دانشجویان همجنسگرای دانشگاههای ایران به مناسبت ۲۷ اردیبهشت همزمان با ۱۷ ماه می، روز جهانی مقابله با هموفوبیا، نامه ای خطاب به جنبش دانشجویی و …
شهروند ۱۲۳۰ پنجشنبه ۲۱ می ۲۰۰۹
دانشجویان همجنسگرای دانشگاههای ایران به مناسبت ۲۷ اردیبهشت همزمان با ۱۷ ماه می، روز جهانی مقابله با هموفوبیا، نامه ای خطاب به جنبش دانشجویی و سایر جنبش های مدنی ایران منتشر کرده اند. در این نامه آمده است:
جنبش دانشجویی ایران هفتاد و اندی سال عمر دارد و در این همه سال، در شرایط نبود دمکراسی، به صورتی نمادین، نقش سنگر دفاع از آزادی و حقوق مردم را داشته و در بسیاری مواقع نقش مرجع روشنگری و الهام دهی به مبارزات مردمی را ایفا کرده است…
. . . در روز جهانی مبارزه با هوموفوبیا (همجنسگراستیزی)، خطاب این نامه به فعالان جنبش دانشجویی است. . . . خطاب این نامه به کسانی است که به اصلاح شرایط جامعهی ایران میاندیشند، بی دغدغهی مقام، و با دغدغهی انصاف و عدالت اجتماعی.
دانشجویان همجنسگرای ایران، در روزهای گوناگون سال، در صفهای گوناگون دانشجویی، در جنبش زنان، در اجتماعات مردم، در تجمعات فعالان مدنی، و در نشستهای روشنفکران ایستادهاند. … جنبش دانشجویی باید خانهی امن دانشجویان فارغ از تعلق نژادی، مذهبی، جنسی، زبانی باشد. آیا جنبش دانشجویی همچنان بر این قرار است که طیفهای گوناگون درون جنبش را نادیده بگیرد؟ وانمود نماید که ما در کشورمان دانشجوی همجنسگرا نداریم؟
. . . ما دانشجویان همجنسگرای ایران، سالهاست همپای جنبش دانشجویی و روشنفکری ایران، در متنِ مطالبات سیاسی و اجتماعی قرار داریم و از مدافعان سرسخت تغییر شرایط نابرابر جامعهی ایران بودهایم. اینک که همهی آزادیخواهان و نیکاندیشان و مدافعان حقوق بشر دریافتهاند که حقوق همجنسگرایان حقوق بشر است و مبارزه برای حقوق ایشان در زمرهی حقوق انسان ـ صرف نظر از رنگ پوست، دین، طبقهی اجتماعی، جنسیت، و جهتگیری جنسی ـ است، و نیز حالا که از بیتوجهیِ نسل گذشتهی روشنفکران به ستمهای اجتماعی و بیخردیهای سیاسی خبری نیست، ما، دانشجویان همجنسگرای ایرانی در برخی از دانشگاه های کشور، رسالت تاریخی خویش میبینیم که هممیهنان و همکلاسیهای خود را نسبت به ستم و جفایی آگاه کنیم که بر بخشی از فرزندان این سرزمین رفته است و میرود.
