هموطنان عزیز!
همانطور که در بیانیه های مطبوعاتی و همچنین مصاحبه های متفاوت از سوی سخنگویان رسمی ” کارزار کشتار۶۷″ بارها به اطلاعتان رسیده است، پیشنهاد شکل گیری “کارزار” در مراسم یادمان سال گذشته مطرح شد. به دنبال برگزاری دادگاه نمادین ایران تریبونال در لاهه و دستیابی اش به نتایجی موفقیت آمیز، جمعی از ایرانیان مقیم شهر تورنتو متشکل از حقوق دانان، فعالین اجتماعی، زندانیان سیاسی سابق، خانواده های قربانیان دهه ی شصت، نمایندگان کانون خاوران، انجمن سکولارهای سبز ایران- تورنتو، حقوق بشر و دمکراسی برای ایران و غیره، دور هم گرد آمدند و عملا پروژه ” کارزارکشتار۶۷″ را با تقسیم کار اولیه، آغاز نمودند. در جلسات اولیه، ” کارزار” به مثابه یک پروژه ی مشخص و زمان بندی شده تعریف و اهداف اش، همان طور که در تارنمای “کارزار” مطرح شده است به ترتیب زیر ترسیم گردید:
۱- متقاعد نمودن نمایندگان پارلمان کانادا در به رسمیت شناختن کشتار سال ۶۷ به مثابه جنایت علیه بشریت و اعلام روز اول ماه سپتامبر به عنوان روز همبستگی با زندانیان سیاسی در ایران.* به متن قطعنامه رجوع شود.
۲- برگزاری شکوهمند یادمان ۲۵ ا مین سالگرد کشتار سال ۶۷ به منظور زنده نگه داشتن خاطره قربانیان دهه ۶۰ در شهرهای مختلف کانادا.
در ابتدا تصمیم بر آن شد که در حین و شروع تدارکات اولیه، با ایرانیان مقیم شهرهای دیگر کانادا نیز از جمله مونترال و ونکوور تماس گرفته شود تا اقدامات لازم جهت تماس با نمایندگان پارلمان در این شهرها و همچنین تدارکات لازم جهت برگزاری مراسم یادمان به طور همزمان در این سه شهر در دستور کار قرار گیرد. ما مصمم بودیم به دنبال شکل گیری اولیه ی “کارزار”، با انتشار بیانیه ای در رسانه های فارسی زبان از هموطنان ایرانی مقیم کانادا تقاضای شرکت، کمک و هم یاری کنیم.
عملی نمودن برخی از این تصمیمات در زمانی کوتاه با توجه به ترکیب و طیف گسترده ی فکری شرکت کننده در این جلسات، بلند پروازی یی بیش نبود و جامه عمل به خود نپوشاند. به عنوان مثال؛ ما قادر نگشتیم به استثنای رابطه ای محدود با تعدادی از دوستان در مونترال، ارتباطی ارگانیک با فعالان شهرهای مونترال و ونکوور برقرار کنیم و یا عملا فراخوانی که قرار بود در نشریه های شهر جهت دعوت به همکاری از دیگران انتشار یابد به فراموشی سپرده شد.
علیرغم تمامی کاستی ها و نارسایی ها که طبعا ناشی از توان، دیدگاه ها و کیفیت شرکت کننده گان ِ در”کارزار کشتار۶۷″ بود، پروژه ی “کارزار” طی فعالیت چندین ماه گذشته خود توانست به اهدافش دست یابد. شایان توجه است که انجام این پروژه بدون حمایت معنوی و مادی جامعه ایرانی مقیم کانادا میسر نبود و از این روی پایان موفقیت آمیز آن را باید مدیون پشتیبانی جامعه ایرانی ارزیابی کرد و آنرا به مثابه قدمی مهم از سوی این جامعه در افشای جنایت رژیم جمهوری اسلامی حاکم بر ایران دانست.
ما یقین داریم در آینده نیز ایرانیان آزاده، گروه ها، احزاب و تشکل های موجود قدم های موثرتری در افشای رژیم و در دفاع از مبارزات و آرمان های آزادی خواهانه ی تمام طیف ها و اقشار جامعه مان برخواهند داشت . ما در روند این فعالیت ها باید از تمامی نیروهای موجود استفاده کرده و در عین حال هوشیار و آگاه باشیم که مبارزات مردم میهنمان و خون ده ها هزار عزیز از دست داده مان مورد سوءاستفاده و معامله قرار نگیرد. پاسداری از صداقت، انسانیت، آرمان های آزادی خواهانه و عدالت طلبانه تک تک قربانیان دهه ی ۶۰ بخشی از وظایف عمده ماست. پروسه ی فعالیت در مبارزات دموکراتیک سنجشی برای تشخیص توان، ظرفیت و باورمندی نیروها و یا افراد درگیر به آن فعالیت است. جنبش دادخواهی در پویه ی حرکت خود با چالش های گوناگونی روبرو شده و خواهد شد. جدا از دست اندازی ها ی حکومتی و ایادی رنگارنگش که حمله به این جنبش، آماج آنها است، دیدگاه های متفاوت در رابطه با ضرورت و نحوه ی دادخواهی، انگ زنی های مرسوم بعضی از مخالفان، بخشی از این چالشها است.
خوشحالیم که با به رسمیت شناخته شدن کشتار جنایتکارانه ی سال ۶۷ به مثابه جنایت علیه بشریت در مجلس کانادا و همچنین تصویب قطعنامه های مشابه در مجلس های ایالتی انتاریو و کبک، بعد از ۲۵ سال، برای اولین بار تبسم و لبخند بر لب های مادران داغدار این عزیزان و برخی از خانواده های آنان نقش بست.
بدینوسیله ما ضمن تشکر از تمامی دوستانی که در این روند ما را یاری رساندند و با تشکر از آنان که در برنامه یادمان شرکت نمودند و همچنین نشریه شهروند و ایران استار، به اطلاع می رسانیم که پروژه “کارزار” با موفقیت به اتمام رسید و نام ” کارزار کشتار۶۷″ نیز در بایگانی تاریخ تشکل ها و مبارزات ایرانیان مقیم کانادا برای همیشه ثبت خواهد شد.
کارزارکشتار۶۷
دوشنبه هفتم اکتبر ۲۰۱۳
قطعنامه زیر توسط آقای پاول دوئر، منتقد امور خارجه ی حزب دمکرات نو کانادا به مجلس کانادا پیشنهاد شد و با اتفاق آرا تمامی احزاب به تصویب رسید.
*”این مجلس کشتار جمعی زندانیان سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ را جنایت علیه بشریت قلمداد کرده و آن را محکوم می کند؛ و در بزرگداشت یاد آن هایی که در گورستان دسته جمعی خاوران و دیگر گورهای دسته جمعی ایران به خاک سپرده شده اند، روز اول سپتامبر را روز همبستگی با زندانیان سیاسی ایران اعلام می دارد”.
**تصویر اصلی قطعنامه :
