مجلس مرغان، یا منطق الطیر عطار، به کارگردانی سهیل پارسا، جمعی از جوانان هنرمند و مشتاق را گرد هم آورده است تا با هدایت سهیل، اثری از ادبیات کلاسیک ایران را بر صحنه ی تئاتر کانادا، برای اولین بار به زبان فارسی، به اجرا درآورند.
در این پیوند با سه نفر از جوانانی که در نمایش نقش دارند، گفت وگو کرده ایم.
بهنام جهانبگلو طراحی صدای تئاتر را برعهده دارد. او ۳۲ ساله، آهنگساز و نوازنده، دانش آموخته ی رشته آهنگسازی دانشگاه یورک تورنتو است. او تاکنون سه گروه موسیقی موفق بنیان گذارده و در سال ۲۰۱۲ جایزه شورای ملی مطبوعات قومی کانادا را دریافت کرد.
آهنگسازی برای فیلم های کوتاه، طراحی صدا برای تئاتر، تدریس گیتار و تئوری موسیقی، تألیف کتاب های موسیقی، ضبط و تدوین موسیقی در استودیوی شخصی اش از جمله فعالیت های بهنام در کنار آهنگسازی، نوازندگی و تهیه کنندگی آلبوم هایش است. او پیانو، گیتار، باس، سه تار و پرکاشن می نوازد و در رادیو صدای ایران که در آمریکای شمالی پخش می شود، برنامه ای به نام “نیمه ها” را اجرا می کند که در آن با هنرمندان ایرانی بسیاری در سراسر دنیا مصاحبه کرده است.
نازنین آذری متولد سال ۱۳۶۴ شمسی، فارغ التحصیل رشته ی هنرهای تجسمی و تاریخ هنر از دانشگاه یورک است. او به عنوان مسئول امور مالی و اداری با ان جی او های مختلف هنری و فرهنگی کانادایی کار می کند. نازنین تحصیل در زمینه ی تئاتر و بازیگری را از سال ۲۰۱۲ شروع کرده. بازی در چند فیلم کوتاه، و ایفای نقش اول زن در دو فیلم بلند، و چندین اجرای کارگاهی و نمایش نامه خوانی به زبان‌های فارسی و انگلیسی از جمله فعالیت های بازیگری اوست.
علی علوی و نازنین آذری از بازیگران مجلس مرغان هستند.
پاسخ های این جوانان را به پرسش های شهروند می خوانید:
چگونه با کمپانی مدرن تایمز و سهیل پارسا آشنا شدی؟
بهنام جهانبگلو
بهنام جهانبگلو ـ من از طریقِ رامین جهانبگلو با سهیل پارسا و کمپانی مدرن تایمز آشنا شدم. پس از مصاحبه‌ای که در برنامه رادیویی نیمه‌ها در مورد موسیقی تئاتر با سهیل انجام دادم، با نظرات و دیدگاه‌های ایشون بیشتر آشنا شدم و این آغاز همکاری ما با هم بود.
علی علوی ـ من سال ۲۰۰۳ به کانادا مهاجرت کردم و کمابیش از همان ابتدا با همان ذوق و علاقه ای که در ایران اتفاقات و تولیدات هنری بخصوص در رابطه با سینما و تئاتر را دنبال می‌کردم، در تورنتو نیز بر حسب همان عادت و با در میان جامعه ایرانی سعی در شناخت و در حد امکان برقراری ارتباط با اهالی رسانه و هنر نمودم. شاید خالی از لطف نباشد که یادی از دوست بسیار خوبم عارف محمدی به جای آورم که در همان زمان گروه هنری موج نو را تشکیل و اولین دوره فعالیت گروه را آغاز نموده بود که عامل و کمک موثری در آشنایی و همکاری من با تنی چند از دست اندرکاران و صاحب نظران هنری شهر شد.
نام سهیل را از همان اوایل شنیده بودم و اینکه یک کارگردان ایرانی بر صحنه تئاتر انگلیسی زبان کانادا خوش درخشیده و از جایگاه بالایی برخوردار است برایم بسیار هیجان انگیز و قابل تقدیر بود. برای اولین بار در سال ۲۰۰۵ با دیدن نمایش “بکت” با کار سهیل آشنا شدم و لذت دیدن یک تئاتر فوق العاده با دانستن این که توسط یک ایرانی کارگردانی شده برایم صد چندان شد.
