مشارکت در روند شکل دهی تشکل بزرگ چپ

شهروند ـ فرح طاهری: شنبه ۲۳ فوریه ۲۰۱۳ در سالن اجتماعات مرکز امور شهری نورت یورک، جلسه ای از سوی سازمان فدائیان خلق ایران ـ اکثریت برگزار شد که در آن بهروز خلیق مسئول هیئت سیاسی این سازمان پیرامون “مشارکت در روند شکل دهی تشکل بزرگ چپ” سخنرانی کرد.

این جلسه مصادف بود با چهل و دومین سالگرد بنیانگزاری جنبش فدائیان خلق ایران که با حماسه سیاهکل در ۱۹ بهمن ۱۳۴۹ آغاز شد. در این روز گروهی از انقلابیون که آرمانشان استقرار سوسیالیسم در کشور بود، به پاسگاه ژاندارمری سیاهکل مسلحانه حمله کردند. مبارزان سیاهکل، در این نبرد نابرابر جان باختند، اما با حرکت خود توانستند نیروهای انقلابی جامعه را به صف مبارزات ضد رژیم جلب کنند.

مریم، مجری جلسه، در آغاز یک دقیقه سکوت اعلام کرد. پس از آن لاله پیام سازمان اکثریت را خواند و در ادامه نمایندگان احزاب کومه له، دمکرات کردستان ایران و توده پیام های احزابشان را خواندند.

بهروز خلیق ضمن شادباش به مناسبت چهل و دومین سال جنبش فدائی، با اشاره به اینکه، پروژه ی وحدتی را چندین سال است شروع کرده اند افزود، این پروژه ناظر بر آن است که نیروهایی که جنبش چپ را نمایندگی می کنند گرد آورده و در تلاش مشترک سعی کنند آن نیروها در یک سازمان واحد متشکل شوند و در جهت اهدافی که دارند فعالیت خودشان را ادامه دهند.

بهروز خلیق پیرامون تشکل بزرگ چپ سخن گفت

خلیق به ریشه داشتن جنبش چپ در ایران اشاره کرد و آن را یکی از جریان های اصلی و با سابقه ی جامعه خواند و افزود: جنبش چپ پس از انقلاب متحمل ضربات جدی شد. یک جنبه ی این ضربات برمی گردد به انقلاب بهمن؛ انقلابی که چپ ها فکر می کردند ایده آل ها و آرمان هایشان در این انقلاب به تحقق می پیوندد، اما عملا به گونه ای دیگر پیش رفت و حکومتی حاکم شد که همه ی ما می دانیم دارای چه مشخصه هایی هست و بیشترین ضربه را به جنبش چپ زد. حزب توده و سازمان ما به حمایت از حکومت برآمده از انقلاب برخاست و بخشی از جنبش چپ در مقابلش ایستاد، چه آنها که حمایت کردند و چه آنها که در مقابل حکومت ایستادند، از سوی حکومت به وجه شدیدی سرکوب شدند و در این سرکوب کادرهای باارزش این جنبش از دست رفت؛ چه آنها که زندانی و اعدام شدند و چه بخشی که مجبور به مهاجرت شدند.

خلیق ادامه داد: جنبه ی دیگری که در رابطه با جنبش چپ مطرح بود، آن ارزش ها و دیدگاه هایی که ما در کشورهای سوسیالیستی تصور داشتیم که تحقق پیدا کرده، با فروپاشی شوروی و کشورهای دیگر که به عنوان سوسیالیسم عملا موجود نامیده می شد، ضربه سنگینی بر جنبش چپ ایران بود. این تحول به پراکندگی نیروهای چپ انجامید و همینطور آن نگرش هایی که ما داشتیم عملا زیر سئوال رفت، در نتیجه پرسش های متعددی پیش روی ما گذاشت. از جمله این که بخشی از سازمان ما سال ها در اتحاد شوروی بود و واقعیت هایی را هم آنجا به چشم دید.

خلیق افزود: تمام تلاش سازمان ما در این دو دهه آن بود که بتوانیم آن نگاه هایی را که منجر شد برویم پشت حکومت، و یا موجب شد اتحاد شوروی و کشورهای سوسیالیستی دیگر را کشورهای متحد خود قلمداد کنیم، مورد نقد قرار داده و به تبیین های جدیدی برسیم.

بالا از راست: مریم مجری مراسم، نماینده کومه له و دمکرات، لاله، پایین شهروز و شهرام جلیل زاده

این روند در سازمان ما باعث شد که ما به یک سری نگرش ها و ارزش هایی دست پیدا کنیم که اگرچه در اساس همان ارزش هایی بوده که بنیانگزاران سازمان و جریانات چپ به آن اعتقاد داشتند، اما نسبت به نگاه ما تفاوت های جدی به وجود آمد. این تحول هم در سازمان ما و هم در اتحاد فدائی به وجود آمد و همچنین در بین طیف وسیعی از فعالان چپ که یا از سازمان ها جدا شده بودند و یا فعالیت مستقل داشتند. ما شاهد این بودیم که این تحول فکری ـ سیاسی در بین آنها هم جریان دارد.

