جلوه ای از “وطن” در تیرگان؛ جشنواره بزرگ ایرانیان/تورنتو فرح طاهری

تازه ترین خبرها درباره ی جشنواره در گفت وگو با مدیران تیرگان

به پنجمین جشنواره تیرگان کم کم نزدیک می شویم. بیش از ۹ سال از اولین جشنواره ی بزرگ ایرانیان تورنتو که در مارچ ۲۰۰۶ با عنوان “زیر گنبد کبود” برگزار شد، می گذرد. این جشنواره بزرگ ایرانیان در آمریکای شمالی، یا به گفته مهرداد آرین نژاد، یکی از بنیان گذاران آن، بزرگترین جشنواره ایرانیان خارج کشور همچون نوجوانی قد کشیده و پا به دوران بلوغ می گذارد.

امسال، بعد از مسابقات ورزشی PAN AM، هاربرفرانت سنتر از۲۰ تا ۲۳آگوست ۲۰۱۵، میزبان جشنواره بزرگ تیرگان با موضوع “وطن” Homeland خواهد بود.

چهارماه به شروع جشنواره مانده و شهروند در نظر دارد که خوانندگانش را به طور مرتب در روند برنامه ها و کارهای انجام شده ی آن قرار دهد.

در همین پیوند، جمعه ۱۷ اپریل ۲۰۱۵ در دفتر تیرگان، با چند تن از مسئولان این جشنواره به گفت وگو نشستیم.

مهرداد آرین نژاد، مدیر جشنواره، نیما احمدی، مدیر بازاریابی و اسپانسرشیپ، بهزاد فرضی پور، مدیر اجرایی و مهسا پزشکی نایب مدیر اجرایی جشنواره در این نشست حضور داشتند.

آقای آرین نژاد، در گفت وگوی دو سال پیش، شما گفتید که باید تیرگان یک سازمان بشود تا بشود افرادی را استخدام کرد تا کارش تداوم یابد. الان وضعیت تیرگان چیست؟

مهرداد آرین نژاد ـ اولین قدمی که برداشتیم اجاره کردن این دفتر بود تا به سمت موسسه شدن برویم. ما از سال ۲۰۰۷ یک سازمان غیرانتفاعی ثبت شده در انتاریو هستیم. الان هم اقدام کردیم برای Charity، که در این صورت اگر افراد به ما کمک مالی کنند می توانند رسید معافیت مالیاتی دریافت کنند. پس از اجاره ی این دفتر، یک مسئول امور اداری نیمه وقت استخدام کردیم که هفته ای دو روز کارهای اداری را انجام می دهد. ما یک گرنت(کمک مالی) برای مدت سه سال گرفتیم برای کارهای اجرایی که بخشی از این هزینه ها از محل آن بودجه است.

چهار دوره جشنواره برگزار کردید که جز اولین آن که “زیر گنبد کبود” نام داشت، بقیه مُهر تیرگان خورد. از دید شما، این جشنواره ها چه موفقیت ها و دستاوردهایی داشته است؟

 

مهرداد آرین نژاد ـ به نظر من دستاوردهای تیرگان خیلی زیاد هستند. اول اینکه توانسته صد و خرده ای هزار نفر را حول محور فرهنگ و هنر ایران دور هم جمع کند. دستاورد دیگر، همکاری تیمی است. یعنی دویست، سیصد نفر آدم توانستند با یک طرح در کنار هم یک سال و بیشتر برای رسیدن به یک نتیجه باهم کار کنند. این به نظر من دستاورد بسیار بزرگی است با توجه به فرهنگ ما که می گوییم نمی توانیم کار تیمی کنیم.

دستاورد دیگر این است که توانسته استانداردهای فرهنگی جامعه مان را بالا ببرد. یک زمانی بود که در تورنتو، ته یک چلوکبابی مردم برنامه ی هنری می گذاشتند. ما توانستیم استانداردها را بالا ببریم. برنامه های تیرگان توانسته به عنوان متر و معیاری برای مقایسه قرار بگیرد.

