در مقاله پیشین، به طور اختصار به معرفی و چگونگی تشکیل گروه های حمایتی/ تراپی پرداختیم. همان طور که گفته شد، اساس تشکیل یک گروه حمایتی/ تراپی …
شهروند ۱۲۵۲ پنجشنبه ۲۲ اکتبر ۲۰۰۹
بخش دوم و پایانی
در مقاله پیشین، به طور اختصار به معرفی و چگونگی تشکیل گروه های حمایتی/ تراپی پرداختیم. همان طور که گفته شد، اساس تشکیل یک گروه حمایتی/ تراپی برگردهم آوردن افرادی است که با یک مشکل مشابه مواجه هستند و درد یکدیگر را درک می کنند. در این مقاله با امور مربوط به چگونگی برگزاری گروه های حمایتی/ تراپی بیشتر آشنا خواهیم شد.
هر گروه حمایتی/ تراپی یک یا دو سرپرست دارد که اغلب روان درمانگر می باشند. سرپـرست گروه موظف است که در همه حال کنترل گروه را در اختیار داشته باشد و اجازه ندهد که موضوعات مورد بحث در جلسات، از هدفی که گروه براساس آن تشکیل شده است فاصله بگیرد و گروه به محیطی ناامن مبدل شود. سرپـرست گروه باید از آموزش های لازم برای تشکیل وسرپـرستی یک گروه حمایتی/ تراپی برخوردار باشد تا بتواند محیطی سالم، محرمانه و امن را برای اعضای گروه فراهم کند.
قبل از ملحق شدن به یک گروه حمایتی/ تراپی، همه اعضا تعهد کتبی می دهند که اطلاعات دیگر اعضا و تمامی صحبت های گفته شده در جلسات را کاملا محرمانه نگه دارند. در صورتی که صحبتی از گروه خارج شود، عضوی که عامل این کار بوده است از گروه اخراج خواهد شد. بنابراین، یک گروه حمایتی/ تراپی می تواند محیطی کاملا امن باشد که افراد با خیال راحت سفره دلشان را باز کنند و آ نچه می خواهد دل تنگشان بگویند، بدون آن که نگران باشند که صحبت هایشان در جایی تکرار شود. به اعضای یک گروه حمایتی/ تراپی توصیه می شود که از رفت و آمد با یکدیگر در خارج از گروه خودداری کنند. آمد و شد اعضای یک گروه حمایتی/ تراپی در خارج از جلسات گروه باعث می شود که اعضا از هدف گروه فاصله بگیرند، و همچنین محرمانه بودن جلسات گروه به مخاطره بیفتد. بنابراین، جلسات یک گروه حمایتی/ تراپی مکانی برای پـیدا کردن دوستان جدید نیست. این جلسات مکان و زمانی را در اختیار اعضا می گذارد که بتوانند به مشکلات خود بپردازند و در حضورافرادی که با مشکلی مشابه مشکل آنان مواجه هستند، دید جدیدتری به مسئله خود پـیدا کنند.
تعداد اعضای هر گروه حمایتی/ تراپی بسته به نوع آن گروه دارد، و معمولا بین ۴ تا حدود ۱٠ نفر است. طول مدت هر گروه حمایتی/ تراپی بسته به نوع گروه دارد. اکثر این گروه ها یک بار در هفته تشکیل شده و به مدت چند ماه ادامه دارند. مدت زمان هر جلسه بین ۱ تا ۲ ساعت است.
در یک گروه حمایتی/ تراپی هر کس به مقدار تمایل خودش صحبت می کند. هیچ کس مجبور نیست که به مقدار معینی صحبت کند. بنابراین افراد خجالتی و کم حرف هم می توانند از این گروه ها استفاده کنند.
چگونگی کارکرد یک گروه حمایتی/ تراپی بستگی به نظریه ای دارد که گروه براساس آن تشکیل شده است. در مجموع می توان گفت که تمام گروه های حمایتی/ تراپی با هدف گرد هم آوردن افراد همدرد تشکیل می شوند. اعضای گروه فقط با حضور به هم رساندن در گروه متوجه می شوند که تنها نیستند. اکثر اعضای گروه های حمایتی/ تراپی معتقدند که اطرافیانشان آنها را درک نمی کنند و با درد آنها آشنا نیستند. این افراد با ملحق شدن به یک گروه حمایتی/ تراپی درمی یابند که مشکل آنها، مشکل بسیاری دیگر نیز می باشد. گروه های حمایتی/ تراپی بر اساس دادن وگرفتن نصیحت تشکیل نشده و کار نمی کنند. این گروه ها با اعتقاد به همراه شدن با یکدیگر و استفاده از تجربیات یکدیگر تشکیل می شوند و پیش می روند. گرد هم آمدن با عده ای که با مشکلی مشابه مشکل ما دست به گریبان هستند، می تواند از مصرف بسیاری از داروها شفابخش تر باشد. نکته قابل توجه این است که اگر نظری در گروه ابراز می شود، از طرف شخصی است که در سطح ما واقع شده است و نه یک دکتر یا متخصص درمانی. به عبارت دیگر، صحبت او از دلش بر می آید و نه از تحصیلات و مدارکش.
آن چه که از دل بر آید، بر دل نشیند!
پرسش های خود را برای من ارسال کنید.
* شهرزاد شهریاری، لیسانس روانشناسی از دانشگاه تورنتو، فوق لیسانس مددکاری از دانشگاه لوریر واترلو و عضو کالج و انجمن مددکاران انتاریو است.
shahrzad.therapy@gmail.com
