مرکز اسناد حقوق بشر ایران
در ۱۶ بهمن ماه سال ۱۳۸۹ بود که میرحسین موسوی و مهدی کروبی در نامه ای از وزارت کشور خواستند تا برای برگزاری یک راهپبمایی مسالمت آمیز در روز ۲۵ بهمن در حمایت از قیام مردم مصر و لیبی به آنان مجوز دهد.
هر چند این مجوز هیچگاه از سوی فرمانداری تهران صادر نشد، اما مردم در اقدامی خودجوش در روز ۲۵ بهمن به خیابان ها آمدند. بنا به آماری که رسانه های حکومت اعلام نمودند، جمعیتی بین ۶۰۰ تا ۸۰۰ هزار نفر در آن روز در خیابان های مرکزی شهر تهران تظاهرات کردند. از طرفی بنا به گفته نماینده آیت الله خامنه ای در سپاه، اگر خیابان های منتهی به محل تظاهرات از سوی نیروهای امنیتی مسدود نشده بود، جمعیتی بیش تر از جمعیت ۲۵ خرداد ماه ۸۸ در این تظاهرات شرکت می کردند.
در روز پس از این راهپیمایی، تعدادی از نمایندگان مجلس با شعار در صحن علنی، خواستار اعدام کروبی و موسوی شدند. در نماز جمعه همان هفته احمد جنتی تصمیم رهبر ایران را به صورت غیررسمی ابلاغ نمود و گفت که باید موسوی و کروبی را در منزلشان حبس و حصر نمود و تمامی ارتباطات ایشان را با جهان خارج قطع نمود.
از آن روز تاکنون، بیش از ۱۰۰۰ روز است که مهدی کروبی و میرحسین موسوی به همراه همسرش زهرا رهنورد در حبس و حصر خانگی به سر می برند.
طی این ۱۰۰۰ روز، شرایط حبس و حصر از جمله عدم دسترسی به نور مستقیم آفتاب و هوای تازه، شرایط جسمی این سه تن را در وضعیت بحرانی قرار داده است.
در آخرین گزارش منتشر شده، خانواده مهدی کروبی از انتقال آقای کروبی به بیمارستان طی روزهای اخیر خبر داده اند. بنا به این گزارش آقای کروبی به دلیل عدم دسترسی به نور مستقیم آفتاب از کمبود شدید ویتامین D در بدن خود رنج می برد و این موضوع باعث بروز عوارضی همچون پوکی استخوان در وی شده است. سایت سحام نیوز نزدیک به خانواده مهدی کروبی نیز گزارش داده که طی ماه های اخیر وضعیت جسمی وی به گونه ای است که مهدی کروبی به سختی قادر به راه رفتن است.
همچنین این سایت به نقل از فرزند آقای کروبی گفته که از دو روز گذشته آقای کروبی دچار مشکلات گوارشی شده و هم اکنون در محل حصر خود در زیر سرم، تحت درمان است.
طی چهارماه اخیر، بارها گزارش هایی مبنی بر نگرانی از وضعیت جسمی آقایان موسوی و کروبی و نیز خانم رهنورد منتشر شده است.
شرایط حبس و حصر و نیز برخورد ماموران امنیتی با خانواده این سه زندانی، فشار روحی و جسمی فراوانی را به آنان وارد نموده است.
مرکز اسناد حقوق بشر ایران بارها در بیانیه های مختلف به نقض آشکار حقوق بشر در ایران و نیز نبود ساختار عدالتمند در سازمان قضایی ایران تاکید نموده است.
خانواده کروبی و موسوی بارها به این شیوه برخورد حکومت اعتراض نموده و از مسئولان خواسته بودند که روال جاری برای یک متهم را در خصوص این محصورین اعمال نماید. از آنجمله می توان به مسئله تعیین جرم و نیز اعمال حقوق یک زندانی عادی در مورد ایشان اشاره نمود.