بهزاد فرضی پور ـ تیرگان هر سال که برگزار میشه خودش یک موفقیته، به چند دلیل یکی اینکه توانسته پنج دوره سر پا بمونه و اینکه هر دفعه داره رکوردهای قبلی خودش را می شکنه، هم به لحاظ کیفیت و هم کمیت. در سال ۲۰۰۶ تعداد ۲۵هزار بازدیدکننده داشته، ۲۰۰۸، شصت هزار، ۲۰۱۱ صد و بیست هزار، و ۲۰۱۳ صد و سی هزار نفر در این جشنواره شرکت کردند.

 

مهرداد آرین نژاد ـ یک موفقیت دیگر هم برقراری رابطه بین جامعه ی ایرانی ـ کانادایی با جامعه ی ایرانی در آمریکاست. حضور افراد سرشناس و پرنفوذی چون خانم انوشه انصاری، آقای احسان یارشاطر، آقای فیروز نادری و … از آمریکا در این جشنواره، باعث رابطه بین ایرانیان کانادا و آمریکا می شه.

همچنین ما توانستیم در بین جامعه ی کانادایی انتاریو صدایی داشته باشیم و به توریسم این شهر کمک کنیم و یکی از دلایلی که به ما گرنت (کمک مالی) می دهند اینه که توانستیم نشان بدیم ما توانایی این را داریم که توریست به شهر بیاوریم.

از دستاوردهای دیگرمان اینه که توانستیم با سازمان ها و گروه های دیگر همکاری کنیم. مثلا دفعه پیش، گروه نارنج چایخانه تیرگان را اداره می کرد، کافه لیت که خودش یک سازمان غیرانتفاعیه، مسابقه عکاسی تیرگان را برگزار می کند. با گروه “مهندس” برای دکتر فیروز نادری برنامه مشترک گذاشتیم. این همکاری ها خودش از دستاوردها است.

نیما احمدی ـ به نظر من دستاورد تیرگان، ارائه فرهنگ و هنر در کلاس و سطحی بالا به جامعه میزبان بوده. طرز تفکر تیرگان اینه که پلی بزنه با بیرون از جامعه ی ایرانی. اگر کاری کنیم که شهر بیاد فرهنگ و هنر کامیونیتی ما را در جشنواره نگاه کند، خیلی فرق می کند تا اینکه برای نشان دادن فرهنگ مان به دوست غیرایرانی مان، او را به رستوران ایرانی ببریم. مهمترین دستاورد اینه که ما در این شهر یک جشنواره داریم.

مهرداد آرین نژاد ـ کار دیگری که تیرگان کرده اینه که تجارب خودش را در اختیار ایرانیان سایر شهرها و کشورهای دیگر می گذاره. مثلا دوستانی از کلگری که به تیرگان آمدند، انگیزه پیدا کردند تا جشنواره ای در کلگری راه بیندازند که ما هم با به اشتراک گذاشتن تجاربمان کمکشان کردیم. یا اینکه از سانفرانسیسکو با ما تماس گرفتند و تجربیاتمان را پرسیدند تا چنین جشنواره ای آنجا راه بیندازند. با جشنواره دیوان در آلمان در ارتباط بودیم و یا جشن چهارشنبه سوری در سوئد که مسئولانشان آمدند به تیرگان قبلی و یا با مسئولان جشنواره ی ایرانی در اسکاتلند (ادینبورو) در ارتباطیم.

بخش بزرگی از ایرانیان خارج کشور، جامعه ایرانی تورنتو را با تیرگان می شناسند.

چارت سازمانی تیرگان به چه صورت است؟

مهرداد آرین نژاد ـ در سال گذشته تغییر بزرگی که به وجود آوردیم اینه که هجده نفر از کسانی که برای چندین سال در تیرگان داوطلبانه کار کردند، و تیرگان مثل فرزندشان است، شدند هیئت امنای سازمان تیرگان. این هیئت ثابت هستند و هر دو سال یک بار از بین خودشان پنج نفر را انتخاب می کنند که اینها می شوند هیئت مدیره جشنواره. هیئت مدیره یک CEO را استخدام می کند و امر اجرای جشنواره را به او می سپارد. منتها چون هنوز پول نداریم، همه دارند رایگان کار می کنند، اما ایده آل ما این است که ما کنار بنشینیم و هر سه ماه یک بار گزارش پیشرفت کار را از مدیر جشنواره بگیریم.

