شهروند ـ فرح طاهری: سازمان گزارشگران بدون مرز، در اسفند ماه ۱۳۸۸ اعلام کرد، خروج روزنامه نگاران ایرانی بعد از انتخابات ریاست جمهوری خرداد ماه، بزرگترین موج مهاجرت این گروه است. این افراد عموما به کشورهای همسایه ایران گریختند و از آن طریق در کشورهای اروپایی و عمدتا در فرانسه ساکن شدند.
روزنامه نگاران پناهجو که عموما، حرفه ای های این عرصه هستند، علاوه بر اینکه با مشکلات زندگی پناهندگی دست و پنجه نرم می کنند، همواره خود و یا خانواده های به جا مانده از آنان در ایران، در معرض تهدید نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی نیز قرار دارند.
موضوع تهدید مازیار بهاری، خبرنگار ایرانی ـ کانادایی نیوزویک، که در تورنتو ساکن است، بهانه ای شد تا از نیک آهنگ کوثر، درخصوص وضعیت همکارانش، پرس و جو کنیم.
نیک آهنگ کوثر، هنرمند کاریکاتوریست، که خود چند سال پیش پس از آزادی از زندان به کانادا گریخت، برای حمایت از همکارانش به پا خاسته و در این خصوص دست به فعالیت هایی زده است.
از او در مورد تهدید مازیار بهاری پرسیدیم. او گفت: مسئله ی تهدید تازگی ندارد و بسیاری از روزنامه نگاران ایرانی که از ایران خارج شدند با این تهدید روبرو شده اند که اگر حرفی بزنند و یا فعالیتی کنند، خویشاوندانشان در معرض خطر قرار می گیرند. در مورد آقای بهاری هم این تهدیدها هم شامل خودش و هم خانواده اش شده اند.
نیک آهنگ کوثر افزود: “اگر فعالان و روزنامه نگاران در مقابل این تهدیدها ساکت شوند، نمی توانند فعالیت روزنامه نگاری خود را آزادانه انجام دهند و به عبارتی در زیر اهرم فشار جمهوری اسلامی له می شوند، اما در جهت مقابل اگر این فشارها را ناشی از ترس مقام های امنیتی بدانیم، مقابله وسیع با این تهدیدها می تواند فشار را به خود تهدیدکننده ها برگرداند.”
به گزارش بی بی سی، کمیته حمایت از روزنامه نگاران، تهدید تلفنی مازیار بهاری را شیوه حکومت ایران برای ارعاب روزنامه نگاران منتقد دانست و آن را محکوم کرد. این سازمان در بیانیه ای که روز دوشنبه ۱۹ اپریل (۳۰ فروردین) منتشر کرد، از حکومت ایران خواست تا از تهدید و ارعاب روزنامه نگاران منتقد دست بردارد.
مازیار بهاری، روز دوشنبه اعلام کرد که فردی ناشناس در تماس تلفنی به یکی از بستگانش گفته است که ” به مازیار بگویید که مواظب حرف زدنش باشد و فکر نکند که چون خارج از ایران است، ما به او دسترسی نداریم.”
بهاری سال گذشته برای پوشش خبری انتخابات ریاست جمهوری به ایران رفته بود، اما یک روز پس از انتخابات بازداشت شد و مدت ۱۱۸ روز را در زندان انفرادی گذراند. او سپس با وثیقه آزاد شد و توانست از ایران خارج شود، اما بهاری از رسیدن احضاریه دادگاه به دست مادرش در تهران اشاره کرده و گفته که قرار است ۱۲ اردیبهشت، به دادگاه برود، ولی او خیال ندارد در چنین شرایطی به ایران برگردد.

