شهروند- آرش عزیزی: ظاهرا ایرانی ـ کانادایی ها دیگر باید عادت کنند هر وقت کمیته ی میراث جهانی یونسکو (سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل) جلسه دارد تا تازه واردان به فهرست میراث جهانی را اعلام کند، دو بار هورا بکشند: یکی برای اماکن موجود در ایران و یکی برای اماکن موجود در کانادا.
۳۷امین نشست سالیانه ی این کمیته هفته ی گذشته در پنوم پن، پایتخت کامبوج، برگزار شد و ۱۹ مورد جدید را به فهرست اماکن میراث جهانی یونسکو اضافه کرد، ۱۴ مورد فرهنگی و ۵ مورد طبیعی. در میان فرهنگی ها، کانادا و ایران هر کدام یک سهم دارند.
کاخ گلستان در تهران و روستای ماهیگیری «رد بی» در نیوفاندلند و لابرادورِ کانادا این دو تازه وارد هستند.
کاخ گلستان را می توان از کهن ترین ساختمان های پایتخت ایران دانست که به همراه ساختمان های سلطنتی دیگر بخشی از ارگ تاریخی تهران است. گرچه تاریخ تهران را معمولا از زمان آغامحمدخان، بنیانگذار سلسله ی قاجار که این شهر را به پایتختی برگزید، دنبال می کنند، ساختن «ارگ» در واقع به زمان حکومت طهماسب اول صفوی در اواسط قرن شانزدهم باز می گردد. کریم خان زند نیز در اواخر قرن هجدهم در بازسازی آن نقش داشت. آغامحمدخان که تهران را به پایتختی برگزید، ارگ شد مرکز حکومت قاجاریان که تا اوایل قرن بیستم بر ایران فرمان راندند. کاخ گلستان محل اقامت سنتی سلاطین قاجار بود.
در زمان حکومت پهلوی ها، کاخ گلستان بیشتر برای برگزاری مهمانی ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. مهمترین مراسمی که در دوران پهلوی ها در این کاخ برگزار شد را باید تاج‌گذاری رضا خان در تخت مرمر و تاج‌گذاری محمدرضا شاه در تالار موزه نامید.
بخش‌های مهمی از ساختمان های مربوط به کاخ گلستان در زمان حکومت رضاشاه پهلوی و به دستور او نابود شدند.
و اما «رد بی» در منتهی الیه شرق کانادا به این علت انتخاب شده است که مکان تاریخی نهنگ گیران باسک بوده است که روزگاری اقیانوس اطلس را با مصائب بسیار پشت سر می‌گذاشتند تا خود را به سواحل ماهی خیز کانادا برسانند. این شهر، که در ساحل جنوبی شبه جزیره ی لابرادور قرار گرفته است، از اواسط قرن شانزدهم تا اوایل قرن هجدهم از مراکز اصلی نهنگ گیری باسک ها بود. تحقیقات اخیر چندین مورد از کشتی های غرق شده ی آن ها را پیدا کرده است و «رد بی» را به یکی از ارزشمندترین نقاط باستان شناسی زیردریایی در قاره‌ی آمریکا بدل کرده است.
از دیگر مواردی که امسال به فهرست اضافه شدند می توان به آتشفشان کوه اتنا و ویلاهای مدیچی، هر دو در ایتالیا اشاره کرد، که باعث می شود این کشور همچنان صدرنشین بیشترین اماکن موجود در فهرست باشد.
اتنا، بزرگترین آتشفشان فعال کل اروپا است. کوه فوجی، که با ۳۷۷۶ متر بلندترین کوه ژاپن است و قله ی برفی معروفش از نقش و نگارهای شهیر فرهنگ این کشور بوده است، دیگر کوهستانی بود که به فهرست اضافه شد. نمک‌زار نامیب در نامیبیا از دیگر موارد طبیعی حاضر در فهرست است.
ویلاهای مدیچی در توسکانی، در نزدیکی شهر فلورانس، قرار گرفته اند و از قرن ۱۵ تا ۱۷ در مالکیت خانواده ی شهیر مدیچی بودند. این خانواده ی شهیر عصر رنسانس امروز شاید بیش از همه به عنوان فصل الخطاب کتاب «امیرِ» نیکولا ماکیاولی به یاد آورده می شود.
قلعه تپه های هندوستان و کلیساهای چوبی منطقه ی کارپات در لهستان و اوکراین از دیگر تازه واردان به فهرست هستند.
رسانه ها در ضمن توجه خاصی به ورود کائسونگ به فهرست نشان دادند. این پایتخت باستانی شبه جزیره ی کره اکنون در کره ی شمالی قرار دارد که مدت ها است این شهر مرزی را در لایه ای از ابهام و خفا قرار داده است. پس از مجموعه معابدی در پیونگ یانگ، این دومین شهر کره ی شمالی است که وارد فهرست میراث جهانی می‌شود.
یونسکو همه ساله اماکن جدیدی را به فهرست میراث جهانی خود اضافه می‌کند. این کار جهت به رسمیت شناختن ارزش همگانی است که این اماکن به بشریت می افزایند و تشویق شهروندان و دولت ها به حمایت بهتر از آن ها برای نسل های آینده.
