برگزاری مجمع عمومی و انتخابات هیات دبیران کانون نویسندگان ایران بر اعضاء و علاقمندان این کانون و بر همه مخالفان سانسور مبارک.
کانون نویسندگان گرچه نهاد نویسندگان است، اما و در همان حال از قدیمی ترین، مهم ترین و موثرترین نهادهای مستقل غیردولتی N.G.O ایران نیز هست و نقش این گونه نهادها در ارتقاء فرهنگ جامعه و در گسترش فرهنگ دموکراسی در جامعه، بر کسی پوشیده نیست.
هیات دبیران قبلی و اعضای فعال کانون، چراغ کانون نویسندگان را در موقعیت پیچیده و دشوار چندین سال گذشته روشن نگه داشتند. به همت این کوشندگان بود که کانون این دوره دشوار را نیز زنده و فعال پشت سرگذاشت. ممنون.
و یک نکته با یکی دو دوست قدیمی کانونی که در چندین سال گذشته آن سان که باید در کانون حضور نداشتند به سابقه دوستی:
در همه نهادهای مستقل غیرحکومتی در همه جهان همه اعضاء فعال نیستند یا به یک سان فعال نیستند اما همه اعضاء از نهاد خود حمایت می کنند و در کانون نویسندگان نیز چنین است.
در چندین سال گذشته بسیاری در کانون فعال بودند اما بودند تنی چند از اعضای قدیمی کانون یا نویسندگان جوان تر، که می توانستند فعال یا فعال تر باشند اما حضورشان در کانون چندان و چنان نبود که انتظار می رفت. در توضیح این برخورد گاه انتقادهائی را مطرح می کردند اما انتقاد، حتا اگر درست و بجا، توجیهی برای غیبت از کانون نیست.
هر کسی ممکن است که در این یا آن مورد اشتباه کند که تنها دیکته ننوشته است که غلط ندارد. من یا هرکس دیگر می تواند با این یا آن تصمیم کانون مخالف باشد ، می تواند با این یا آن عضو اختلاف نظر و حتا اختلاف شخصی داشته باشد و… این ها طبیعی است و برآمده از مناسبات انسانی پیچیده دوران ما. اما انتقاد و اختلاف توضیح درستی برای حضور نداشتن نیست.
این دوره نیز سپری شد و اکنون قدردان کسانی باید بود که توان و وقت و نیروی خود را برای روشن نگه داشتن چراغ کانون به کار گرفتند که این چراغ نه فقط برای اعضای کانون، که برای فرهنگ ایران روشن است.
***
مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران بعد از ۱۲ سال تشکیل شد
فریبرز رئیس‌دانا، از اعضای کانون نویسندگان ایران از برگزاری مجمع عمومی این کانون “پس از دوازده سال ممانعت نیروهای امنیتی” خبر داد و گفت که در نشست اعضای این کانون در تهران در روز جمعه هفتم شهریور، اعضای جدید هیئت دبیران آن انتخاب شدند.
او به بی‌بی‌سی فارسی گفت که در طول ۱۲ سال گذشته هر وقت، زمان و مکان برگزاری مجمع کانون نویسندگان ایران اعلام می‌شد، نیروهای امنیتی قبل از اعضای کانون در محل حاضر و مانع ورود آنها به محل نشست می‌شدند، اما امسال چنین اتفاقی نیفتاد.
کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ خورشیدی تاسیس شده است و یکی از اصلی‌ترین نهادهای غیردولتی نویسندگان در ایران به شمار می‌رود. اعضای این کانون همواره بر استقلال از حکومت تاکید داشته‌اند و گفته‌اند که حمایت از آزادی اندیشه و بیان اصلی‌ترین هدف این کانون است.
با این حال، حکومت‌هایی که از زمان تاسیس این تشکل در ایران بر سر کار آمده‌اند، آن را نهادی سیاسی و مخالف خود خوانده‌اند.
محسن پرویز، از معاونان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت پیشین ایران گفته بود که هیچ نهادی با عنوان “کانون نویسندگان” از آن وزارتخانه مجوز فعالیت دریافت نکرده است، هرچند اعضای آن بیانیه سیاسی صادر می‌کنند و به همین دلیل “جایی که فعالیت فرهنگی و مجوز ندارد، قانون باید با آن برخورد کند.”
به گفته فریبرز رئیس‌دانا، آخرین انتخابات هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران حدود هفت سال پیش و به صورت مکاتبه‌ای برگزار شد: “چون اجازه داده نمی‌شد نشستی برای برگزاری انتخابات برگزار شود.”
آقای رئیس‌دانا گفت: “فعالیت‌های کانون نویسندگان ایران شفاف، روشن و علنی است و شک نداریم نهادهایی که تاکنون مانع برگزاری نشست‌های آن می‌شدند، از زمان و مکان تشکیل جلسه اخیر هم خبر داشتند، ولی این بار، کسی مانع نشد.”
او اضافه کرد: “کانون نویسندگان ایران، پیگیر امور و مطالبات صنفی است و خود را سیاسی نمی‌داند. تغییری هم در این خط مشی‌ها داده نشده است و به همین دلیل، تمام اعضای کانون که در نشست اخیر شرکت داشتند، خود را برای بازداشت احتمالی آماده کرده بودند، ولی چنین اتفاقی نیفتاد.”
عباس صالحی، یکی از معاونان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پیش از این درباره احتمال فعالیت کانون نویسندگان ایران در دوره دولت یازدهم، به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفته بود که کانون نویسندگان ایران “با نوعی پوست‌اندازی می‌تواند امکان فعالیت دوباره خود را محتمل کند.”
این اظهارات، واکنش کانون نویسندگان ایران را به دنبال داشت که در بیانیه ای نوشت: “کانون همواره و یکسره در معرض هجوم و سرکوب و کشتار بوده است”.
کانون نویسندگان در این بیانیه “حمله به دفتر کانون در سال ۱۳۶۰، تلاش برای قتل گروهی از نویسندگان با پرتاب‌کردن اتوبوس حامل آنها به اعماق دره، احضار اعضای کمیته تدارک مجمع عمومی کانون در سال ۱۳۷۷ به دادگاه و ممانعت از برگزاری مجمع عمومی، و قتل محمد مختاری و جعفر پوینده به فاصله اندکی پس از این احضار” از نمونه فشارهایی خواند که در سال‌های گذشته بر آن تشکل وارد شده است.
