یکبار دیگر برای بسیاری از افراد جامعه، بخصوص آنهائی که مستقیما و فعالانه در این حرکت اجتماعی شرکت کرده اند، این تجربه به وجود آمد که در کشوری همچون کانادا می توان به سادگی موثر بوده و در روند امور اجتماعی به سادگی سهمی داشته باشیم. مشکل می توان باور داشت که با تمام سر و صدائی که در رابطه با پرسشنامه های شهروندی بوجود آمده، بخصوص با گزارشات و مقالاتی که در رسانه های فارسی زبان و گردهمائی های متعدد که در جامعه خود در این چند وقت اخیر بوجود آمده، کسانی باشند که با این موضوع آشنائی نداشته باشند. بخصوص که این مسئله منحصر با جامعه ما نبوده و شامل هزاران مهاجری می باشد که زمان آن رسیده که به شهروندی کانادا در بیایند.
با این که نتایج نهائی هنوز به عمل نرسیده ولی تا همین مرحله می توان این حرکت را یک پیروزی برای تمام کامیونیتی تلقی نمود. دیدیم چطور در مدتی بسیار کوتاه، حرکتی که توسط تعداد محدودی از افراد که خود درگیر این مشکل می باشند آغاز شده و به سرعت به رسانه ها کشیده شده و به همت نمایندگان فعلی و آتی و رسانه ها و فعالان اجتماعی این چنین اهمیت پیدا می کند. ملاقات با جو دانیل نماینده فدرال از حزب محافظه کار توسط تعدادی از افرادی که خود درگیر این مسئله بودند، ملاقات حضوری با کریس آلکساندر، وزیر مهاجرت و شهروندی کانادا توسط عده ای از فعالان اجتماعی و خبرنگاران ایرانی و ملاقات روز یکشنبه گذشته عده ای از رهبران این حرکت با ایشان و ارائه بیش از هزار و دویست امضاء که از طریق پتیشن ظرف چند روز جمع آوری شده، همچنین قرار ملاقات با نماینده حزب لیبرال منطقه مارکهام همگی نشان از نیروهائی می باشند که در تک تک ما نهفته است. مطمئنا اگر همت بیشتری کنیم و آن اتحادی را که آرزوی همگی ماست بوجود بیاوریم می توان به پیروزی های خیلی بزرگتر دست بیابیم.
سخنان وزیر همگی نشان از آن بود که دولت با این مسئله آشنائی کامل داشته و تصمیم بر آن دارد که به زودی تغییراتی به وجود آورده و رفع اشکال نماید. کریس به صورت واضح توضیح می دهد که قرار نبود که این پرسشنامه ها به افراد عادی داده شود. این پرسشنامه ها بیشتر برای افرادی در نظر گرفته شده بود که به صورت سرمایه گذار وارد مملکت شده و یا اینکه هنوز کانادا را محل اصلی اقامت خود انتخاب نکرده و مادام در سفر می باشند. ایشان قول آن را داده اند که به این مسئله اولویت داده شده و بزودی شاهد تغییراتی خواهیم بود.
البته این را هم باید در ذهن داشته باشیم که زیاد نباید روی حرف های سیاستمداران اتکا کرد. با انتخاباتی که در پیش است دادن قول مساعد دادن، یکی از روندهائی می باشد که این افراد برای خاموش نگاه داشتن مردم و امیدوار کردن آنها بکار می برند. بالعکس ما می بایست از این نتایج مثبت جهت دلگرمی و تشویق خود و دیگران استفاده نموده و بر شدت عمل خود بیافزائیم. باشد که از این طریق عده ای بیشتر از افراد خاموش جامعه را به حرکت واداشته و به جمع فعالان پیوند زنیم. این را در نظر داشته باشیم که این مشکل آخرین معضل جامعه ما نبوده و در جامعه ای پویا هر روز مسئله ای نو بوجود آمده که عده ای از افراد جامعه را در گیر می کند.
هم اکنون دو پتیشن در دست داریم که مخاطب یکی از آنها وزیر مهاجرت کانادا و دیگری رضا مریدی وزیر علوم و تحقیقات اونتاریو و نماینده ریچموند هیل می باشد. همچنانکه اعلام کردیم نسخه کپی قسمت اول پتیشن مربوط به وزیر مهاجرت به ایشان تحویل داده شده است. از طریق پتیشن دوم قصد آن داریم که تقاضای ما از طریق جناب مریدی در پارلمان اونتاریو مطرح گردد. مسلم است هر چه بر تعداد این امضاء ها افزوده شود شانس موفقیت بیشتری وجود خواهد داشت. لازم به توضیح می باشد که این امضاها منحصر به افرادی نمی باشد که درگیر این مسئله هستند. چه بسیاری از آنهائی که فعالانه در این حرکت همکاری کرده و چه بسیارافرادی که جهت حمایت این پتیشن ها را امضا کرده اند سالیان دراز از شهروندان کانادا می باشند. آنها به این نتیجه رسیده اند که بهترین راه جلب نیروی فعال در حرکت های اجتماعی، حمایت از آنهائی می باشد که درگیر مسئله ای می باشند که خود بزودی همچو آنان به همان نتیجه رسیده و به حمایت از دیگران می پردازند. این حرکت و طرز فکر و نتیجه عمل و زندگی در کشوری همچون کانادا است که هر شهروند خود را موظف به دخالت در امور جامعه دانسته و حمایت از آنانی را که نیازمند به کمک می باشند یک افتخار می داند.
از کلیه افراد جامعه اعم از آنهائی که با این مشگل درگیر بوده و آنهائی تمایل به همکاری دارند دعوت می کنیم که به این حرکت که در عین حال تجربه ای نو و بسیار شیرین می باشد پیوسته و هموطنان خود و حتی دیگر ملیت ها را برای رفع این معضل یاری دهند. برای این منظور می توان با مراجعه مستقیم به صفحه فیسبوک ” پرسشنامه شهروندی، یا سایت “همبستگی و حمایت” و یا با شماره ۰۶۴۷-۳۳۰-۶۴۷ تماس حاصل نمود.
باشد که از این طریق و طرق دیگر آن اتحادی را در جامعه به وجود بیاوریم که همگی در آرزوی آن هستیم. بار دیگر از تمام کسانی که در این حرکت به هر طریقی و به هر اندازه کمک نموده اند متشکریم.
دکتر نسترن ادیب راد