همیشه دوست داشتم که فرصتی دست دهد و با سهیل کار کنم ولی می‌دانستم که سهیل با جامعه ایرانی تورنتو دست کم در زمینه کاری آنچنان در تماس نیست. در سال ۲۰۱۲ خبردار شدم که کارگاهی توسط سهیل تشکیل شده و مشغول تمرین بر روی قطعاتی از اشعار فروغ و شاملو هستند که متأسفانه من دیر رسیدم ولی این فرصت نصیبم شد که در آن کار در طراحی و پردازش نور سهم کوچکی داشته باشم و مهم تر از همه آغازی بر آشنایی نزدیک و همکاری با سهیل عزیز گردید.
نازنین آذریـ من در سال ۲۰۱۲ با اجرای کارگاهی “وقتی حادثه اخطار می شود” فعالیت های خودم را با سهیل پارسا و گروهش به عنوان هنر جو شروع کردم.
چه همکاری با نمایش مجلس مرغان یا منطق الطیر داری؟
بهنام ـ طراحی صدای این نمایش رو من به عهده دارم. البته شروع این همکاری از جشنواره تیرگان ۲۰۱۳ و اجرای همین اثر بود.
علی علوی
علی ـ در نمایش مجلس مرغان من نیز در کنار ۱۴ هنرجوی دیگر بر روی چند نقش تمرین می‌کنم که سال گذشته در فستیوال تیرگان در دو اجرا بر روی صحنه رفتیم و امسال نیز این افتخار نصیبم شده که به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد تأسیس کمپانی مدرن تایمز بار دیگر با تمرین و تسلطی بیشتر به روی صحنه بروم.
نازنین ـ در اجرای اول “کنفرانس پرندگان” در تیرگان ۲۰۱۳ به عنوان هنرجو ایفای نقش کردم و در اجرای امسال علاوه بر بازیگری در امور تبلیغات هم فعالیت هایی دارم.
تاثیر همکاری با سهیل پارسا را بر روی خود چگونه می بینی؟
بهنام ـ از اونجایی که همیشه علاقه واقعی من طراحی صدا و ساخت موسیقی فیلم و تئاتر بوده، این همکاری بهترین فرصت برای تجربه کردن در کنار کارگردان بزرگی مثل سهیل است. من بیشتر تحت تأثیر روش کارگردانی منحصر به فرد و مینیمالیسم خلاقانه‌ای هستم که سهیل در آثارش به کار میگیره. سعی می‌کنم تا از این روش‌ها در ساخت و اجرای موسیقی خودم و گروهم نیز استفاده کنم
علی ـ به باور من هنر واقعی زمانی خلق می شود که خالق اثر در یک دگردیسی همزمان با اثر خود و نه جلوتر از آن پیش رفته و فارغ از آنکه بر چه سطحی از دانش و مهارت تسلط داشته در چالشی یکسان با اثر خود متولد شود. برای سهیل کار مبتدی و حرفه ای ندارد، چرا که هر عزمی برایش پیدایشی نوین است. اگر کارهایش را بچه‌هایش بدانیم فارغ از آنکه چه قهرمانانی را به افتخار رسانده و خودش کیست و در کجا ایستاده در هر شروعی خودش طفل می شود، چهار دست و پا می رود، تاتی تاتی می‌کند و لحظه به لحظه تا فتح قله او می شود و اورا خود می‌یابد. اگر از من بپرسید که مهاجرت برایم چه ثمری داشته و در طول این سالها چه به دست آوردم که از به دست آوردنش احساس قدرت می‌کنم به جرات می‌گویم که به تعداد انگشتان یک دست نمی رسد و آموختن در چنین مکتبی یکی از جدی‌ترین آنهاست.
نازنین ـ همکاری با سهیل پارسا به جرات یکی از نقاط عطف تحصیل جدی من در زمینه ی بازیگری بوده است
نازنین آذری
.
من با پیشینه ی فعالیت و تحصیل در زمینه ی هنرهای تجسمی و تاریخ هنر وارد این رشته شدم. قبل از بازیگری هنر برای من قابلیت به تصویر کشیدن دنیای ذهنی خودم با ابزاری مثل رنگ و نور در نقاشی و عکاسی بود. اما چیزی که نظر من را به بازیگری جلب کرد، قدرت خلق دنیای ذهنی شخصی دیگر با ابزاری مهیج تر، یعنی بدن و صدا بود. با حضور در کارگاه آقای پارسا به توانایی های بدنی و صوتی خودم به قدری آشنا شدم که حالا خوب می دانستم چقدر این ابزار که قسمتی از من هستند رو نمی شناسم. و چقدر در پوست خودم محدودم. در نتیجه برای هوشمند کردن ابزار و درکم از هنرهای نمایشی اصولی تر تلاش کردم. البته به عنوان هنرجو هنوز شگفتی های بسیاری هست که باید کشف کنم تا از محدودیت های قدرت اجرایی ام کم کنم.
