شهروند – آرش عزیزی: همیشه گرمای داغ تابستان تورنتو که شدت می­گیرد سر و کله­ ی بحثی قدیمی نیز پیدا می­شود: چرا در این شهر بزرگ و پر از پارک و درخت، نمی­شود یک جرعه آبجو، شراب یا سایر مشروبات را در مکان های عمومی برای رفع عطش نوشید؟

تورنتوی «بچه مثبت» دوباره درگیر این بحث قدیمی شده است و این آرزو دوباره مطرح شده است که در این زمینه به همان وضعی برسد که پاریس و لندن و برلین و حتی مونترآل رسیده­اند: آزادی مشروب­خواری در فضاهای عمومی.Drink

در حال حاضر هم البته بین قانون و عمل تفاوت­های فاحشی وجود دارد.

طبق قانون شهروندان تورنتو تنها می­توانند در حیاط یا بالکن خانه­ ی خود و البته در فضاهای باز جلوی رستوران­ها مشروبات الکلی مصرف کنند، اما همین کار در ساحل یا در پارک مجاز نیست.

در عمل اما خیلی از پارک­ها پاتوق جوانان و خانوادگان اهل مشروب است. مثلا پارک ترینیتی بل وودز در غرب شهر که این روزها هر وقت سری به آن بزنید پر است از مشروب خوارانی که زحمتی به قایم کردن آلت «جرم» هم به خود نمی­دهند.

این بحث بخصوص از آن­جا مطرح شده که پلیس تورنتو هفته ­ی پیش پروژه­ای به نام «شیشه­ های سبز» آغاز کرد که هدفش حمله به پارک­های سراسر شهر و برخورد با مشروب­خواران است. کسانی که با مشروبات الکلی باز پیدا شوند ۱۲۵ دلار جریمه خواهند شد.

منتقدان می­گویند می­توان مستی و بدمستی و بدرفتاری را مشخصا جریمه کرد و همین حالا هم قوانین بسیاری علیه آن وجود دارد. مثلا مست بودن در اماکن عمومی ۶۵ دلار جریمه دارد. ایجاد مزاحمت از طریق مست بودن خود جرم جنایی فدرال است که جریمه ­اش می­تواند به شش ماه زندان و ۵۰۰۰ دلار جریمه برسد.

اما با این وجود نفس هرگونه مشروب خوردن حتی اگر به مستی هم نرسد همچنان جرم جنایی است.

در حالی که سر و کله­ ی پلیس در بعضی پارک­ها کم­تر پیدا می­شود، پارک­های مناطق حومه ­ای تورنتو مثل نورت یورک و اسکاربورو با برخورد صریح و شدید پلیس در این زمینه مواجهند. پیش از این تحقیقات تورنتو استار نشان داد که جوانان سیاه­پوست و به اصطلاح «قهوه­ ای پوست» در این محلات (که این دومی می­تواند شامل بسیاری از ایرانیان نیز شود) بخصوص با برخورد پلیس مواجه می­شوند حتی اگر هیچ کار غلطی انجام نداده باشند.

جان گرتسن، دادستان کل دولت لیبرال انتاریو، با دفاع از قوانین موجود گفت وزارت­خانه­ اش به هیج وجه قصد تغییر آن­ها را ندارد.

کانادا به طور کلی و انتاریو به طور مشخص را می­توان از محافظه‌کارترین مناطق جهان غرب در زمینه­ی قوانین مربوط به الکل دانست.

مثلا تا اوایل دهه­ ی ۷۰ مردان و زنان در بارها مجبور بودند در فضاهایی مجزا باشند که ورودی­ه ای مجزا داشتند و هرگونه رفت و آمد بین­شان ممکن نبود (در زمانی که در ایران و بسیاری کشورهای خاورمیانه اختلاط زنان و مردان در بعضی بارها و کافه­ها معمول بود).

تا سال­ها بارها مجبور بودند آبجو را تنها در لیوان­ های مخصوص دولتی سرو کنند. هر کس که می­خواست وارد مغازه ­ی مشروب­فروشی شود و چیزی تهیه کند باید فرمی پر و امضا می­کرد. سن قانونی مصرف مشروب تا سال­ها ۲۱ سال بود (که همچنان نیز در اکثر آمریکا چنین است) که در دهه ­ی ۱۹۶۰ به ۱۸ کاهش یافت و سپس دوباره به ۱۹ افزایش یافت.

در استان کبک که به فرهنگ کم­تر محافظه­ کار خود معروف است هم­ اکنون هم مشروب­خواری در فضاهای عمومی آزاد است و هم امکان تهیه مشروبات الکلی از سوپرمارکت­ها و مغازه­ های عمومی هست. تغییر قوانین در این زمینه در تورنتو این بار توسط نیروهای سیاسی مختلف مطرح شده است اما هرگز پی­گیری نشده است.