شهروند ـ فرح طاهری: جمعه ۲۴ خرداد در ایران روز انتخابات است. انتخابات برای دوره یازدهم ریاست جمهوری اسلامی و شوراهای شهری، اما ایرانیان کانادا امکان رای دادن ندارند چرا که سفارت جمهوری اسلامی در اتاوا سپتامبر ۲۰۱۲ بسته شد و دفتر حافظ منافعی هم در کانادا دایر نشد.
جمعیت بزرگی از ایرانیان کانادا در بزرگترین شهر آن، تورنتو، زندگی می کنند. در آستانه ی انتخابات ایران، این ایرانیان دور از وطن چگونه به انتخابات کشورشان نگاه می کنند و از چه طریقی می توانند به فضایی که در داخل ایران می گذرد، نزدیک شوند؟
در این رابطه شاهد دو اقدام متفاوت در سطح شهر بودیم.
تجمع برای انتخابات آزاد در میدان دانداس
بعدازظهر شنبه ۸ جون دانشجویان و دانش آموختگان لیبرال ایران و انجمن دموکراسی و مدرنیته با حمایت جبهه متحد دانشجویی ـ کانادا و اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در حمایت از انتخابات آزاد در میدان دانداس یک گردهمایی برگزار کردند. در این گردهمایی حدود چهل تن حضور داشتند.
صحنه هایی از تجمع در میدان دانداس
پلاکاردهای تهیه شده به زبان انگلیسی بود و در آنها از انتخابات آزاد و منصفانه حمایت شده بود.
“انتخابات در ایران آزاد و منصفانه نیست”، “نه به انتصابات؛ آری به انتخابات”، “ما می خواهیم خودمان انتخاب کنیم؛ نه اینکه شورای نگهبان برای ما تصمیم بگیرد”، ” حقوق بشر برای ایران”، “حق تحصیل برای همه ایرانیان” و … از جمله پلاکاردهایی بود که در دست شرکت کنندگان دیده می شد.
سلمان سیما، هدف از این تجمع را حمایت از برگزاری انتخابات آزاد و منصفانه در ایران می داند و می گوید با انتخاب یکی از پر رفت و آمدترین نقاط تورنتو توجه بسیاری را به مسئله غیردمکراتیک بودن انتخابات در ایران جلب کردیم.
سلمان سیما اعتقاد دارد«انتخاباتی که در نظام جمهوری اسلامی برگزار می‌شود، به هیچ وجه با استانداردهای یک انتخابات آزاد و سالم همخوانی ندارد.» او می گوید:« انتخابات آزاد در بسیاری از کشورها موجب رسیدن به دمکراسی شده است و این موضوعی ست که می‌تواند مورد اجماع اپوزیسیون باشد.»
برگزاری انتخابات نمادین
از طرف دیگر، گروهی از جوانان که عمدتا اعتقاد به مشارکت در انتخابات داشتند نیز گرد هم آمدند تا به گفته ی خودشان از فضای مجازی بیرون آمده و در فضای واقعی با هموطنانشان درباره ی انتخابات گفت وگو کنند.
جمع آوری آرا و شمارش آن با تیمی که در این انتخابات نمادین همکاری داشتند
در این رابطه ، آرش آباد پور، وبلاگ نویس و فعال مدنی با تعدادی از جوانان ساکن تورنتو که جمعی سی نفره را تشکیل می دادند، یک انتخابات نمادین در سطح شهر تورنتو برگزار کردند. آنها روزهای جمعه و شنبه و یکشنبه هفته ای که گذشت، صندوق های رای شان را در محلات ایرانی نشین شهر از جمله مقابل سوپر خوراک و میدان مل لستمن و چند محل دیگر مستقر کردند تا آراء ایرانیان را جمع آوری کنند.
آبادپور می گوید، «برای ما مهم بود که با ایرانیان تورنتو، و ایرانیان ساکن ایران و کشورهای دیگر، درباره اهمیت انتخابات حرف بزنیم. برداشت ما این است که تحریم انتخابات در شرایط فعلی صرفا به معنی کنار کشیدن از فرایند تعیین ساختار سیاسی ایران است و راه به جایی نمی‌برد. ما معتقدیم باید فرایند دموکراسی را یاد گرفت و کنار کشیدن و درحاشیه نشستن اقدام درستی نیست.»
پس از شکل گیری کمپین، صفحه ای به نام “انتخابات و ما” در فیس بوک درست شد که محلی ست برای نظرات مختلف مثبت و منفی نسبت به این اقدام و انتخابات.
پس از جمع آوری آرا، سه شنبه ۱۱ جون ساعت ۹ شب در یکی از سالن های کتابخانه نورت یورک کار شمارش آرا با حضور حدود سی تن از این افراد انجام شد.