. . . همجنسگرایی، سالهاست از فهرست بیماریها و اختلالات روانی حذف شده و از سوی انسانهای آزاد و آزاداندیش جهان مورد عنایت سیاسی قرار گرفته است. میتوان به نامهای بسیاری اشاره کرد که دارای تمایلات همجنسگرایی بودهاند، که همجنسگرایی ایشان، ایشان را از تولید و افزودن به فرهنگ و دانش جهان باز نداشته، و همجنسگرایی ایشان باعث نادیده گرفته شدن ایشان توسط جهان متمدن نبوده است. اما در ایران، و دیگر کشورهای نابرخوردار از آزادیهای اجتماعی و انسانی، همجنسگرایان همچنان مورد سیاهترین آزارها و ستمها و شکنجهها قرار میگیرند و کسی حاضر نیست چشمِ واقعبیناش را به اعمال اعدامگونهای باز کند که امروزه نیز در حق همجنسگرایان ایران اِعمال میشود. با این که جهتگیری جنسی طبیعی و خدادادی است و همجنسگرایان، درست مانند دگرجنسگرایان، هیچ انتخابی برای همجنسگراشدن نداشتهاند و چنین به دنیا آمدهاند، باز هم جامعه ایشان را متهم به گناه و بزهای میداند که همان زندگی طبیعی ایشان است؛
دوستان! همکلاسیها! هوموفوبیا (همجنسگراستیزی) چنان بر زندگی خصوصی و اجتماعی ما سایه انداخته است که نفسکشیدن، این نیاز کاملن انسانی، برایمان دشوار شده است. جرم ما این است که مانند شما، ما نیز بر اساس طبیعت خویش زندگی میکنیم؛ طبیعت همجنسگرای ما، ما را به انتخاب شریک زندگیای از جنس خود ما وامیدارد. طبیعت همجنسگرای ما، در مرحلهای دیگر، ما را به حضور و شرکت در زندگی اجتماعی وامیدارد. ما معتقدیم که باید مسئولیت بیشتری در جنبش دانشجویی و مبارزات مردم کشور خود برای آزادی، برابری جنسی و عدالت اجتماعی، به دوش بگیریم، و یا مسئولیتهای بر دوش را با امنیت خاطر از همبستگی و رواداری درون جنبشی، قدم به قدم پیش ببریم. آیا جنبش دانشجویی سنگر همهی دانشجویان، فارغ از گرایش جنسی آنها است؟ این عبارت، پرسش نیست، دادخواهی است.
ما، دانشجویان همجنسگرای ایران خواستار آنیم که جنبش دانشجویی، برای نخستین بار در سراسر تاریخ معاصر ایران، در این تکاپوی سیاسی دوران انتخابات، و در روزهایی که برای رفع نقض حقوق انسانی و شهروندی در کشور تکاپو بر پاست، و در روزی که برای برخورد و مقابله با باورهای همجنسگراستیز نامگذاری شده، حضور همجنسگرایان را در دانشگاههای ایران، و در گسترهی بیمرز جنبش دانشجویی باور کنند؛ واقعیت حضور همجنسگرایان در جامعه و مشکلاتی که با آن دست به گریباناند را بپذیرند و در جهت احترامِ اجتماعی به ایشان گام بردارند.
ما، دانشجویان همجنسگرای ایران، از شما، پیکرهی جنبش دانشجویی، میخواهیم به سیاستهای جنسی و جنسیتی جمهوری اسلامی ایران نگاهی دقیق بیاندازید و نقد آن را جزو مطالبات خویش قرار دهید؛ نیک میدانیم که اصلاح این سیاستها برای همهی اقشار و گروههای اجتماعی کشورمان سودمند و رهاییبخش خواهد بود. ما دانشجویان همجنسگرای ایران، از شما، برادران و خواهرانمان در تمام جنبشهای اجتماعی و سیاسی، که زیر فشار قوانین ناروادار و بیاعتقاد به حق انسانها برای زندگی هستید، میخواهیم در دورنمایی که برای کشورمان در سر دارید احترام به همهی انسانها ـ صرف نظر از تفاوت در گرایشهای جنسیشان ـ و قدردانی از تفاوتهای انسانی را هم بگنجانید.
این خواسته، بویژه، از همکلاسیهایمان در جنبشهای دانشجویی از آن رو با شگفتی و پافشاری مطرح میشود که در بیانیههای تفصیلی مطالبهمحور دانشجویی اشارهای به حقوق دگرباشان جنسی ایرانی نشده است؛ نه در مطالبات دانشگاهی نه در مطالبات کلان اجتماعی و سیاسی و نه حتی در زیر مطالبات ده یا بیستگانه. . .
بیایید با هم، در جنبشهای سیاسی اجتماعی بیاموزیم که حقوق بشر یک حقوق عام و سراسری است که طبقهبندی و جداسازی آن اولین انحراف در اندیشهی آزادی است.
در ادامه این نامه مواردی را که از نظر دانشجویان همجنسگرا نیاز به آموختن و آموزش دادن دارد، به تفصیل عنوان شده است.
این نامه را دانشجویان همجنسگرای دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، مرکز تربیت معلم شهید رجایی و دانشگاه صنعتی شریف امضا کرده اند.