آیا افراد همه در تیرگان داوطلبانه کار می کنند؟

مهرداد آرین نژاد ـ همه داوطلبند به غیر از کارهای گرافیکی یا وبسایت یا چیزهایی که مجبوریم برایش پول بدهیم و البته با تخفیف بسیار زیادی برایمان انجام می دهند.

در جشنواره ی امسال از ایران هم هنرمند دارید؟

 

مهرداد آرین نژاد ـ نه متاسفانه، به خاطر چند مشکل. یکی مسئله ی ویزا است. هر کسی را که دعوت کنیم یک هزینه ی اضافه دارد که به ترکیه برود برای انگشت نگاری و بعد ویزا، و هزینه اش زیاد می شود. دوم اینکه سال ۲۰۱۱ که ما یک سری هنرمند از ایران دعوت کردیم، آنها را تهدید کرده بودند که نباید بروید و آنها هم برنامه شان را لغو کردند.

آیا تیرگان توانسته بین کانادایی ها و غیرایرانی ها، تکثری که در بین ایرانیان وجود دارد، معرفی کند؟

 

بهزاد فرضی پور ـ اینکه معرفی کرده یا نه پاسخ نامعلومی دارد، اما اینکه آیا سعی کرده چنین کاری کند، صددرصد. شما اگر برنامه های تیرگان را ببینید، می توانید اثری از تمام اقوام مختلف ایران در برنامه های ما ببینید. بنابراین تیرگان تلاشش را کرده است.

میهمانان برجسته امسال چه کسانی هستند؟

 

مهرداد آرین نژاد ـ خانم هما سرشار ریاست افتخاری جشنواره را برعهده دارد. خانم انوشه انصاری میهمان افتخاری جشنواره هستند.

هنرمندانی که آمدنشان قطعی شده آقای شاهرخ یادگاری است که نمایشنامه سیاوش کسرائی به نام “مهره سرخ” را به صحنه می برد. آقای یادگاری استاد دانشگاه سنتاباربارا است. این کار بسیار جالبی ست که مولتی مدیا در آن کار شده و یک نمایشنامه ـ رقص است و شاهرخ مشکین قلم هم در آن اجرا دارد.

آقای بیضایی قرار بود تئاتر آرش را بیاورند که به دلایل فنی آماده نشد. و حالا در حال صحبت هستیم با ایشان که اگر دعوت ما را قبول کنند فیلم رگبار ایشان را با حضور خودشان نمایش دهیم و یا نمایشنامه دیگری از ایشان داشته باشیم.

نیما کیان طراح باله، گروه باله ای را از قرقیزستان می آورد. طراحی رقص ها با نیما کیان است بر روی موسیقی زیرزمینی امروز ایران که باید کار نو و بدیعی باشد.

بابک امینی با یک گروه ارکستر و هومن جاوید یک برنامه پاپ فیوژن دارند که در صحنه وست جت کنار دریاچه موسیقی شان را اجرا می کنند.

گروه رقص فولکلوریک باله ملی ونکوور امسال می آیند، هم رقص دارند و هم کارگاه آموزش رقص.

خانم لی لی انور از پاریس می آیند که در مورد داستان سیمرغ و کتاب عطار صحبت کنند.

دکتر فریبرز مختاری نویسنده ی کتاب «در سایه شیر؛ شیندلر ایرانی و زادگاه او در جنگ جهانی دوم» به تیرگان می آیند. این کتاب داستان زندگی دیپلمات فداکار ایرانی ست که با دادن گذرنامه ایرانی، جان چند هزار یهودی فرانسوی را در جنگ جهانی دوم نجات دادند.

دکتر علی اتابکی و خانم سهیلا درویشی درباره تاریخ ایران باستان سخنرانی دارند.

بخش مسابقه داستان کوتاه را خانم حورا یاوری سرپرستی می کنند و چهار داور که در ایران زندگی می کنند، به انتخاب خانم یاوری، قصه ها را ارزیابی می کنند. اسامی داوران تا قبل از اعلام نتایج مسابقه داستان نویسی اعلام نمی شود و بعد از آن اسامی آنان را خواهیم گفت.

