این صفحه به بهائیان اختصاص دارد
مروری بر تعالیم بهایی
اساس ادیان الهی بر محبت و همدلی نهاده شده است. دین نباید باعث اختلاف بین ملل گردد. اگر دین سبب عداوت و دشمنی شود عدمش بهتر است. دلیلش هم آن است که دین به منزله علاج است. اگر دارویی به جای آن که سبب بهبودی مریض باشد سبب تشدید بیماری شود، عقل سلیم حکم به ترک آن میکند.
همه انبیای الهی واسطه رحمت پروردگار بودند. همه آنها برای تحکیم مودت و دوستی بین انسانها آمدهاند. پیروان حقیقی پیامبران هرگز در بین نوع بشر نفرت افکنی نمیکنند و مروج خشونت نیستند.
آنچه که در طول تاریخ به عنوان جنگهای مذهبی میشناسیم زاییده آلوده شدن دین در هوا و هوسهای اربابان قدرت بوده است. هرگاه دین ابزار تسلط زورمندان و خودکامگان قرار گیرد به جای ترویج محبت و همدلی، دست آویز عداوت و دشمنی و سبب آزار و اذیت مخلوقات الهی میشود.
آفت دین زمانی که دست آویز قدرتمندان شود دو چیز است: یا ابزار ظلم میشود در دست حاکمان و یا حجابی میشود در ذهن متعصبان. گاهی قساوت و بیرحمی دینداران متعصب خون بارتر از ستمگری حاکمان ظلمپرور بوده و هست. چه بسیار خونهای بیگناهان ریخته شد و چه عمرها که در زندانها سپری گشت و چه شهرها و روستاها به ویرانی تبدیل گشت فقط به خاطر برداشتهای نادرست از دین خدا.
در جنگهای صلیبی که جان افراد بیشماری را گرفت و خرابیهای زیادی به بار آورد، هم مسیحیان به خیال خود برای رضای خدا میجنگیدند و هم سربازان صلاحالدین ایوبی که به خاطر حفظ اسلام و ترویج دین خدا شمشیر میکشیدند. هر دو طرف به خاطر خداوند خون بندگان خدا را میریختند. در تاریخ هر مذهبی دوران ظهور، دوران بلوغ، دوران شکوفایی و تکامل و بالاخره دوران کهولت را میتوان نام برد. دینی که در مراحل اولیه ظهور خود حیات اخلاقی پیروان خویش را قویاً هدایت میکرد یعنی به آنان درس عدالت، شفقت و خدمت به خلق را میآموخت در هنگام کهن سالی نه تنها نسبت به اعمال خلاف اخلاق سازش نشان میدهد بلکه در حالتی قرار میگیرد که مدافع آن نیز میشود.
آئین بهایی برای مصون ماندن پیروان خود از این دو آفت مذکور آنها را از دخالت در دو چیز منع کرده: دخالت در بازیهای سیاسی و دوم مشارکت در هر نوع جنگ مسلحانه. طبیعی است منظور از عدم دخالت دین در سیاست نفی مشارکت انسانها در سرنوشت جامعه نیست بلکه هدف دوری از بازیهای سیاسی و آلوده شدن مذهب به اغراض سیاست است.
امروزه اکثر صاحب نظران در علم جامعه شناسی و حتی عاقلان و فرهیختگان دینی، جدایی دین از سیاست را از ضروریات حفظ دین و حفظ جامعه و به طور کلی برای عافیت و خوشبختی نوع بشر میدانند.
تاریخ به خوبی گواهی میدهد که از زمان ظهور آئین بهایی تا کنون پیروان این دین همواره در بعضی از نقاط عالم مورد سختترین آزار و اذیتها قرار گرفته و میگیرند، ولی همیشه صبر و تحمل را پیشه نمودهاند و زمانی که مواجهه با گرفتاریها و بیمهریها میشوند سلاحی جز دعا و پناه آوردن به یگانه معبود انسانها ندارند.
به خاطر همین است که آئین بهایی معتقد است که دین باید سبب الفت و محبت بین انسانها شود. همه انسانها میوههای یک درخت و برگهای یک شاخسارند. اگر همه پیامبران الهی در یک جا جمع شوند هرگز با هم اختلافی نخواهند داشت. چگونه است که پیروان همان پیامبران حاضر به تحمل یکدیگر نیستند و همزیستی را امری غیر قابل اجرا میپندارند .
واقعاً این چه کینهای است که در دل بعضی لانه کرده تا دیگران را اذیت و آزار کنند. هر چه که هست قطعاً رضایت خدا نیست واین اعمال کوچکترین رابطهای با تعالیم اصلی پیامبران ندارد. چنین برداشتی از دین سبب همه این اختلافات و گرفتاریها میشود.
امید است با گسترش روزافزون آگاهی عمومی، متولیان دینی و مذهبی به این نکته جامه عمل بپوشانند که دین باید سبب الفت همه انسانها شود.
موفقیت آئین بهایی در تبلیغ به این علت است که از هیچکس خواسته نمیشود تا برای قبول این آئین دیانت قبلی خود را تحقیر کند و یا غلط بودن دیگر مذاهب را استدلال نماید، زیرا معتقد است که اساس جمیع ادیان الهی یکی است و این اختلافات موجود در بین ادیان به علت وارد شدن اندیشه های بشری بر اساس هوی و هوس و منافع مادی صورت گرفته است.
“حضرت عبدالبهاء میفرمایند: دشمنان را دوست نگرید، بدخواهان را خیرخواه دانید، بیگانگان را آشنا گمارید و دوران را نزدیک شمرید و جمیع ملل را پیوند و خویش خوانید. دیگر دشمنی در میان نه که مقاومت خصومت لازم آید و به عداوت و پاداش قیام گردد، البته صد البته دائماً مظاهر رحمت باشید در حق بیگانه و خویش، توانگر و درویش حتی بدخواه و بدکیش. این است وصایای الهی، این است تعالیم آسمانی.”
خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر : ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵ ، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com
وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی : www.reference.bahai.org/fa
