پرستو فروهر روز ۲۲ آبان امسال برای گرامی داشت پانزدهمین سالگرد قتل سیاسی مادر و پدرش به ایران آمد و روز ۲۶ آبان به وزارت اطلاعات احضار شد. به او گفته بودند که برگزاری این مراسم در خانه مجاز خواهد بود ولی از شرکت گروهک ها و ضدانقلاب و عناصر مشکوک که در صدد توطئه و جوسازی هستند جلوگیری خواهد شد و با این پرسش پرستو که اگر از حضور همرزمان و همراهان سیاسی پدر و مادرم و به طورکلی از حضور بخش بزرگی از دگراندیشان در این آیین جلوگیری شود، پس چه کسانی مجاز به ورود به خانه ی ما خواهند بود؟ آنها پاسخ داده بودند “بستگان نسبی و سببی و همسایه‌ها”.
پرستو فروهر پس از رفتن به وزارت اطلاعات در پیامی برای مردم نوشته بود:”به باور من این شیوه تنها سرپوشی است بر همان ممنوعیت‌هایی که در هفت سال گذشته به ناحق بر ما تحمیل شده است. می‌خواهند ممنوعیت را اعمال کنند اما از بیان واضح آن طفره بروند و نام دیگری برای آن جعل کنند. در طی این سالها بارها و بارها با تحریف و جعل مفاهیم روبرو شده‌ام؛ مخدوش کردن حقایق از سوی مسئولان قضایی، زیر نام دادرسی پرونده‌ی قتل پدر و مادرم واضح‌ترین و دردناک‌ترین این جعل‌ها بوده است.
تن دادن به این گونه تحریف‌ها و تحمیل‌های فرمایشی، توهین به باورها و معیارهایی است که زندگی و مرگ پر افتخار داریوش و پروانه فروهر را رقم زد. برگزاری یک گردهم‌آیی دست‌آموز و فرمایشی در سال روز قتل آن دو توهین به شجاعت و استواری آنان است. یادشان را در اعتراض به ظلم می‌توان گرامی داشت، نه در تن دادن به تحمیل.”
پرستو که پانزده سال به دنبال کشف حقیقت و دادخواهی قتل سیاسی- دولتی مادر و پدرش است، این تحمیل و تحقیر را نمی پذیرد و تصمیم می گیرد مراسم یادبود عزیزان اش را در سطحی عمومی، در خانه و محل قتل آن ها برگزار کند و از طریق روزنامه اطلاعات و اینترنت، تصمیم خود را به اطلاع دوستان و همراهان می رساند.
طبق خبرهای رسیده تعدادی از مهمان ها توانستند از صبح تا قبل از ساعت دو و نیم به خانه او وارد شوند. نیروهای امنیتی می خواستند از برگزاری مراسم جلوگیری کنند، هرچند نگذاشتند مردمی که برای همراهی آمده بودند وارد خانه شوند، ولی برنامه با حضور تعدادی در حدود پنجاه نفر از همراهان برگزار شد و مهمان های بیرون در مانده نیز با صاحب خانه همراهی کردند.
خبرگزاری جبهه ملی ایران در گزارشی مختصر نوشته است: “وجود تلاش وزارت اطلاعات برای جلوگیری ازبرگزاری مراسم یادبود فروهرها، برخلاف توافقات قبلی که مجوز اجرای مراسم داده شده بود، مراسم پانزدهمین سالگرد دشنه آجین شدن فروهرها با حضور ۳۰ تن از شخصیت های ملی برگزار شد. در این مراسم که گردانندگی آن را دکتر حسین مجتهدی به عهده داشت پرستو فروهر، مهندس علی اکبر معین فر و حسین شاه اویسی سخنرانی کردند. ادیب برومند، کوروش زعیم، آرش رحمانی، دکتر علی حاج قاسمعلی و مهندس محمد اویسی از جمله شرکت کنندگان بودند. مامورین انتظامی از ورود صدها تن از جمله دکتر محمد ملکی، دکتر باوند، عیسی خان حاتمی و بسیاری دیگر به داخل خانه آزادی قتلگاه فروهرها جلوگیری کردند. این مراسم با سرود ای ایران خاتمه یافت.”