در آخر، تشویق ها، نظرات، و دلسوزی های آقای پارسای معلم که بیشتر از آقای پارسای کارگردان در کارگاه هایش تجربه می شود، همیشه ستودنی است.
آیا این همکاری ادامه خواهد داشت؟ چگونه؟
بهنام ـبله، سهیل این فرصت رو به من داده که در اثر بعدی کمپانی مدرن تایمز،Blood wedding، به عنوان یکی از طراحان صدا همکاری حرفه‌ای داشته باشم.
علی ـ با وجود آنکه سهیل در عرصه ی تئاتر انگلیسی زبان کانادا جایگاه ویژه ای دارد و در زمره ی معدود هنرمندانی است که موفق شده است تنها از قبال هنر خود و نه شغل دیگری گذران زندگی کند لیکن دلش بی دریغ برای زبان مادریش و تئاتر روبه زوال آن بخصوص در خارج از ایران می‌تپد و معتقد است در صورت فراهم بودن امکانات مالی در حدی معقول و استاندارد نه تنها مجلس مرغان بلکه کارهایی به مراتب حرفه ای تر و غنی تر در راستای حفظ و پویایی ی فرهنگ ایران در مهاجرت به انجام خواهد رساند. من و به گمانم تمامی بچه هایی که در حال حاضر با سهیل همکاری می کنند و خیلی از علاقه مندان تئاتر و دوستانی که می شناسم از به وجود آمدن بستر و شرایط مساعد در راستای ادامه ی فعالیت سهیل پارسا و همکاری با او و جامه ی عمل پوشاندن به دغدغه اش با کمال میل استقبال می کنیم.
نازنین ـ تا زمانی که معلمی باشد تا در حضورش آزمون و خطا و پیشرفت کنم به فعالیت های خودم با گروه نمایشی سهیل پارسا ادامه خواهم داد
سهیل پارسا و گروه بازیگران در حال تمرین مجلس مرغان
.
چه احساسی داری ازاینکه یک کمپانی تئاتری با مدیریت هنری یک ایرانی ـسهیل پارسا ـ در کانادا بیست و پنجمین سال تأسیسش را جشن می گیرد؟
بهنام ـ سهیل پارسا علاوه بر اینکه جوایز بسیاری در سطح بین‌المللی برده و کمپانی مدرن تایمز رو به یکی از معتبرترین کمپانی‌های تئاتر دنیا تبدیل کرده، از جامعه ایرانی هم غافل نشده و برای هنرمندان ایرانی این امکان رو فراهم آورده تا تحت کارگردانی او نیز به روی صحنه بروند. واقعا ۲۵ سال کار تئاتر حرفه ای کردن آسون نیست. من که خیلی خوشحالم از این همکاری و مردم رو به دیدن این نمایش دیدنی دعوت می‌کنم.
علی ـ به عنوان یک مهاجر ایرانی ی مخاطب تئاتر از آشنایی با یکی از معتبرترین کارگردان‌های معاصر تئاتر کانادا و شاید جهان احساس غرور می‌کنم و از صمیم قلب خوشحالم که در برگزاری جشن یک ربع قرن فعالیت و موفقیت بی بدیل او سهم کوچکی دارم. امیدوارم مردمی که سنگ فرهنگی غنی را به سینه می‌کوبند و از هر فرصتی در بالیدن به ایرانی بودن خویش دریغ نمی کنند و در تمول انگشت حیرت به دهان سایر مهاجران به این خاک دوخته اند، دستان سهیل پارسا و هر آن که بر تلطیف و ترویج انسانیت اصرار می ورزد را به گرمی بفشارند.
نازنین ـ شدیدن احساس شگفتی و افتخار می کنم. ۲۵ سال کار مستمر و فعالیت هنری بسیار با ارزش است. آقای پارسا ۲۵ سال با تمام موانعی که برای یک مهاجر ایرانی وجود داشته، با خلق دنیای مدرن و متفاوت درونی اش برگرفته از ادبیات ایران و جهان با اجرای های مختلف داستان سرایی کرده است. از همه مهمتر این که در کنار این فعالیت ها، این کمپانی جوان اما پخته ی ۲۵ ساله حالا صدایی امن برای ما تازه کارها هم هست. وجود کمپانی سهیل پارسا با کادر مجرب ایرانی کانادایی اش برای ما که آرمانهایی مشابه داریم خانه ی امید است.
آرزو می کنم این کمپانی و آقای پارسا با نگاهشان به هنرجویان تازه کاری مثل ما فرهنگ تشویق و احترام را سرمایه ای برای آینده ی جامعه ی ایرانیان کانادا بداند.
