پانزده سال از حادثه حمله نیروهای لباس شخصی و انتظامی به کوی دانشگاه تهران می گذرد
شهروند ـ پانزده سال پیش، در تیرماه ۱۳۷۸، روزنامه “سلام” از انتشار بازماند و دانشجویان دانشگاه تهران، در اعتراض به تحدید آزادی بیان، تجمع کردند. پس از سالها سکوت، این تجمع اعتراضی که از خوابگاه های دانشجویی در خیابان امیرآباد آغاز شد، یک باره به فریادی بدل شد که لرزه بر دل مسئولان و مقامات جمهوری اسلامی انداخت. این اعتراض ها به شدیدترین وجه سرکوب شد. خوابگاه های دانشجویان ویران شد و دانشجویان را از طبقات بالای خوابگاه به پایین پرت کردند. عزت ابراهیم نژاد کشته شد. دانشجویی بر اثر شلیک ماموران نظامی ضدشورش چشمانش را از دست داد. بسیاری دست و پا شکسته به گوشه بیمارستان ها افتادند. و دانشجویان بسیاری با احکام سنگین اعدام و حبس ابد روانه ی زندان ها شدند. البته مسببان آزار و اذیت دانشجویان نیز محاکمه شدند و در نهایت فقط معلوم شد که یک ریش تراش از خوابگاهی بدون اجازه برداشته شده و بجز این هیچ اتهامی به هیچ کس وارد نشد.
اما از آن زمان، پسری که پیراهن خونین دوستش را بر سر دست بالا برده بود(احمد باطبی)، به همراه بسیاری دیگر سالها در زندان به سر بردند. اکبر محمدی که به همراه برادرش در همین زمان دستگیر شده بود، در اثر اعتصاب غذا در زندان درگذشت. برادرش منوچهر محمدی در حالی که در مرخصی خارج از زندان به سر میبرد، به خارج گریخت. غلامرضا مهاجری نژاد از دستگیر شدگان ۱۸ تیر پس از آزادی به آمریکا رفت. احمد باطبی نیز بعدا به آمریکا گریخت.
و البته مبارزه دانشجویان در تمام این سال ها ادامه داشته است. همچنان که اصلاح طلبان نتوانستند و یا نخواستند (چرا که نگران فروپاشی نظام بودند) که سپر بلای دانشجویان که بی هیچ دلیلی و به ناحق به آنها آن گونه حمله شده بود بشوند، در دیگر دولت های نظام جمهوری اسلامی هم وضع به همان گونه ی اسفناک پیش رفته است و روز به روز موارد نقض حقوق بشر و حقوق شهروندی دانشجویان، کارگران، فعالان زنان، اقلیت های زبانی و مذهبی و جنسیتی در ایران به دلیل مبارزات کوشندگان سیاسی اجتماعی آشکارتر می شود و دیگر در پناه آگاهی های مردم، رهبران و مسئولان نظام نمی توانند آن را انکار کنند.
دانشجویان همچنان مبارزه میکنند، کتک می خورند، نامه های اعتراضی می نویسند، به زندان می افتند و از مجامع حقوق بشری جهان دادخواهی می کنند، سالروز ۱۸ تیر و ۱۶ آذر را گرامی میدارند و … اینها نشان می دهد که جنبش دانشجویی زنده است، زنده می ماند و رشد می کند و عطر نفس جوانش را در ایران می پراکند.
در سالروز ۱۸ تیر، یادی می کنیم از دانشجویان زندانی همچون مجید توکلی، ضیا نبوی، بهاره هدایت، حسن اسدی زیدآبادی، مهدی خدایی، حسین رونقی ملکی، امید کوکبی، عماد بهاور و … و یادی می کنیم از سعید زینالی که همچنان پس از ۱۵ سال جزو ناپدیدشدگان آن حوادث شوم است.