تعداد ۷۰۱ رای شمارش شد. از این تعداد ۳۸۷ نفر گزینه ی “شرکت نمی کنم” را انتخاب کرده بودند. پس از آن روحانی با ۱۱۴ رای، گزینه ی دلخواه ۹۷ رای، عارف ۸۷ رای، رضا پهلوی ۳۸ رای، میرحسین موسوی ۲۷ رای، قالیباف ۲۱ رای، رفسنجانی ۱۹ رای، خاتمی ۷ رای، مصدق، رضایی و ولایتی ۶ رای، جلیلی ۴ رای و حداد عادل ۲ رای انتخاب های بعدی بودند. گفتنی ست در بخش گزینه ی دلخواه اسامی بسیاری دیده می شد همچون ندا، سهراب، احمدی نژاد، رضاشاه و …
در پایان جلسه ی شمارش آرا، افرادی که در این کمپین شرکت کرده بودند، هر یک به کوتاهی از تجربه ی خود گفتند.
اکثر آنان آمدن از دنیای مجازی به دنیای واقعی و گفت وگوی رودررو با مردم درباره ی انتخابات و مشارکت در سرنوشت خود و کشورشان، را تجربه ی مثبت و مفیدی خواندند. بعضی از افراد نمونه هایی از برخورد با افراد مختلف را گفتند.
تعدادی رقم بالای “در انتخابات شرکت نمی کنم” را دلیل بی تفاوتی مردم نسبت به مسائل ایران می دانستند و آن را ناامیدکننده می خواندند، تعدادی آن را به نداشتن سواد سیاسی و اجتماعی افراد ربط می دادند، و تعدادی هم آنها را افرادی می دانستند که از انتخابات پیشین عصبانی و خشمگین بودند.
یکی از اعضای کمپین که تازه به کانادا آمده، سطح تفکر ایرانیان خارج کشور را با آنچه که انتظار داشته همخوان ندیده و این تجربه را ناامیدکننده خواند. اما در مقابل دیگری گفت، سطح فرهنگ مردم در مقایسه با زمان جنبش سبز بالا رفته و برخوردها را محترمانه خواند.
یکی دیگر گفت، گزینه من در ابتدا رای ندادن بود ولی در این پروسه احساس کردم اگر ایران بودم حتما باید رای می دادم.
بیشتر این جوانان از اینکه توانسته بودند خودجوش دور هم جمع شوند و این کار را با اعتماد به هم پیش ببرند، خوشحال بودند و توصیه ادامه ی همکاری برای پروژه های دیگر را به هم دادند.
جلسه سخنرانی در سالگرد جنبش سبز
روز یکشنبه ۱۶ جون مراسمی در چهارمین سالگرد جنبش پس از انتخابات و چهاردهمین سالگرد جنبش ۱۸ تیر و همزمان با انتخابات ریاست جمهوری در ایران در شهر تورنتو برگزار خواهد شد که در آن محسن سازگارا، عطا هودشتیان و اردشیر زارع زاده در مورد چالش های دمکراسی خواهی در ایران و جایگاه انتخابات در فرایند دمکراسی خواهی سخنرانی خواهند کرد.
این برنامه ساعت ۳ بعدازظهر در سالن اجتماعات شهرداری نورت یورک واقع در میدان مل لستمن برگزار می شود و در پایان شرکت کنندگان به سمت پارکی، که در جنب ساختمان شهرداری واقع است و چهار سال پیش در آنجا دو نهال به یاد ندا و سهراب کاشته شده است، راهپیمایی می کنند.
نهال هایی که به یاد سهراب و ندا کاشته شدند امروز چهار ساله شده اند
این گردهمایی توسط مرکز بین المللی حقوق بشر و جبهه متحد دانشجویی سازمان دهی شده است.
اردشیر زارع زاده مدیر اجرائی مرکز بین المللی حقوق بشر و از سخنرانان این برنامه به شهروند گفت: قصد ما این است که با حضور دیدگاه های مختلف در برنامه به مشکلات اساسی مانند دلایل عقب ماندگی سیاسی فرهنگی جامعه بپردازیم و در این راه اعتقاد داریم همه باید سهم و مشارکت داشته باشند و در بهبود وضعیت جامعه یاری برسانند.
او افزود: در اصل ما نمی خواهیم فکر خاصی را به عنوان فکر غالب نشان دهیم، بلکه به تکثر باور داریم و در این راه با برگزاری برنامه هایی از این دست که جنبه آموزش دارند تلاش می کنیم حضور فعال داشته باشیم. مردم می توانند در برنامه صحبت و پرسش های خود را مطرح کنند.
به گفته ی اردشیر، این برنامه علاوه بر بحث و گفتگو، گرامیداشتی خواهد بود برای جانباختگان و قربانیان جنبش دمکراسی خواهی در ایران.
