مرکز اسناد حقوق بشر ایران
تبعیض سیستماتیک و مبارزه با آن
در این شهادتنامه حامد یک همجنسگرای ایرانی از مشکلاتی که در زندگی روزانه شهروندان همجنسگرا ایجاد می شود شکایت می کند و نیز از آغاز فعالیت مدنی و اینترنتی خود برای حمایت از حقوق همجنسگرایان در ایران سخن می گوید. علاوه بر این حامد اظهار می دارد که در حوالی پایان فعالیت اش تحت نظر و کنترل دولت جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته است. طبق شهادت خود در اریبهشت ۱۳۹۱ این شاهد توسط نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک وبلاگنویس که درباره امور جنسی نوشته است شناخته شد و از احتمال دستگیری خود آگاه گشت و به همین دلیل ایشان در همان ماه از ایران فرار کرد.
حامد
حامد تصور منفی از همجنسگرایی در اذهان عمومی ایرانی را از جمله مشکلات عمده در زندگی همجنسگرایان محسوب می داند: «در طول تمام این سال ها مهمترین مشکلی که من داشتم و فکر می کنم این مشکل به طور سیستماتیک از طرف دولت و مقامات ایجاد می شد این بود که در مدرسه، در مطبوعات، و در رادیو تلویزیون ما را گناهکار معرفی میکردند و بد میدانستند.» طبق نظر شاهد این تصور منفی در جامعه ایرانی نتیجه یک رفتار تبعیضانه در درون نظام جمهوری اسلامی ایران می باشد. این روند برخورد با شهروندان همجنسگرا و بدنام کردن آنها به عنوان سرمنشا بیماری ایدز باعث مراجعه اجباری این جوانان به روانشناس شده است.
اما همجنسگرایان به عدم آگاهی روانشناس های ایرانی راجع به مسائل هویت جنسی انتقاد دارند و حامد حتی این شرایط را به عنوان یک سیاست عمدی جمهوری اسلامی حساب می کند. در شهادت خود حامد از نفوذ روانشناس های مورد قبول نظام سخن می گوید که باعث تداوم این تفاهم هستند وآن را دلیل تصور ماموران دولت و برخی ازمردم عادی از همجنسگرایی به عنوان یک نوع مرض، می شناسد. حامد از اثر جنایی شمردن عقاید و شیوه زندگی خود نیز سخن می گوید: «یک مسئله دیگر هم همین مسئله حقوقی مجازات اعدام و سنگسار بود که یک وحشت فوق العاده زیادی برای من ایجاد می کرد.»
نتیجه این وحشت شکل گیری فعالیت شاهد در جامعه همجنسگرایان بوده است. در این خصوص حامد می گوید که «این فکر همیشه در من بود که اگر بخواهم یک زندگی شخصی داشته باشم باید یک سری تغییراتی را در دور و برم ایجاد بکنم و باید یک شبکه ای از افرادی که مثل خودم فکر میکنند و بتوانیم همدیگر را پشتیبانی بکنیم داشته باشیم. من از طریق اینترنت با یک سایتی آشنا شدم به اسم «گی ایران» که جزو اولین سایت های همجنسگرایان ایرانی بود. من در آنجا میتوانستم با افراد دیگر آشنا بشوم که با من علائق مشترکی داشتند و همچنین افرادی بودند که فعالیت اجتماعی هم میکردند و من توانستم از تجربیات آنها هم خیلی استفاده بکنم. به این طریق من کم کم وارد جامعه ال جی بی تی [دگرباشان جنسی] شدم.»
علیرغم این تبعیض های گسترده این شاهد از نقش خود در رشد انتشارات مربوط به دگرباشان و به وجود آمدن گفتمانی در مورد هویت جنسی سخن می گوید. فعالیت حامد تا زمان برنامه ریزی برای یک روز ملی اقلیت های جنسی ادامه یافت و سپس وی به دلیل باور به احتمال دستگیری خود در سال پیش ایران را ترک کرد.
شهادتنامه نوشته و تصویری حامد در لینک زیر قابل دسترس می باشد:
http://www.iranhrdc.org/persian/permalink/1000000264.html#.UaTkPWXqRLc