بنا به گزارش یکی از مادران پارک لاله؛ ساعت سه و نیم به ضلع شمالی کوچه رسیدم. انواع و اقسام ماموران در انجام ماموریت شدیدا کوشا بودند و نمی گذاشتند پرنده وارد کوچه شود! از آنجا برگشتم تا از ورودی خیابان هدایت وارد شوم. متاسفانه آنجا نیز همین نمایش بود، مامورین اطلاعات و ماشین های پلیس و لباس شخصی مانع ورود اشخاص به کوچه می شدند و به قول خودشان، فقط منسوبین درجه یک اجازه داشتند به داخل خانه بروند که البته تا وقتی ما آنجا بودیم کسی را راه ندادند. عده ای از مردم جلوی کوچه ایستاده بودند و اعتراض آرامی داشتند که چرا مامورین مانع می شوند. آنها نیز مثل همیشه می گفتند توقف نکنید و بروید. من اعتراض کردم که این همه نیرو و خرج اضافی برای چیست، از یک طرف خبر مراسم را در روزنامه اطلاعات چاپ می کنید و از طرف دیگر جلوی مردم را می گیرید. بعضی از آنها می گفتند ما ماموریم و به ما گفته اند که مردم را راه ندهیم. یکی که لباس شخصی داشت، می گفت اینجا ما دستور می دهیم و سعی می کرد که مردم را پراکنده کنند. عده ای رفتند ولی عده ای از جمله من می گفتیم حداقل بایستیم و به حرف اینها اهمیت ندهیم.
یکی دیگر از دوستان گفت برویم و در حال رفتن سرود ای ایران را بخوانیم، گفتم بهتر است فعلا بمانیم، نباید به حرف اینها گوش داد. ماشین های گذری می پرسیدند چه اتفاقی افتاده است و ما باصدای بلند جریان را می گفتیم که چه بلایی سر فروهرها آورده اند و حالا هم نمی گذارند که مراسم شان را برگزار کنند. حدود ساعت چهار و نیم بود که عده ای گفتند چند تا ماشین ون آوردند و مردم هم به شوخی می گفتند اتوبوس بیاورند، ما نمی رویم. بالاخره مردم را مجبور به ترک آنجا کردند و مردم نیز طول خیابان هدایت به طرف غرب را با خواندن سرودهای ای ایران و یار دبستانی طی کردند و بعد پراکنده شدیم. در طی راه به ماشین های گذری نیز همه ماجرا را می گفتیم. به نظر می رسید که کسی را دستگیر نکردند، ولی در حالی که به آهستگی به طرف غرب خیابان هدایت در حرکت بودیم (پشت به کوچه) گاز اشک آور زدند و با باتوم به تعدادی از مردم حمله کردند و مردم با روشن کردن سیگار توانستند خودشان را آرام کنند. از میان افرادی که به مراسم آمده و در خیابان مانده بودند، تعدادی از مادران پارک لاله، شهناز اکملی (مادر مصطفی کریم بیگی)، اکرم نقابی (مادر سعید زینالی)، پیمان عارف و … را می توان نام برد.
در خبر دیگری از فیس بوک منصوره بهکیش آمده است؛ پس از رفتن به خاوران، قبل از ظهر به آنجا رسیدیم. ابتدا می خواستیم یک ساعتی باشیم و بازگردیم، چون نمی دانستیم مراسم برگزار می شود یا نه، ولی بعد تصمیم گرفتیم بمانیم و در مراسم شرکت کنیم. در فضای صمیمی خانه، هم آثار جنایت و بیداد و هم آثار آزادگی و داد را یک جا می دیدی و چه خوب است اگر بتوان وصف اش کرد.