پرفسور دیک دیویس هم میهمان جشنواره هستند. او کسی است که دایی جان ناپلئون را به انگلیسی ترجمه کرده است. ایشان دو جلسه سخنرانی خواهد داشت یکی در مورد ترجمه اش و دیگری تحقیقش در مورد شعر ایران.

بخش مسابقه عکاسی را بنیاد فرهنگی و غیرانتفاعی “کافه‌لیت” برگزار می کند. موضوع مسابقه “وطن” است و تا هفتم می هم وقت برای ارسال عکس هست. سه داور این مسابقه در دو بخش «فاین آرت» و «مستند و خبری» را فرخ وهاب‌زاده، سام جوان‌روح و پیتر برگ برعهده دارند.

سام جوان روح امسال با ما به عنوان مشاور ارشد در امور هنری کار می کند.

بخش فیلم جشنواره را آقای عارف محمدی سرپرستی می کنند. میهمان های این بخش تا به حال آقای مقصودلو با فیلم “عباس کیارستمی: یک گزارش” و آقای پیمان معادی با فیلم “ملبورن” هستند. خانم مانیا اکبری هم برای یکی از فیلم هایش می آید.

خانم آریانا باندی برای نمایش هنر آشپزی می آیند. ایشان در انگلستان یک شوی تلویزیونی دارد.

در مورد هنرمندان محلی یعنی همشهری های تورنتویی چه کسانی هستند؟

 

مهرداد آرین نژاد ـ تازه تحویل فرم های هنرمندان محلی تمام شده و کمیته بررسی تازه شروع به بررسی کرده و تا پانزدهم می این افراد هم مشخص می شوند.

در جشنواره قبلی، چند درصد هنرمندان را، محلی ها تشکیل می دادند؟

مهرداد آرین نژاد ـ حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد هنرمندان محلی بودند.

نیما احمدی ـ از ۲۰۰ هنرمندی که در جشنواره حضور دارند حدود ۱۲۰ هنرمند از تورنتو است و این نکته ی ظریفی ست چون بعضی ها اسامی هنرمندانی که از راه دور می آیند می بینند و می شنوند و گله می کنند که ما به محلی ها میدان نمی دهیم، در حالی که نزدیک ۷۰ درصد هنرمندان از تورنتو هستند. بعضی هنرمندان از آخرین مهلت اعلام شده ی ما خبر ندارند و نمی دانند که کار بررسی برای محلی ها تازه شروع شده است.

شکل و شمایل مجله جشنواره پنجم چه تغییراتی دارد؟

 

نیما احمدی ـ تیم جدیدی دارد روی مجله کار می کند. به دو زبان فارسی و انگلیسی خواهد بود. در جشنواره چهارم مجله ی ما ۱۰۲ صفحه بود که شامل مطالب و تبلیغات می شد ولی مجله جشنواره پنجم فقط ۱۰۸ صفحه مطلب دارد.

واقعا دارد روی آن زحمت کشیده می شود و خواهش می کنم که حدود یک ماه دیگر با ادیتور مجله گفت وگو کنید تا از جزئیات مجله آگاه شوید.

آقای فرضی پور، وضعیت داوطلبان جشنواره چطور است؟ آیا به تعداد کافی داوطلب با شما همکاری دارند؟

 

بهزاد فرضی پور ـ الان داوطلب فعال بین ۸۰ تا ۱۰۰ نفر هستند ولی در بعضی جلسات ما حدود ۱۲۰ نفر هم آمده اند.

شما داوطلبان را پیدا می کنید یا آنها شما را؟

 

بهزاد فرضی پور ـ راه های مختلفی برای رسیدن به تیرگان است. اول شبکه ی افراد است که داوطلبان دوستان خودشان را می آورند. یکی هم تیم “اطلاع رسانی” تیرگان است که در سطح شهر و در برنامه های مختلف داوطلبان ما حضور دارند تا تیرگان را معرفی کنند و بدین وسیله افراد علاقمند جذب تیرگان می شوند. ما ماهانه برنامه های اجتماعی داریم مثل پاب نایت که خیلی ها می آیند و با تیرگان آشنا می شوند. دو هفته ی دیگر مسابقه ی تخته داریم که هم برنامه ای اجتماعی ست و هم جمع آوری کمک مالی.

