از ابتدای تاریخ، پرستاری به عنوان نوعی از خدمات اجتماعی برای نگهداری و حفاظت از خانواده بود و با تمایل برای سلامتی افراد و اطمینان خاطر برای بیماران آغاز شد. در طب هندی که یکی از منابع بزرگ طب جهان است، همزمان با درمان بیماران، مراقبت از آنان توسط افرادی که بعدها پرستار نامیده شدند، صورت می گرفت. در آن زمان برای پرستاران، خصوصیاتی مثل عفت، پاک چشمی و آشنایی با خواص دارویی لازم بود.
سه سال پیش، دقیقا صدمین سالگرد وفات فلورانس نایتینگل، بنیانگزار پرستاری مدرن در لندن بود. از ۶ می تا ۱۲ می هفته جهانی پرستار است که هر ساله آخرین روز این هفته یعنی ۱۲ می ـ سالگرد تولد نایتینگل ـ به عنوان روز جهانی پرستار جشن گرفته می شود.
به طور کلی پرستاری مجموعه فعالیت هایی است که شخص پرستار، برای کمک به بیمار به منظور بهبود بیماری و نجات جان او انجام می دهد. پرستار رابط میان بیمار و پزشک است. در چنین سمتی بسیار مهم است که شخصیت و نوع کار با هم سازگاری داشته باشند تا پرستار آسیب کمتری ببیند، چرا که در مجموع حرفه پرستاری کار ساده ای نیست.
صرف نظر از حرفه پرستاری، من و شما بارها شنیده ایم افرادی که در روزهای ناتوانی عزیزانشان بنا به علل ضعف مالی و یا عشق، نقش پرستار را به عهده داشته اند، بعد از مدتی خودشان بیمار شده اند. طبیعتا زمانی که یکی از اعضای خانواده دچار بیماری و یا ناتوانی جسمی شود دیگر اعضاء سعی در یاری رساندن آن فرد دارند. از آنجایی که هزینه های پرستار نیز بالاست معمولا جز در شرایط استثنایی، افراد خانواده این مسئولیت را به عهده می گیرند. باید گفت زندگی امروزی ما مهاجران کاملا با زندگی منسجم ایرانی در کشورمان تفاوت دارد. در آنجا معمولا در زمان مشکلات جسمی، فامیل به یاری فرد بیمار می شتابند و برنامه ریزی می کنند که می توان آن را به تعداد زیاد فامیل و دوست و شکل زیستی آنجا مرتبط دانست. اما در مهاجرت همه این جمعی که به داشتن آن دلگرم هستیم از صبح تا شب درگیر امور مختلف زندگی شان هستند و ما در حالی که در این میدان می دویم گاه با آنها بدون توقف همسو می شویم و این به آن معنا نیست که اگر یکی مان در این میدان متوقف شد، بقیه بتوانند بایستند. نکته قابل تاملی که باید افزود این است که وقتی فرد عادی منزل، نقش پرستار را بازی می کند ، به تدریج از سلامت خود غافل می ماند. این پرستار که از بد حادثه به این کار روی آورده از چگونگی صحیح حرکات بدنی اش آگاه نیست و رفته رفته به همراه استرس و نگرانی های حاصل از ارتباط نزدیک او با فرد بیمار، به بیمار دیگری تبدیل می شود که گاه بر اثر فشارهای روحی، این بیماری را تا مدت ها حس نمی کند. به همین دلیل پس از سپری شدن دوران پرستاری، غالبا می شنویم که این شخص به شکل های گوناگون، دچار بیماری می شود. شاید بد نباشد که فکر کنیم ما به عنوان جامعه ای که بنا بر ضرورت های اجتماعی، از میزبانی و پرستاری رایگان تا حدود زیادی محرومیم، باید در مورد آینده خود و اطرافیانمان سنجیده تر پیش بینی کنیم. قرار نیست بیمه بگوید که می تواند جلوی بیماری را بگیرد، اما بیمه به قطع می گوید که می تواند در زمان نیاز آنقدر شما را حمایت کند که بتوانید پرستاری حاذق در روزهای بیماری داشته و از عهده تعهدات مالی تان نیز به راحتی برآیید. با بی توجهی امروز، فردا را برای خود و اطرافیانمان سخت نکنیم. تا از نعمت سلامتی برخورداریم به بیمه ناتوانی جسمی، هر چه زودتر فکر کنیم.
پرسش های خود را در زمینه بیمه های مختلف از طریق ایمیل زیر با ما در میان بگذارید.
news@insufin.com
*محمد رحیمیان کارشناس ارشد بیمه و سرمایه گذاری و عضو رسمی انجمن Advocis به شماره ثبت: ۲۰۶۵۸۱۷ مشاورین متخصص بیمه و امور مالی کانادا است.
www.insufin.com
www.youtube.com/ sherkatbimeh