بهروز خلیق اتحاد این جمع پراکنده و متحول را برای قدرت یافتن و تاثیرگذاری بیشتر ضرورت خواند و گفت: این پروژه ناظر بر شکل دهی یک جریان چپ جدید با گروه های جدید و مشخصه های جدید است که تفاوت های جدی با احزاب سنتی چپ که جهان بینی معینی داشتند و از آن پیروی می کردند، دارد.

ما از آن الگوهای سنتی فاصله گرفتیم و تلاشمان این است که الگوی جدیدی ارائه دهیم، هم به جهت دیدگاهی و هم برنامه ای و سازمانگری و در این زمینه ها کارهای زیادی صورت گرفته.

خلیق به اقداماتی که در این زمینه در رابطه با سازمان های دیگر انجام داده اند، اشاره کرد و گفت، این پروژه چندین ماه است که اعلام بیرونی شده و نقشه راهی تهیه شده است.

خلیق از همه دعوت کرد، در وضعیت خطیر فعلی کشور، به حزب جدید چپ شکل دهند، تا بتواند در صحنه ی سیاسی کشور تاثیرگذار باشد.

پس از سخنان مسئول هیئت سیاسی سازمان اکثریت، بخش پرسش و پاسخ برگزار شد.

میزگرد انتخابات از راست: تورج، ابوبکر، رضا (گرداننده میزگرد)، محمد و بهروز خلیق

بخش دوم جلسه، میزگردی بود در مورد انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در ایران که خرداد ماه سال ۱۳۹۲ برگزار می شود. در این میزگرد تورج از حزب توده، ابوبکر از حزب کومه له، محمد از حزب دمکرات کردستان ایران و بهروز خلیق از سازمان فدائیان خلق ایران ـ اکثریت در مورد انتخابات گفتند. گردانندگی این میزگرد را رضا برعهده داشت و به هر شرکت کننده هفت دقیقه وقت برای صحبت داد.

تورج از حزب توده گفت، انتخابات در چارچوب رژیم ولایت فقیه،  که نماینده خدا در مملکت حاکم است و قدرت مطلقه ای دارد، معنای واقعی ندارد.

ابوبکر از حزب کومه له گفت که هنوز موضع گیری رسمی حزبش اعلام نشده و بحث انتخابات آزاد را مطرح کرد با شرکت همه ی سازمان ها و احزاب و تحت نظارت سازمان ملل و افزود که این امر در جمهوری اسلامی انجام نخواهد شد.

محمد از حزب دمکرات کردستان گفت، هنوز رسما از سوی حزب دمکرات نظری اعلام نشده ولی با توجه به سیاست های رژیم در ایران و در کردستان، همه می دانند انتخابات در سیستم ولایت فقیه امری فرمایشی ست. او با اشاره به اینکه رژیم اسلامی به حقوق مردم احترام نمی گذارد، به عنوان نمونه گفت: ۲۱ فوریه روز جهانی زبان مادری بوده، زبان مادری من کردی ست، آیا من این حق را دارم که در مملکتی که درس خواندم، سربازی رفتم و زندگی کردم، به زبان خودم صحبت کنم و تعلیم و تربیت ببینم تا در انتخاباتش شرکت کنم؟

بهروز خلیق هم با اشاره به اینکه انتخابات در جمهوری اسلامی آزاد نیست، به تفاوت های انتخابات در دوران شاه و جمهوری اسلامی پرداخت و به جابجایی جناح ها و گرایش های مختلف در درون قدرت با انتخابات اشاره کرد. او افزود، در کشوری که حکومتی سرکوبگر حاکم است و امکانات شکل دهی جنبش وجود ندارد، انتخابات فرصت هایی هم به وجود آورده. آن نیروی اجتماعی که خواستار تغییر است با آن گرایش که درون حکومت به دیدگاه هایی رسیده بودند، پیوند خوردند و جنبش سبز را به وجود آوردند. شناخت این موضوع به منظور صحه گذاشتن بر انتخابات در جمهوری اسلامی نیست، ولی یک امکانی هست برای نیروهای سیاسی و اجتماعی که به قول خودشان از درون انتخابات “فتنه”ای برخاسته. بنابراین خود مقوله ی انتخابات برای خود حکومت هم مشکل آفرین شده و اگر برایش میسر بود که انتخابات را حذف کند، طبعا این کار را می کرد.

پس از پرسش و پاسخ، شهرام جلیل زاده با یاد رفقای سیاهکل شعر ارغوان را خواند و نوای “ساز” شهروز با صدای زیبای او پایان بخش برنامه بود.