آقای آرین نژاد، دو سال پیش گفتید هر دو سال تیرگان خواهد بود و سالی که جشنواره نیست برنامه هایی برای جمع آوری کمک مالی برگزار می کنید مثل جشن یلدا، آیا این برنامه را اجرا کردید؟

 

آرین نژاد ـ نه، سال گذشته برنامه نداشتیم، ولی خیال داریم امسال چنین کاری کنیم. حتی این کمک مالی هم که گرفتیم برای این است که سالی که جشنواره را نداریم بتوانیم یک جشن دیگر در مقیاس کوچکتر مثلا برای نوروز برپا کنیم. بنابراین داریم به سمتی می رویم که هر سال جشنی داشته باشیم، حتی اگر بشود شاید تیرگان داشته باشیم.

اینها نکات مثبت جشنواره بود. از انتقادهایی که به شما می شود، چه چیزهایی شنیده اید؟

 

آرین نژاد ـ انتقاد که خیلی از ما می شود. شما بیشتر انتقادها را می شنوید، شما به ما بگویید.

یک انتقاد این است که ایران همه اش فرهنگ و ادب و موسیقی نیست، چرا مسائل سیاسی در جشنواره تیرگان مطرح نمی شود تا مخاطبان غیرایرانی با مسائل سیاسی روز ایران هم آشنا شوند؟

 

مهرداد آرین نژاد ـ تیرگان به عنوان یک موسسه فرهنگی ثبت شده و کارش ارائه فرهنگ و هنر است. همین که ما بتوانیم فرهنگ و هنر ایران را بدون سانسور به همه نشان دهیم، این خودش یک حرکت مهم است. در بخش داستان نویسی ما، هیچگونه سانسوری وجود ندارد و هر کس هر چه بنویسد در کتاب داستان های ما منتشر می شود. مسابقه ی عکاسی مان سانسور ندارد. برنامه های هنری مان سانسور ندارد. همین که در جشنواره مان رقص را مطرح می کنیم، یعنی هنری که در ایران اجازه ی اجرا ندارد. اگر شما برنامه ی دلارا تیو را در تیرگان پیشین دیده باشید، داستان زندگی خودش بود که با رقص فلامنکو اجرا کرد. نشان داد که در ایران بچه بوده و چه مشکلاتی برایش پیش آمده، به زور حجاب سرش کرده اند و زندگی اش تاریک شده، بعد مهاجرت کرده و آزاد شده. و البته باید از نزدیک می دیدید که چقدر جالب ارائه شد. هنرمند داشت حس اش را نسبت به جامعه اش و سرزمین مادری بیان می کرد. ما همین که بتوانیم تیرگان را بدون سانسور ارائه کنیم به نظر من حرکت بزرگی ست.

اگر کسی می خواهد مبارزه ی سیاسی کند، جایش در حزب سیاسی است. در آن صورت باید برویم حزبی ثبت کنیم و در دستور کارش بنویسیم که می خواهیم مبارزه کنیم ولی سازمانی را که ما ثبت کردیم، هدفش حزبی نیست. همینقدر که رقص و آواز زن را مطرح می کنیم، جشن گرفتن و شاد بودن را مطرح می کنیم، همه ی اینها نوعی مبارزه با از بین رفتن و فراموشی است.

نیما احمدی ـ اینجا باز یکی از دستاوردهای تیرگان مطرح می شود. وقتی شما می خواهید در وادی هنر حرفه ای عمل کنید، یکی از لازمه هایش این است که روی آن موضوع خاص متمرکز باشید که بتوانید نقد و ارائه و فرهنگ سازی کنید. اگر قرار بود که تیرگان دستورالعمل دیگری داشته باشد، و سکوی پرتاب برای کارهای دیگر باشد، شاید هیچ وقت به این دستاوردها نمی رسید.

