شش رنگ- ۱۵ آبان ۱۳۹۳: محمد جواد لاریجانی، رییس ستاد حقوق بشر قوه قضاییه، در اجلاس بررسی ادواری وضعیت حقوق بشر ایران، با اشاره به موضوع همجنسگرایی صریحا اعلام کرد که جمهوری اسلامی ایران به هیچ عنوان، تحمیل سبک های متفاوت زندگی را به نام حقوق بشر نخواهد پذیرفت.
در این اجلاس که جمعه گذشته، ۹ آبان، در مقر شورای حقوق بشر سازمان ملل در ژنو برگزار شد، کشورهای مختلف مجموعا ۲۹۱ توصیه به جمهوری اسلامی ارائه کردند که در این میان، ۱۱ توصیه، از سوی کشورهای آمریکای لاتین، اروپا، آسیا و آمریکای شمالی مربوط به حقوق اقلیت های جنسی بود. کشورهای آرژانتین، اسپانیا، ایتالیا، ایسلند، اروگوئه، اسراییل، دانمارک، شیلی، کانادا، لوکزامبورگ، و هلند توصیه های مشخصی در مورد رعایت حقوق افرادی با گرایش جنسی همجنسگرایانه یا هویت جنسیتی متفاوت ارائه کردند. به عنوان مثال، ایسلند خواستار آن شد که ایران تمامی قوانین و سیاستهایی که همجنسگرایی را به عنوان یک بیماری روانی می شناسد تغییر دهد و همچنین، روان درمانی و عقیم سازی اجباری همجنسگرایان و ترنسجندرها را غیرقانونی کند. این کشور همچنین خواستار منع شکنجه و آزار افراد به دلیل گرایش جنسی و هویت جنسیتی شان شد. همچنین ایتالیا نیز به ایران توصیه کرد که تضمین کند که عقیم سازی، شراط اجباری تغییر هویت جنسیتی نخواهد بود.
شبکه لزبین ها و ترنسجندرهای ایرانی (۶رنگ)، به همراه سازمان حقوق بشری عدالت برای ایران پیش از این، در ملاقاتهای متعدد و همچنین در اجلاس مقدماتی بررسی جهانی وضعیت حقوق بشر ایران، با ارائه یک گزارش تحقیقی مفصل، از دولتهای مختلف خواسته بودند خواسته هایی مبنی بر جرم زدایی از روابط همجنسگرایانه، منع برخورد پزشکی با گرایش جنسی و هویت جنسیتی و همینطور ممنوعیت شکنجه و آزار افراد به دلیل داشتن گرایش جنسی یا هویت جنسی متفاوت را از دولت ایران مطالبه کنند.
شادی امین، هماهنگ کننده شبکه لزبین ها و ترنسجندرهای ایرانی (۶رنگ) گفت: “ما بسیار خوشحالیم که هم تعداد توصیه ها نسبت به دوره قبل که فقط سه توصیه در زمینه حقوق همجنسگرایان و ترنسجندرها به دولت ایران ارائه شده بود بیشتر شده و هم از نظر محتوایی، محدوده وسیعی، از جرم زدایی روابط همجنسگرایانه تا منع عملهای تحمیلی تغییر جنسیت و نیز توقف شکنجه و آزار افراد به دلیل گرایش جنسی و هویت جنسیتی شان را در بر می گرفت.”
وی افزود: “لحن مقامات ایران در اجلاس نشان می داد که جمهوری اسلامی به احتمال زیاد هیچیک از این ۱۱ توصیه را نخواهد پذیرفت اما این برای جامعه همجنسگرا و ترنسجندر ایرانی پیروزی بزرگی است که مهمترین مسائل شان، در سطح جهانی و از زبان نمایندگان دولتهای دیگر با دولت ایران مطرح شد و نمایندگان ایران وادار به پاسخگویی در این زمینه شدند.”
محمد جواد لاریجانی، رییس ستاد حقوق بشر قوه قضاییه در واکنش به توصیه های کشورها درباره نقض حقوق اقلیت های جنسی در جلسه یو پی آر (شورای ادواری حقوق بشر) گفت: “ایده غرب و بقیه، ایده مخربی برای حقوق بشر است. هیات های محترم! باور کنید دیگران هم چیزهای خوبی دارند. تنها روش صحیح زندگی روشی نیست که جامعه غرب طی می کند. و نباید از دیگران هم بخواهید که آن را دنبال کنند. بگذارید برای شما مثال همجنسگرایی را بزنم. شما می دانید که بخش عمده اسناد مربوط به حقوق بشر از ۷۰ سال قبل اقتباس شده. با این حال تا ۲۰ سال قبل نیز اکثر جوامع غربی معتقد بود که همجنسگرایی بایستی ممنوع شود و به عنوان بیماری شناخته شود. حتی در ایالات متحده علیه یک نابغه علوم کامپیوتر (الن تورین) در لس انجلس اعلام جرم شد به خاطر همجنسگرایی اش و برای معالجه بیماری اش مجبور به هورمون درمانی شد. در این ۵۰ سال هیچکس در جامعه غرب نگفت که قوانین ضد همجنسگرایی بر خلاف حقوق بشر است. ممنوعیت همجنسگرایی در تضاد با حقوق بشر قرار نمی گرفت. تا اینکه ناگهان همجنسگرایی به عنوان یک روش زندگی در غرب مد شده شما آمده اید و از هر دولتی، میخواهید که دنبال انچه برای شما مناسب است بیایند.این یک خود محوری نادرست است.”
