صندلی ها سرریز می شودکه در نوع خود یگانه است و جنس کار آزاد را با دیگران متفاوت می کند. این حسن اثر در کنسرت تورنتو در ۳۰نوامبر به اوج خود رسید. جمعیت حاضر در سالن از چنان شور و شوقی سرشار شده بودندکه اگر برنامه تا ساعت ها هم ادامه پیدا می کرد باز هیچکس خسته نمی شد و از انرژی که در هنرمندان و هنرپذیران ایجاد شده بود کاسته نمی شد.
به داوود آزاد و هنرمندان همراه او در تورنتو رضا مقدس، آراز نایب پاشایی و روزبه حریری خسته نباشید می گوییم و برایشان آرزوی اجرای برنامه های دیگر و حتی بهتر داریم!