شما فقط نگاه نکنید که تیرگان دارد فرهنگ و هنر را جشن می گیرد، به کارهای جنبی گروهی آن هم نگاه کنید. اینکه چقدر حمایت بیزنس ها پشت سر آن است. چقدر دارد به شهرداری تورنتو سود می رساند. اینها همه اش سبب آن می شود که شما در وادی پروفشنال عمل کنید، اگر قرار باشد که چندمنظوره باشد، تمرکزش از دست می رود و وظیفه ای را که به گردن دارد، درست انجام نمی دهد.

بهزاد فرضی پور ـ اینکه تیرگان هنرمند را سانسور نمی کند، یک طرف قضیه است و طرف دیگر این است که جای برداشت آزاد را برای بازدیدکننده هم گذاشته است. مثلا در فستیوال قبلی که تم آن “امید” بود، یک دانشجو کار هنری ارائه داده بود و درختی درست کرده بود که مردم می آمدند و پیام های حاوی امید خودشان را به این درخت وصل می کردند. این پیام ها می توانست پیام شخصی، اجتماعی و یا حتی پیام های سیاسی باشد.

مهرداد آرین نژاد ـ یک نکته ی دیگری را هم بگویم. راز ماندگاری ایران و ایرانی در فرهنگ و هنرش نهفته است. در طول تاریخ این همه بلایا بر سر ایران آمده، از هجوم و تاخت و تاز بیگانگان تا اشغال و کشت و کشتار. دلیل ماندگاری ایران و زبان مشترک فارسی، فرهنگ ما است. مسئله سیاسی مسئله ی کوتاه مدت و مقطعی است ولی مسئله ی اصلی ما که زیرساخت آن مملکت را درست می کند، فرهنگ است.

شما فکر می کنید اگر امروز جمهوری اسلامی از آن مملکت برود، تمام مسائل ما حل می شود و همه ی مردم خوش و خرم در کنار هم زندگی می کنند. یک بخش بزرگ ما مشکلات فرهنگی است. اینکه چرا ما دیکتاتور تربیت می کنیم؟ چرا در جامعه ی ما خشونت اینقدر زیاد وجود دارد؟ مسلما دولت های حاکم در این مسئله نقش دارند، ولی بخش بزرگی از آن هم برمی گردد به فرهنگ خودمان.

مهسا شما خیلی ساکت هستید…

 

مهسا پزشکی ـ من با حرف های دوستان موافقم و البته دوست دارم به یکی از دستاوردهای تیرگان اشاره کنم. این سومین دوره است که من با گروه اجرایی تیرگان کار می کنم. یکی از بهترین کارهایی که به نظر من در تیرگان توانستیم همگی دست به دست هم انجام دهیم، همیشه در تیرگان از آموخته های دفعه پیش استفاده می کنیم و از ۲۰۱۱ به ۲۰۱۳ جشنواره خیلی رشد کرد و خیلی خیلی بهتر آن را برگزار کردیم. این مقوله ای که ما همواره نگاهمان به پیشرفت و بهینه سازی و بزرگتر کردن این کار است، خیلی به نظر من ارزشمند است و اینکه برنامه ریزی برای آینده و بقای این مجموعه خیلی کار ارزشمندی ست. فکر کنم اکثر کسانی که دوره های مختلف با تیرگان کار کرده اند، به این موضوع توجه دارند.

یکی از موضوع های جالب توجه برای من این است که در هر مناسبتی که تیرگان حضور دارد، افرادی که پا پیش می گذارند برای همکاری داوطلبانه، تازه واردان به کانادا هستند. ماه ها و سال های اولیه مهاجرت، حالت خاصی برای فرد دارد، حالت سردرگمی، عدم تعلق، نداشتن دوست و آشنا و فامیل، و این باعث خوشحالی ما هست که این افراد تیرگان را پیدا می کنند. در جمع داوطلبان یکی می گوید، شش ماهه آمده، یکی می گوید یک سال است آمده، یکی هم بود که تازه به کانادا آمده بود و پوشش خبری تیرگان را در بی بی سی دیده بود و تا آمده بود اینجا به دنبال تیرگان می گشت. اینها در مقیاس کوچکتر دستاوردهای تیرگان، شخص مرا خیلی خوشحال می کند.

