بخش اول
هر کس در هر کجا که زندگی می کند می تواند پیرامون خود افرادی را مشاهده نماید که به نوعی دستی در سرمایه گذاری روی املاک دارند. برخی افراد سرمایه گذاری روی املاک را به عنوان حرفه ی اصلی خود انجام می دهند در حالیکه برای بسیاری دیگر، این کار نوعی فعالیت جانبی برای ایجاد درآمدی اضافه در کنار درآمد از کار اصلی محسوب می شود. باید توجه کرد که وقتی صحبت از سرمایه گذاری روی املاک در میان است منظور خرید یک خانه به قصد سکونت افراد خانواده نیست، بلکه خرید مستغلات به منظور استفاده ی درآمدزا از آنها یا باز فروش آنها به قصد ایجاد سودی است که به آن مالیات بر درآمد تعلق می گیرد.
در قلمرو سرمایه گذاری بر روی املاک، زمینه های متعددی موجود است که هریک از آنها ویژگی های خاص خود را دارد. از این نظر، انتخاب زمینه ای که مناسب حال و شرایط سرمایه گذار باشد به لحاظ موفقیت وی در امر سرمایه گذاری از اهمیت فوق العاده برخوردار است.
فارغ از اینکه سرمایه گذاری در چه زمینه ای از املاک صورت می گیرد توان مالی، توان مدیریتی و درجه ی ریسک پذیری فرد سرمایه گذار در کنار شناخت وی از عوامل شکل دهنده و هدایت کننده مولفه های اصلی بازار، تاثیر تعیین کننده در میزان موفقیت او خواهد داشت.
یکی از زمینه هایی که در خصوص سرمایه گذاری بر روی مستغلات مطرح است، اجاره داری در املاک مسکونی می باشد. در این زمینه شرکت های بزرگ سرمایه گذاری که به طور عمده در بخش “ساختمان های بلندمرتبه ی اجاره ای” (High Rise Rental Buildings) فعالیت می کنند حرف اول را می زنند. فعالیت گروه های کوچکتر و به ویژه افراد سرمایه گذار در بخش اجاره داری مسکونی در مقایسه با بخش های دیگر بیشتر است. بسیاری از افراد سرمایه گذار در این بخش معمولا ابتدا خانه ای را برای سکونت خانواده ی خود خریداری می کنند و پس از مدتی به دلایل گوناگون خانه ای دیگر برای اقامت خود خریده و خانه ی اول را اجاره می دهند. به این ترتیب این افراد به سرمایه گذار در این بخش تبدیل می شوند.
دراین زمینه املاک مسکونی علاوه بر این، افرادی را می توان دید که در کار “دست به دست کردن خانه” (House Flipping)فعال هستند. این افراد قبل از شروع عملیات ساختمان سازی و عمدتا در پروژه های کاندو آپارتمان در مناطق شلوغ شهر، واحد یا واحدهایی را پیش خرید می کنند و پس از تکمیل این پروژه ها که معمولا دو یا سه سال طول می کشد آنها را تحویل گرفته و به معرض فروش می گذارند. میزان سودآوری در این کار علاوه بر وضعیت کلی بازار در زمان فروش، به طور عمده بستگی به انتخاب پروژه، زمان خرید و موقعیت واحد خریداری شده دارد. در طول قریب به ده سال گذشته در بزرگشهر تورنتو به دلیل سیاست های عمومی دولت در جهت تشویق مردم به آپارتمان نشینی از یک طرف، و افزایش شدیدتر قیمت خانه های غیر آپارتمانی در مقایسه با قیمت خانه های آپارتمانی از طرف دیگر، بازار “دست به دست کردن خانه” بسیار داغ بوده است.
در این میان گروهی از مردم هم هستند که کارشان هم زیارت است و هم تجارت. این گروه به منظور اقامت شخصی، خانه ای را می خرند که مناسب برای انجام کارهای تعمیرات و بازسازی است. آنگاه پیش از نقل مکان کردن و یا پس از انتقال به آن، کارهای بازسازی و تعمیرات ضروری خانه را انجام می دهند و در زمانی مناسب آن را به عنوان خانه ی بازسازی شده به قیمت روز می فروشند. در این زمینه افرادی را می توان دید که به رغم مشکلات و مسائل مربوط به جا به جایی های مکرر، هر دو یا سه سال یک بار این کار را انجام می دهند و از محل سود آن بخشی از هزینه های زندگی خود را تامین می کنند. هرچند که این کار عملا یک نوع فعالیت کاری محسوب می شود اما به لحاظ نظری، نمی توان آن را یک نوع سرمایه گذاری روی املاک به حساب آورد.
بخش پایانی این مقاله را درشماره آینده مطالعه فرمائید.
پرسش ها و نظرات خود را از طریق ایمیل آدرس زیر با ما در میان بگذارد.
* آروین آریافر دارای دکتری در رشته اقتصاد، کارشناس ارشد بازار املاک و عضو رسمی انجمن مشاوران املاک انتاریو و کانادا است.
www.ArvinAryafar.com
