مرکز اسناد حقوق بشر ایران
طی روزهای اخیر و پس از اعدام چند فعال کرد از جمله حبیب الله گلپری پور، در اقدام تلافی جویانه حکومت نسبت به حمله گروه های تروریستی به ماموران مرزبانی ایران؛ نگرانی ها پیرامون اعدام زانیار و لقمان مرادی، دو فعال کرد محکوم به اعدام، قوت گرفته است.
زانیار و لقمان مرادی در ۱۱ مردادماه ۱۳۸۸ توسط نیروهای امنیتی در شهر مریوان بازداشت شده بودند و به مدت ۹ ماه در بازداشتگاه اداره اطلاعات شهر سنندج برای گرفتن اعترافات ساختگی تحت فشار و شکنجه شدید روحی و جسمی قرار گرفتند. این دو زندانی پس از آن نزدیک به ۶ ماه به زندان مرکزی سنندج و پس از آن نیز از آنجا به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل منتقل شدند.
لقمان و زانیار مرادی در سال ۱۳۸۹ از سوی شعبه ۱۵دادگاه انقلاب اسلامی تهران به ریاست قاضی صلواتی به اتهام محاربه و قتل فرزند امام جمعه اهل سنت شهر مریوان، به اعدام محکوم گردیدند.
زانیار و لقمان مرادی همچنین متهم به جاسوسی برای دولت بریتانیا و همکاری با کومله نیز هستند.
دی ماه سال گذشته، اقبال مرادی، پدر زانیار و عموی لقمان مرادی؛ در مصاحبه با مرکز اسناد حقوق بشر ایران گفته بود که:”زانیار قربانی فعالیت های من شد و اتهام او فقط در رابطه با مسئله من است.”
اقبال مرادی در آن شهادتنامه درباره پیشینه فعالیت سیاسی خود می گوید:”من قبلا یکی از مسئولان کومله بودم و قبلا مسلح بودم ولی مدتی است از حزب استعفا دادهام.”
کومله، سازمانی چپگرا در کردستان ایران است. طی سالیان گذشته افراد زیادی در ایران به علت همکاری و یا عضویت با این گروه به احکام گوناگون همچون اعدام و نیز حبس های طولانی مدت محکوم شده اند. کومله طی سال های پس از انقلاب ایران، فعالیت های مسلحانه خود را بر علیه جمهوری اسلامی و به ادعای آنان به منظور گرفتن مطالبات نادیده گرفته شده کردها در ایران، آغاز نمودند.
پدر زانیار مرادی در این باره می گوید:”ما کارمان تبلیغی و سیاسی بود. البته در کردستان ایران. تبلیغ و ترویج افکار ملی گرایی در کردستان ایران و بر ضد نظام جمهوری اسلامی و افشای جنایت های جمهوری اسلامی که در کردستان منتشر میشد.”
اقبال مرادی درباره شرایط زندگی زانیار می گوید:” زانیار درس می خواند و بعد از درس خواندنش هم مشغول کاسبی شد. در مناطق مرزی کار می کرد نوعی قاچاق فروشی مثل قاچاق چای، صابون، نفت، بنزین و گازوییل . از مرز ایران میبرد و در شهر میفروخت.”
وی در ادامه درباره خروج زانیار و علت بازگشت دوباره اش به ایران می گوید:”به خاطر من مدتی آمد عراق و نزد من زندگی می کرد. مدتی هم آمده بود در کومله و به اصطلاح مدتی پیشمرگه بود. زانیارگرایش فکری (ایدئولوژیکی) نداشت فقط به خاطر من آمده بود. بعداً هم نتوانست ادامه بدهد. به خاطر پدر و مادر پیرم رفت به ایران و خودش را تحویل مقامات داد. ولی بعد از ۳ سال حکم تعلیقی داده بودند و گفته بودند در صورت دوباره تکرار شدن این اتهامی که به تو وارد شده و ضد انقلاب بودنت دوباره زندانیت خواهیم کرد.”
بنا به ادعای اقبال مرادی، ۲۰ روز قبل از دستگیری پسرش توسط ماموران امنیتی، وی از یک سوءقصد جان سالم به در می برد:”به شدت هم زخمی شدم تقریبا ۹ گلوله به اندامم بخصوص به پشتم خورد. من دقیقاً عاملان را میشناسم؛ خود نظام هم میداند. اداره اطلاعات چندین بار با من هم تماس گرفت و مرا تهدید به ترور کرد. من به آنها نام و نشان شخص تروریستی که به من حمله کرده بود را دادم و یقین داشتم از ترس من زانیار را دستگیر خواهند کرد.”
زانیار و لقمان مرادی، مجید بختیاری و هژیر ابراهیمی، به اتهام دست داشتن در ترور سعدی، پسر امام جمعه شهر مریوان و دو تن از همراهان وی در تیرماه سال ۱۳۸۸ بازداشت شدند.
شبکه تلویزیونی پرس تی وی، شبکه برون مرزی جمهوری اسلامی پنج سال پیش در روز پنجشنبه ۱۳ آبان ماه ۱۳۸۸، به نقل از وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، از بازداشت “چهار تروریست” مرتبط با دولت بریتانیا در شهر مریوان خبر داده بود.
چندی پس از آن خبر، این شبکه، ویدیویی را از اعترافات زانیار و لقمان مرادی پخش نمود. لیکن پس از پخش آن، لقمان و زانیار مرادی در نامه ای از درون زندان خطاب به مردم اعلام کردند که اعترافات آنان زیر شکنجه بوده و از سوی بازجویان تهدید به تجاوز جنسی شده بودند.
اکنون بیش از ۴ سال و نیم از بازداشت زانیار و لقمان مرادی می گذرد و آنان در زندان رجایی شهر به سر می برند.
مصاحبه مرکز اسناد حقوق بشر ایران با پدر زانیار مرادی را می توانید در اینجا بخوانید.