مهرداد آرین نژاد ـ ما کار داوطلبانه را در کشورمان بیشتر در مراسم مذهبی و حزبی داشته ایم. البته الان در کارهای اجتماعی و در قالب ان جی او ها کم کم دارد شکل می گیرد. تیرگان به نظر من یکی از دستاوردهایش ترویج کار داوطلبانه است و این فرهنگ دارد ساخته می شود. به نظر من تیرگان دیگر یک جشنواره نیست و به یک جنبش اجتماعی تبدیل شده است. جنبشی که دست اندر کاران آن برای به وجود آوردن یک دنیای بهتر و نشان دادن یک چهره مثبت تر از ایرانیان دارند فعالیت می کنند.

بازاریابی و حمایت های مالی از جشنواره در چه وضعیتی است؟

 

نیما احمدی ـ امروز دقیقا ۱۲۵ روز تا جشنواره فاصله داریم. در این مدت ما یک سری موانع سر راه داریم که باید برداریم. تیم مجربی دارد کار می کند. داوطلبان جدید آماده ی کار هستند، اما بدون همکاری چه در سطح کامیونیتی و چه در سطح بیزنس ها، ممکن است در آن سطحی که درنظر داریم، برگزار نشود.

خبر خوب این است که فستیوال ۲۰ آگوست برگزار می شود، اما اینکه چقدر به هدف هامان می رسیم باید ببینیم در جمع آوری کمک مالی چقدر موفق خواهیم بود.

ما از پانزدهم ژانویه فاندریزینگ را شروع کردیم. یعنی هشت ماه کمک مالی جمع آوری می کنیم تا بتوانیم فستیوال را برگزار کنیم. کمک های ما به دو صورت نقدی و کمک بلاعوض (in-kind) است. کمک های بلاعوض مثل کمک هاربرفرانت سنتر که فضا و صحنه و … در اختیار ما می گذارد، صورتحساب هم می دهد، ولی پول از ما نمی گیرد. همچنین کمک داوطلبان که حدود بیست هزار ساعت وقت می گذارند بدون دریافت وجه. کمک دیگر از طرف مطبوعات و رسانه ها، مثل شهروند، است که آگهی های ما را چاپ می کنند و پول نمی گیرند.

یک سری هم کمک های مالی نقدی است که برای چنین فستیوال هایی در سه مقطع تعریف شده: شهرداری، استان و فدرال. که ما تقاضایمان را داده ایم و فعلا یکی از آنها را از وزارت جهانگردی (۶۷۵۰۰دلار) دریافت کردیم.

یکی دیگر از راه های درآمد ما، فروش بلیت برای بعضی از برنامه های جشنواره است که امسال از این طریق حدود ۶۰ تا ۷۰ هزار دلار درآمد پیش بینی شده است. (سال گذشته حدود ۹۰هزار دلار از فروش بلیت درآمد داشتیم.)

اجاره دادن غرفه های غذا و بازارچه محل دیگر درآمد است که ۲۴ هزار دلار می شود.

فروش آگهی در مجله ی تیرگان راه دیگر درآمد است.

دو قسمت آخر، قسمت های اصلی ست که یکی برای من خیلی مهم است و دیگری خیلی عزیز. اگر صاحبان بیزنس، که بیش از ۸۵درصدشان ایرانی هستند، در این یازده سال گذشته به جشنواره کمک نمی کردند، این جشنواره برگزار نمی شد و این کمک بسیار مهمی است.

خواهشی که دارم از دوستان و حامیان تیرگان این است که با این بیزنس ها آشنا و از خدمات آنها بهره مند شوند و حمایتشان کنند. همینقدر که به آنها بگویند دستتان درد نکند که تیرگان را حمایت می کنید، این برای ما کمک است.

در این سه ماه، هجده بیزنس به ما دست کمک داده و ۸۰هزار و ۵۰۰دلار به ما کمک کرده اند. این بخشی بود که برایم مهم بود.

بخشی که برایم عزیز است کمک های مالی افراد عادی بدون چشمداشت است. ما کمک داشتیم از ۵ دلار تا ۵۰۰۰ دلار. تا امروز ۹۴۰۵ دلار پول جمع کرده ایم.