تا ساعت حدود دو و نیم، مهمان ها تک تک و چند نفره به خانه وارد می شدند و محدودیتی نبود، ولی بعد، از حضور مردم جلوگیری به عمل آوردند و خبر رسید که در بیرون خانه افراد زیادی برای همراهی آمده اند و در دو طرف کوچه ایستاده اند و نیروهای اطلاعاتی و امنیتی راه را بر آنها بسته اند و اجازه ورودشان به داخل خانه را نمی دهند. ماموران شرط گذاشته بودند که اگر ما بتوانیم وارد خانه شویم، مهمان ها هم می توانند وارد شوند!
بالاخره پس از ایجاد مزاحمت های فراوان، مراسم با کمی تاخیر و با حضور مهمان های داخل خانه برگزار شد و با پیام زیبا و محکم پرستو و خواندن سرود ای ایران به پایان رسید، ولی در بین مراسم همه دل نگران بودند که در بیرون خانه چه خبر است و چه خوابی برای مردم دیده اند.
در خبر دیگری از فیس بوک رضا خندان همسر نسرین ستوده آمده است؛ با این که اعلام کرده بودند مراسم سالگرد پروانه و داریوش فروهر برگزار می شود، از ورود ما و شرکت کنندگان به داخل کوچه جلوگیری کردند. پرستوی عزیز فهمیده بود که نسرین آمده، در محاصرهی نیروهای لباس شخصی و ظاهرا امنیتی به دیدن ما آمد. زمانی که پرستو و نسرین پس از سالها همدیگر را در آغوش کشیده بودند، برای آزار و اذیت گاز فلفل زدند. به هر حال پرستو را در وسط خیابان دیدیم و بدون امکان شرکت در مراسم راهی خانه هایمان شدیم.
در گزارش دیگری نیز آمده است؛ علیرغم محدودیت ها از طرف نیروهای امنیتی، از جمله ورود غیر مجاز آنها با بی سیم به خانه پدر و مادر پرستو (پرستو آنها را بیرون کرد) و در نتیجه جلوگیری از شرکت صدها تن در این مراسم یادبود، از جمله خانم ستوده و همسر ایشان و تعداد بسیاری از هواداران که ناچار در بیرون از خانه مانده بودند و شروع به خواندن سرود ای ایران و یار دبستانی و … کردند، حدود ۶۰ نفر که زودتر آمده بودند، توانستند در مراسم شرکت کنند و به سخنرانی پرستو گوش دهند. هر چند که پرستو از این موقعیت راضی نبود و بخصوص از تعرض مامورین خشمگین و آشفته شده بود ولی این که پرستو از درخواست وزارت اطلاعات جهت برگزاری یک مراسم سوگواری عادی و تشریفاتی سرپیچی کرده و با شهامت خاص خود در روزنامه اطلاعات آگهی داده و اطلاع رسانی کرده و در نتیجه صدها نفر به طرف خانه مادر و پدرش آمدند، قابل تحسین است.
پرستو فروهر در مصاحبه با رادیو فرانسه، درباره چگونگی اعمال محدودیت از سوی نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در این مراسم سخن گفت: مأموران امنیتی از همان ابتدای مراسم حضور گسترده پیدا کردند و از حضور تعدادی از کسانی که می خواستند در مراسم شرکت کنند جلوگیری کردند. او شیوه این مأموران را آزاردهنده توصیف و اضافه کرد که آنها خودشان وارد خانه شدند و ادعا کردند که باید در این مراسم حضور داشته باشند ولی به آنها اجازه ورود ندادیم.
یاد و راه تمامی رهروان آزادی و عدالت و برابری انسان ها گرامی باد!
http://www.mpliran.org/2013/11/blog-post_24.html
مادران پارک لاله ایران
سوم آذر ۱۳۹۲
