شهروند آرش عزیزی: تا وقتی این نشریه به دست شما برسد، الکساندر نیف، مدیر کل گروه اپرای کانادا (COC)، کنفرانس مطبوعاتی خود را برگزار کرده و پرده از فصل جدید اپراهایی که در سال هنری جاری به تورنتو می آورد، برداشته است. اما رسانه ها از چند روز پیش این فهرست را آشکار کرده اند.
و چه فهرستی!
سال ۱۴-۲۰۱۳ می رود تا یکی از پربارترین فصل‌های اپرا در چند سال اخیر باشد.
دو نفر از بزرگ ترین و شهیرترین کارگردانان اپرای جهان، جان کرد و پیتر سلارز، در این فصل به تورنتو می آیند.
کردِ کانادایی زاده در پاییز امسال با نسخه ی جدید خود از اپرای همیشه محبوبِ جیاکومو پوچینی، «لا بوهم» (La Boheme) از راه می رسد. «لا بوهم» چند ماه پیش در هوستونِ تگزاس افتتاح شد و از آن پس مورد تحسینِ مداوم قرار گرفته.
اپرای لابوهم به تورنتو می آید
سلارز، که «تریستان و ایزولده»اش همین هفته ی آینده در مرکز فور سیزنز افتتاح می شود در بهار ۲۰۱۴ به تورنتو باز می‌گردد. این‌بار با «هرکولِ» جورج فردریک هندل که جسورانه آن را مدرن سازی کرده است. «هرکولِ» سلارز که در سال ۲۰۱۱ توسط اپرای لیریکِ شیکاگو اجرا شد، نفس های بسیاری را در سینه حبس کرد.
از شگردهای اصلی نیف که باعث شده علیرغم وضعیت مالی نه چندان درخشانِ سی.او. سی چنین شاهکارهایی را به شهرمان بیاورد مشارکت در تولید به جای اجاره است. شرکت اپرای کانادا با دوراندیشی از پیش جزو تهیه کنندگان «هرکول» و «لا بوهم» بود. اولی در همکاری با اپرای لیریکِ شیکاگو و دومی در همکاری با گراند اپرای هوستون و اپرای سن فرانسیسکو.
نیف در حال حاضر مشغول همکاری با رویال اپرای لندن و لا اسکالای میلان هم هست تا تهیه کننده ی مشترک «فالستافِ» جدید باشد. این «فالستاف» اثر رابرت کارسن، از کارگردان های محبوب نیف، است و هفته ی پیش در لا اسکالا روی صحنه رفت (اولین اجرای جهانی آن، بهار پارسال در کاونت گاردنِ لندن بود.)
جان کرد در تورنتو
جان نیوپورت کِردِ ۶۴ ساله از بهترین کارگردانان تئاتر در بریتانیا و جهان است. چنان‌که گفتیم او متولد کانادا است گرچه بیشتر عمر خود را در بریتانیا گذرانده. او در سال ۱۹۴۸ در ادمونتونِ آلبرتا متولد شد اما هم پدر و هم مادرش، بریتانیایی بودند. کرد در کودکی به مونترال نقل مکان کرد و تا ۱۱ سالگی در همان‌جا زندگی می کرد اما سپس به آکسفوردِ انگلستان رفتند و کرد هم در همان جزیره درس تئاتر خواند و در شهرهای تئاترخیزی مثل لندن و منچستر بود که نردبان ترقی را طی کرد تا به جایی که امروز هست برسد.
او قبلا به خاطر کارگردانی «نیکلاس نیکلبیِ» چارلز دیکنز و «بینوایانِ» اصلی جایزه ی تونی (اسکار تئاتر) را برده است و با گروه هنری رویال شکسپیر و تئاتر ملی بریتانیای کبیر همراهی کرده است. در سال ۲۰۰۷ بود که او با تهیه ی «دون کارلوس» برای گروه اپرای کانادا قدم به عرصه ی این هنر گذشت و از آن پس به بعد از اسامی درخشان اپرا بوده است.
***
چنان‌که گفتیم منتقدان روی بسیار خوشی به هم «لا بوهم» و هم «هرکول» نشان داده اند.
جان ده مرز، منتقد «هوستون آرت ویکز» طراحی صحنه و نورِ «لا بوهم» را ستود و گفت این اپرا به خوبی فضای بوهمیان های پاریس را بیان می کند و از همیشه نیز مفرح تر است.
کار چالش برانگیز سلارز این بوده که اپرای قرن هجدهمی هندل در مورد «هرکول» را به زمان حال آورده است. هندل خود از داستان های کلاسیک اووید و سوفوکلس بهره برده بود اما قهرمان اپرای سلارز ژنرالی آمریکایی است که به خانه ی خود در کالیفرنیا باز می‌گردد. همسرش منتظر او است اما «هرکول» با زن زیبای جوانی بازگشته.
سلارز خود، در گفتگو با شیکاگو تریبیون، گفت این داستان در واقع در مورد کهنه سربازان جنگ است و مشکل آن ها در ارتباط با بقیه ی مردم.
هری بیکت، رهبر ارکستر در اجرای شیکاگوی «هرکول»، به تورنتو خواهد آمد و همچنان بهترین خوانندگان باروک آن اجرا.