اگر این کمک ها نبود، برگزاری جشنواره تیرگان به این شکل امکان پذیر نبود.

نکته ی دیگری که می خواستم بگم، این بود که در مدتی که برای برگزاری تیرگان کار می کنیم، همه اش هم کار نیست و سعی می کنیم به قول اینجایی ها “فان” هم داشته باشیم و برای همین برنامه هایی می گذاریم که هم تفریح است و هم جمع آوری پول و همه را دعوت می کنیم که در آن شرکت کنند. یکی از آنها مسابقه تخته نرد است که کسانی که می خواهند در مسابقه شرکت کنند ۲۰ دلار کمک می کنند، البته شرکت در گردهمایی برای دیدن مسابقه رایگان است. این پول ها تماما می رود برای جشنواره. مسابقه به احتمال زیاد در “فراگ اند فیرکین” واقع در تقاطع خیابان های یانگ و شپرد برگزار می شود. دو نفر اول به ترتیب ۲۰۰ و ۵۰ دلار کارت هدیه مجتمع خرید “یورک دیل” را دریافت می کنند. تا حالا ۱۶۰ نفر برای شرکت در مسابقه ثبت نام کرده اند که به نظر می رسد خیلی هیجان انگیز باشد.

دومین برنامه ی ما جشن تولد پنجمین دوره ی تیرگان است که روز ۲۴ جولای خواهد بود. یک مهمانی بزرگ با حدود هشتصد مهمان که البته همه بلیت می خرند و شامل شام و پذیرایی و موسیقی و رقص است.

یکی از چیزهایی که در هر دوره ی جشنواره جلب توجه من و شاید خیلی های دیگر را کرده، پوسترهای جشنواره است که بسیار هنرمندانه و زیبا است. می شود در موردش کمی توضیح دهید.

 

نیما احمدی ـ ما دوستِ هنرمندِ نازنینِی داریم که تمامی پوسترهای جشنواره هنر خلاقانه ی ایشان است. آقای پندار یوسفی، رهبری طراحی گرافیک جشنواره را از سال ۲۰۰۸ برعهده دارد. او امسال در تورنتو نیست، ولی از سانفرانسیسکو برای ما طراحی هایش را فرستاده و از طریق اسکایپ با هم در تماس هستیم.

چند برنامه دارید و چند تای آنها بلیتی خواهد بود؟

 

مهرداد آرین نژاد ـ از حدود ۱۰۰ برنامه، پنج برنامه ی بلیتی داریم. شب افتتاحیه با بلیت خواهد بود. “مهره سرخ” و “باله ی ایرانی” هم جزو برنامه های بلیتی است. دو برنامه ی بلیتی دیگر هم داریم، یکی خانم دریا دادور و دیگری آقای کیهان کلهر.

داریم تلاش می کنیم در شرق هاربرفرانت سنتر هم یک صحنه نمایش درست کنیم که بتوانیم آنجا هم برنامه داشته باشیم.

حرف دیگری مانده؟

 

مهسا پزشکی ـ در مورد همه چیز صحبت کردیم، ولی امروز بچه های روابط عمومی نمی توانستند در جلسه باشند. آنها هم خیلی زحمت کشیده اند و صدای جشنواره را به همه رسانده اند. امیدوارم کسانی که نشریه ی شما را می خوانند، عده ی زیادی بخواهند که بیایند داوطلب بشوند، ما همه خوشحال می شویم که در گروه های مختلف پذیرای آنها باشیم. هر کسی هر چقدر بخواهد وقت بگذارد برای ما ارزشمند است، حتی اگر بخواهد بیاید و در جلسات ما شرکت کند بدون هیچ تعهدی.

بهزاد فرضی پور ـ بچه های دبیرستانی هم که باید تعداد ساعت هایی را کار داوطلبانه بکنند، می توانند این ساعت ها را در تیرگان بگذرانند. ما الان داوطلب ۱۳ ساله داریم، بعضی ها هم با پدر یا مادرشان می آیند.

برای داوطلب شدن لطفا با این ایمیل با ما تماس بگیرید:

volunteer@tirgan.ca