پنج روز پس از حادثه بود که ماموران به خانه سعید زینالی رفتند و او را در مقابل چشمان مادرش بازداشت کردند، اما از آن زمان تا کنون هیچ خبری از سعید نیست. هیچ کس پاسخگو نیست که او کجاست؟ آیا زنده است یا کشته شده؟ پاسخ خانواده سعید را چه کسی می دهد؟
در آستانه پانزدهمین سالگرد حادثه کوی دانشگاه در ۱۸ تیر سال ۷۸، برخی از شخصیت‌ها و فعالان حقوق بشری طی مراسمی در منزل سعید زینالی یکی از مفقودشدگان این حادثه، از مادر او دیدار کردند.
به گزارش کیهان نوین، جمعی از مادران پارک لاله و برخی از شخصیت‌ها و فعالان حقوق بشری امروز سه‌شنبه ۱۷ تیرماه ۱۳۹۳، به مناسبت فرارسیدن پانزدهمین سالگرد حادثه کوی دانشگاه در ۱۸ تیرماه ۱۳۷۸، طی مراسمی در منزل سعید زینالی یکی از بازداشتی‌های این حادثه، از اکرم نقابی مادر وی دیدار کردند.
خوابگاه دانشجویان دانشگاه تهران پس از حمله انصار حزب الله
گفته می‌شود با توجه به انتشار خبر این دیدار در فضای اینترنت، از ساعات اولیه صبح چهارشنبه، ماموران امنیتی با مراجعه به در منزل این خانواده، آنها را تهدید کرده و نسبت به برگزاری این مراسم به شدت هشدار داده بودند.
یکی از حضار این مراسم در گفتگو با کمپین گفت: مادر سعید زینالی در مقابل فشار مامورین امنیتی عنوان کرده که مراسمی در کار نیست و فقط دیدار دوستانه‌ای خواهد بود که در مقابل، ماموران به وی می‌گویند منزل را ترک کند. وی با این خواسته مامورین موافقت نکرده و مراسم برگزار شد.
در این مراسم، اکرم نقابی مادر سعید زینالی درباره روند دستگیری و پیگیری‌های خانواده در خصوص پرونده فرزندشان صحبت کرد و بهناز زینالی خواهر وی و همچنین محمد نوریزاد و محسن قشقایی‌زاده برای حاضران سخنرانی کردند.
گفتنی است حاضران در این مراسم جمعی از مادران پارک لاله، محمد نوریزاد، نرگس محمدی، آرش صادقی، ژیلا کرم‌زاده مکوندی، بهنام موسیوند، محسن قشقایی‌زاده، منصوره بهکیش، پیمان عارف، شهناز کریم‌بیگی، معصومه دهقان همسر عبدالفتاح سلطانی، زهرا رحیمی همسر ابوالفضل قدیانی، و تعدادی از فعالان حقوق بشری بودند.
سعید زینالی، چند روز پس از حادثه کوی دانشگاه در روز ۲۳ تیرماه ۱۳۷۸ در مقابل چشم‌های مادرش بازداشت شد و از آن زمان تاکنون، هیچ خبری از این فارغ‌التحصیل کامپیو‌تر دانشگاه تهران در دست نیست. خانواده وی از ۱۵ سال پیش تاکنون برای گرفتن خبری از فرزندشان به همه مراکز امنیتی و قضایی مراجعه کرده‌اند، اما هیچ پاسخ درستی به آنها داده نشده است.
صفحه آخر که توسط آقای مهدی فلاحتی در صدای امریکا اجرا می شود، برنامه ۱۱جولای ۲۰۱۴ خود را به حادثه کوی دانشگاه( ۱۸تیر۱۳۷۸) اختصاص داده است. در این برنامه امیرفرشاد ابراهیمی دبیر سابق کمیته سیاسی انصار حزب اله، علی اکبر موسوی خوئینی نماینده تهران در مجلس ششم در سال۷۹ (یک سال بعد از حادثه کوی دانشگاه) و مهدی عربشاهی دبیر پیشین دفتر تحکیم وحدت ، واقعه ۱۸تیر را بررسی می کنند. برنامه را اینجا ببینید