مشکلات روزنامه نگاران پناهنده

نیک آهنگ کوثر در مصاحبه ای که ۲۴ مارچ ۲۰۱۰ با تلویزیون بی بی سی فارسی داشت، از تلاش هایی برای جمع آوری کمک های مالی برای روزنامه نگاران ایرانی خبر داد. کوثر در گفت وگو با شهروند از اقدامات انجام شده در این خصوص گفت: “من برای بررسی وضعیت یک هفته به فرانسه و بلژیک رفتم تا با روزنامه نگاران پناهجو ملاقات کنم. نزدیک به صد نفر از روزنامه نگاران و وب نگاران بعد از انتخابات از ایران خارج شدند و در حقیقت پناهجو هستند که بعضی ها هم همراه افراد خانواده شان هستند. اینها با کمک گزارشگران بدون مرز به اروپا آمده اند، اما به دلیل محدودیت های مالی در وضعیت مناسبی قرار ندارند، به این علت که گزارشگران بدون مرز بودجه اضافه ای ندارد و هر چه که داشته خرج روزنامه نگاران ایرانی کرده و کمک های مالی که ما توانستیم جمع کنیم برای این روزنامه نگاران کافی نبود. در نتیجه باید به فعالیت هامان ادامه دهیم.”
نیک آهنگ کوثر از برنامه های آینده در این خصوص گفت:” قرار است در ماه های آینده در شهرهای مختلف آمریکای شمالی برنامه جمع آوری کمک مالی برگزار شود.”
او همچنین گفت که قرار است با دولت اتاوا گفت وگوهایی انجام شود تا روزنامه نگارانی که مایلند به کانادا بیایند، بتوانند ویزا دریافت کنند.
سازمان گزارشگران بدون مرز در صفحه ای در سایت خود امکانات اهدای پول را درج کرده که با رفتن به این صفحه می توانید با کردیت کارت کمک مالی خود را برای روزنامه نگاران ایرانی واریز کنید. این کمک ها برای شهروندان آمریکا مشمول عفو مالیاتی خواهد بود.
‏http://en.rsf.org/support-for-iranian-journalists-23-11-2009,35063
نیک آهنگ کوثر می گوید، انتظار داریم که ایرانی های کانادا، روزنامه نگارانی را که سالها برای انتقال سالم اطلاعات تلاش کردند، امروزه حمایت کنند و تنها نگذارند.
سازمان گزارشگران بدون مرز همواره ایران را بزرگترین زندان روزنامه نگاران خوانده است. روزنامه نگار ایرانی هیچگونه امنیتی برای بیان آزادانه و خبررسانی منطبق با واقعیت ندارد. هر روزنامه و نشریه ای به محض شروع فعالیت با خطر تعطیل و توقیف روبروست. تازه ترین این توقیف ها روزنامه ی بهار است که هنوز دوباره راه نیفتاده به دلایل واهی بسته شد.
روزنامه نگاران و وب نگاران بسیاری هنوز در زندان ها، بلاتکلیف به سر می برند و یا با احکام سنگینی که حتی با جرم های برشمرده برای آنان همخوانی ندارد، روبرو شده اند.
وب سایت “تا آزادی روزنامه نگاران زندانی” که در لوگوی آن، انجمن صنفی روزنامه نگاران به پشت سیم های خاردار رانده شده، اسامی روزنامه نگاران و وب نگاران زندانی را با شرح مختصری از فعالیت های آنان آورده است: بهمن احمدی امویی، اکبر زیدآبادی، شیوا نظرآهاری، هنگامه شهیدی، عیسی سحرخیز، مسعود باستانی، عمادالدین باقی، بابک بردبار، علیرضا بهشتی شیرازی، علی محمد اسلامپور، محمد پورعبدالله، علیرضا ثقفی، عدنان حسن پور، محمدجواد حصاری، محمد داوری، خلیل درمنکی، مصطفی دهقان، رضا رفیعی فروشانی، امید سلیمی، کیوان صمیمی، کاوه قاسمی کرمانشاهی، محمد صدیق کبودوند، نادر کریمی جونی، کوهیار گودرزی، مجتبی گهستونی، نیلوفر لاری پور، مجتبی لطفی، سیدمسعود لواسانی، حمید مافی، جواد ماهزاده، مهدی محمودیان، علی معظمی، بدرالسادات مفیدی، علی ملیحی، احسان مهرابی، منصور تقی پور، حسین نورانی نژاد، محمد نوری زاد، و حسین درخشان امروزه در زندان های رژیم جمهوری اسلامی به سر می برند و البته ممکن است نام تعدادی از روزنامه نگاران از قلم افتاده باشد از جمله سعید متین پور روزنامه نگار و فعال حقوق بشر زندانی.
نیک آهنگ کوثر در مورد آخرین خبرها از حسین درخشان می گوید: “آخرین خبری که از آقای درخشان دارم این است که هنوز در بند ۲ ـ الف که متعلق به بخش امنیتی سپاه است، زندانی ست و بجز هشت ماه اول که بازجویی می کردند، هیچ کار جدیدی در مورد پرونده اش صورت نگرفته و اتفاق مهمی هم نیفتاده، تنها در بعضی از محافل گفته شده ایشان به اتهام جاسوسی برای اسرائیل و آمریکا امکان آزادی موقتش وجود ندارد. (که البته نشاندهنده این است که مقامات امنیتی نمی دانند که نمی شود در آن واحد برای دو کشور جاسوسی کرد) البته به مازیار بهاری اتهام جاسوسی برای آمریکا، اسرائیل و انگلیس و نیوزویک را زده بودند

طرح از نیک آهنگ کوثر

کوثر افزود: “درخشان  بعد از نامه سرگشاده پدرش به قوه قضاییه در طول این چند ماه اخیر ملاقات هایی با خانواده داشته و می گویند حالش بد نبوده، ولی تحمل بلاتکلیفی نه برای خود زندانی و نه خانواده ی او آسان نیست.”

انتظاری که نیک آهنگ کوثر از هموطنان ایرانی خارج از کشورش دارد، انتظار بجایی ست. آنها که سالها تلاش کردند و با تولیدات فرهنگی شان در آگاهی رسانی به جامعه ی ایرانی نقش داشتند، امروزه نباید تنها بمانند. باید به یاری هم برخیزیم، زیرا که ما بیشماریم.