شش رنگ بر این باور است که اولین تاثیر این ۱۱ توصیه که برخی آنها را بی نتیجه می دانند، این است که رییس کمیسیون حقوق بشرنشان داد که از تاریخ پر از سرکوب و خشونت بر علیه همجنسگرایان در جهان پشتیبانی می کند و ممنوعیت همجنسگرایی را تایید، بر آن صحه گذاشته و با افتخار، خود و دولتش را ادامه دهنده همان راه می داند.
بی دلیل نیست که لاریجانی، مثال محکومیت غیر انسانی تورینگ را در دفاع از نطریه ضد حقوق بشری خود می آورد. تورینگ که برخلاف گفته آقای لاریجانی نه امریکایی بلکه انگلیسی بود در سال ۱۹۵۲ بطور اتفاقی گرایش جنسی اش آشکار شد و دولت انگلستان او را محکوم و وادار کرد که بین حبس و زندان و یا معالجه “انحراف” خود، هورمون درمانی (عقیم کردن شیمیایی) یکی را انتخاب کند و او “معالجه با هورمون” را پذیرفت و در نتیجه استفاده از هورمون دچار افسردگی شد و در سال ۱۹۵۴ به مرگ مشکوکی (خودکشی یا مسمومیت اتفاقی) درگذشت. از سال ۱۹۶۲ همجنسگرایی از شمار جرائم در انگلستان خارج شده و در سال ۲۰۰۹ بارها از تورینگ اعاده حیثیت شده و در سال ۲۰۱۳ حکم بخشودگی او با امضای ملکه انگلیس به قانون بدل شد. دولت ایران نمی تواند از فجایع ۷۰ سال پیش در جهان برای تداوم جنایت در سال ۲۰۱۴ بهره جوید.”
نماینده جمهوری اسلامی مفتخر است که پا جای پای قوانین عقب مانده ای که زندگی انسانها را قربانی می کند می گذارد. وی مفتخر است که بیش از سی سال است به قول خودش “برخورد معالجه ای” را پیش گرفته اند و به انسانهایی که گرایش جنسی به همجنس خود دارند تحمیل می کنند که “هورمون درمانی” و سپس عمل های تغییر جنسیت را انجام دهند تا “زنان و مردان” سالمی شوند. اما محمدجوادلاریجانی و دولت متبوعش نمی توانند تحت عنوان تفاوت فرهنگی پیشرفت های مبارزات بشریت را انکار کنند و به کنوانسیون هایی که خود آن را امضا کرده اند متعهد نمانند.
شش رنگ اعلام می دارد که جمهوری اسلامی بایستی در مقابل چشمان جهانیان در مورد ۱۱ توصیه جدی در مورد حقوق همجنسگرایان به صراحت اعلام موضع کند. نقض حقوق همجنسگرایان و ترنسجندرها را متوقف کند. فرهنگی که قتل و خشونت و شکنجه پزشکی را علیه گروهی از انسانها توصیه می کند، فرهنگی ست که بایستی متحول شود. این فرهنگ در آلمان هیتلری نیز قربانیان بسیار گرفته است. امروز در عربستان و افغانستان و پاکستان و نیجریه و اوگاندا و سودان و نقاط دیگر جهان هر روز قربانیان بیشتری می گیرد. حقوق بشر قابل تفسیر دلبخواهی نیست. این حقوق باید توسط تمامی دولت ها برسمیت شناخته شود. حقوق بشر امری غربی نیست. آرژانتین و اروگوئه نیز خواهان حفظ حقوق انسانها فارغ از گرایش جنسی شان شدند و به جمهوری اسلامی در این مورد توصیه هایی ارائه کردند. دیگر با چنین ترکیب متفاوتی از مدافعین حقوق همجنسگرایان و ترنس ها نمی توان به بهانه غربی بودن از پذیرش آن سرباز زد.
افتخار به قرار داشتن در وضعیت حقوق بشر ۷۰ سال پیش در اروپا که افتخار لاریجانی است، افتخار به دوره ای است که در بسیاری از کشورها اعدام رسمیت داشت و همجنسگرایی با مجازات های سخت روبرو بود. دوره ای که زنان هنوز در بازار کار جایگاهی نداشته و تصور صدراعظمی یک زن، باطل بود. دوره ای که روابط خارج از ازدواج جرم بود و سقط جنین ممنوع بود. دوره ای که زنان در بسیاری از کشورها هنوز از حق رای نیز برخوردار نبودند.
ما، شبکه لزبین ها و ترنسجندرهای ایرانی (شش رنگ) با ارائه گزارش های سایه به سازمان ملل و تمامی هیئت های نمایندگی در مارچ ۲۰۱۴ کوشیدیم تا آنها را به وضعیت بی حقوقی همجنسگرایان و ترنس ها آگاه کنیم، و سپس در اجلاسی با حضور بیش از ۳۰ نماینده از کشورهای مختلف از آنها خواستیم که این موضوعات را در توصیه های خود بگنجانند. با عنوان شدن این ۱۱ توصیه که نشان موفقیت ما در فعالیت هایمان است، تلاش خواهیم کرد که طی ۴ سال آینده بیش از پیش نهادهای حقوق بشری ایرانی و بین المللی را برای پیگیری این خواست بسیج کنیم.
در همین رابطه از تمامی رسانه ها می خواهیم که ما را در پیشبرد این امر یاری دهند.
