گزارش هفتگی نه ما نه سینما
در هفته پنجم بررسی سینمای کانادا فیلم “سفارشات” ساخته فیلم ساز معروف کبکی “مایکل برو” پخش و مورد نقد قرار گرفت. داستان فیلم به بیان اتفاقات بحران اکتبر سال ۱۹۷۰ در استان کبک و استفاده دولت فدرال کانادا از قانونِ ویژه جنگ در برخورد با گروه چپ “ف-ل-کیو” که متهم به ربودن مسئولان دولتی بودند می‌باشد. فیلم با نشان دادن افراد بی‌گناهی که یک به یک و بدون هیچ اتهامی به زندان می افتند و بعد بدون هیچ توضیحی آزاد می شوند، سرنوشت و تجارب این افراد را از زاویه آنها به تصویر می‌کشد.
کارگردان این فیلم مایکل برو خود دارای سابقه‌ی طولانی در صنعتِ سینمای کانادا مخصوصا به عنوان، نویسنده، تهیه کننده و فیلمبردار در طول پنج دهه از سال پنجاه می‌باشد. او به خاطر کارگردانی این فیلم جایزه جشنواره کن را در سال ۱۹۷۵ به خود اختصاص داد. برو از لحاظ سینمایی به خاطر استفاده از دوربین دستی و مخصوصاً ساخت آثاری کوتاه و انتقادی بر خلاف جریان رایج مطرح است.
سخنران این هفته “دوید سیلکاکس” که سابقه طولانی در تولیدِ مستند‌های هنری در دولت کانادا در سطوح مختلف دارد، پس از اشاره به پروسه مجوز دادن به این فیلم و انتخاب آن بر سایر طرح های ارائه شده در آن زمان، به تشریح ساختارِ بوردِ فیلم سازی کانادا و نحوه فعالیت آن پرداخت. او به نحوه برنامه ریزی و جذب نیروی بورد اشاره کرد و به تشریح خاطرات خود از آن دوران و بلاخص دورانی که قانون ویژه جنگ در کبک وضع گردید، پرداخت. همچین در ادامه او به نحوه پخش فیلم در جشنواره کن پرداخت و اذعان داشت که فیلم فوق در زمانِ پخش به خاطر ضعف‌هایی که منتقدان در داستان فیلم می دیدند در جشنواره کن دست کم گرفته شده. او همچنین اشاره کرد که با وجود فرانسوی بودنِ فیلم، به دلیل لهجه‌ی خاص کبکی مسئولان جشنواره کن خواستار آن بودند که زیرنویس فرانسوی برای فیلم گذاشته شود.
در قسمت پرسش و پاسخ نظرات گوناگونی میان شرکت‌کنند‌گان مطرح شد. عده‌ای با دیدنِ صحنه‌های این فیلم به توصیفِ خاطرات خود از زندان های ایران در دهه شصت پرداختند و فیلم را کاملا موفق در پردازش حس حاکم در جو بسته داخل زندان، رفتار خشن زندانبانان و حس امید، سرخوردگی و مقاومت در متهمان دانستند. گروهی دیگر با اشاره به جنبه‌های تکنیکی فیلم، استفاده از رنگ، حرکات دوربین و کلوزآپ های متناسب با مسیر داستان، فیلم را هوشمندانه در ایجاد فضاپردازی و نور قلمداد کردند. در مقابل،گروهی دیگر فیلم فوق را کاری گنگ ارزیابی کردند که قادر به بیان حالت درونی شخصیت های فیلم نیست و اطلاعات ناکافی داخل داستان، سیاه و سفید بودن عامدانه و واضح، و عدم تناسب بخشی از اطلاعات داده شده در فیلم را از نقاط ضعف آن دانستند.
همچنین کانی مسئول فصل فوق، در این بخش مشخص کرد که در زمانِ پخش استقبال اندکی از این فیلم در خارج از کبک شده بود. او همچنین بیان کرد که داستان‌های فیلم در بسیاری از لحظات کاملا واقعی بوده و بر زندگی افراد آن تاثیر گذاشته. در آخر او این فیلم را کاری مهم در در سینمای کانادا برشمرد و با معرفی فیلم هفته آینده و کارگردان زن آن به توضیح بیشتر فیلم‌های پخش شده در هفته‌های قبل و ارتباط آن با کل فصل سینمای کانادا پرداخت.
در هفته آینده فیلم “من صدای پریان دریایی” را شنیده ام با حضور کی ارمیتاژ استادِ برجسته دانشگاه تورنتو پخش و بررسی خواهد شد.
این جلسه شنبه بیست سوم نوامبر از ساعت ۱۸ تا ۲۲ در اتاق ۵۱۵۰ ساختمان اویزی در دانشگاه تورنتو برگزار خواهد شد.
برنامه ی هفتگی “نه‌ما‌نه‌سینما” به همت تعدادی از دانشجویان دانشگاه تورنتو، روزهای شنبه در این دانشگاه برگزار می شود. اخبار جلساتِ از طریق namanacinema@gmail.com قابل پیگیری است.
