به دنبال تصویب لایحه مجلس کانادا در محکومیت جمهوری اسلامی ایران برای کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ و شناسایی آن به عنوان “جنایت علیه بشریت ” و همچنین نام گذاری “اول سپتامبر به عنوان روز همبستگی با زندانیان سیاسی ایران” کارزار عدالت ۸۸ مرکب از جمعی از کنشگران سیاسی ـ اجتماعی شهر تورنتو (شامل چهره هایی چون آقای رضا بنائی، خانم شهلا غفوری و آقای علی وکیلی و آقای مهدی کوهستانی. و ….) همچون سال گذشته مراسمی را با حضور برخی از مادران و پدران و بازماندگان قربانیان این جنایت و جمع کثیری از علاقه مندان در سالن هنرهای نمایشی ریچموند هیل در بعدازظهر روز شنبه ۱۲ سپتامبر برگزار کرد.
مراسم امسال با حضور چهره هایی چون خانم هما میرافشار (شاعر و ترانه سرای سرشناس مقیم لس آنجلس)، آقای حسن داعی (پژوهشگر و کنشگر سیاسی) و آقای شاپور باستانسیر (موسیقیدان و آهنگساز مقیم کشور سوئد) و آقای دکتر رضا مریدی (لیبرال) و آقای دکتر جان مک کالم (لیبرال)، آقای دکتر کریگ اسکات (ان دی پی)، خانم نانسی کولدهم (لیبرال) ، آقای مایکل پارسا (محافظه کار) ، و آقای ادم دویتا (ان دی پی) برگزار گردید.
برنامه با ذکر مقدمه یی کوتاه و اعلام یک دقیقه سکوت از سوی خانم کیان مجری برنامه آغاز شد. نمایش یک فیلم مستند به زبان انگلیسی در رابطه با پیش زمینه و تاریخچه جنایت هولناک تابستان ۱۳۶۷ و همچنین ویدئو کلیپی که به دنبال آن به نمایش گذارده شد ضمن ارایه آگاهی لازم به شرکت کنندگان، احساسات آنان را به شدت برانگیخت، به طوری که در بخش بعدی تمامی نمایندگان احزاب با اهدای شاخه گل های سرخ بر نماد مراسم ضمن ادای احترام به تمامی جان باختگان با ابراز همدردی با بازماندگان قربانیان یکبار دیگر این جنایات را به شدت محکوم کردند. آقای دکتر مریدی آرزو کردند که به زودی با از میان رفتن رژیم اسلامی، ایرانیان به همراه کانادائیان بتوانند به ایران سفر کرده و برای ادای احترام به مزار تمامی این جان باختگان بروند.
آقای دکتر مک کالم که در کابینه های گذشته سمت وزارت دفاع را داشته اند ضمن ابراز همدردی با خانواده های جان باختگان این جنایت علیه بشریت را محکوم کرده و به نقش موثر آقای اروین کاتلر در تدوین و تصویب این لایحه اشاره کردند. دکتر کریگ اسکات مسئول ویژه حقوق بشر حزب ان دی پی در ابتدا عنوان کردند که مسئولیت دارند تا از جانب آقای تام مولکر و همچنین آقای پال دویر علاوه بر سلام، مراتب همدردی و همدلی خود را به خانواده های جان باختگان و شرکت کنندگان اعلام کنند. آقای دکتر اسکات از همگی ایرانیان برای پیشقدم شدن در این امر مهم که دریچه جدیدی از احترام به حقوق بشر را بر روی کانادائیان باز کرد، سپاسگزاری کردند. ایشان یادآور شدند که عملکرد این گروه از ایرانیان در حقیقت مبارزه جهانی برای حقوق بشر را به کانادا آورد و در واقع بدون تلاش های این گروه از ایرانیان این لایحه به تصویب نمی رسید. او گفت: به عنوان یک استاد حقوقدان با بیش از ۲۰ سال سابقه، مایلم که بر موضوع دادخواهی و رسیدگی به جنایات انجام یافته پای فشاری کنم و در این مسیر مایلم تا پی گیر تلاش های ایرانیان کانادایی باشم چون خانواده خانم زهرا کاظمی و یا آقای بوذری که متجاوز از دو دهه به دنبال پی گیری حقوقی پرونده هایشان در ارتباط با نقض حقوق بشر در خارج از کانادا و پیگرد حقوقی آن در دادگاه های کانادا بودند. آنان کوشش کردند که مسئولان ایرانی را که در این موارد دخالت داشتند به دادگاه های کانادا احضار کنند، اما متاسفانه بواسطه وجود قوانینی که مصونیت قضایی به افرادی که در حمایت کشورهای مستقل هستند می دهد، نتوانستیم پیگیری لازم را انجام دهیم.
ایشان در ادامه از برگزارکنندگان و مسئولان کارزار عدالت ۸۸ و همه آنانی که علاقه مند به پیگیری مسایل حقوق بشر در سطح جهانی هستند درخواست کردند تا با پیگیری مستمر دولتمردان را وادار کنند تا پس از انتخابات با همکاری و کمک و طرح و ایجاد زمینه گفتگو در رابطه با مشکلات مصونیت قضائی جنایتکاران برای چاره جویی و یافتن راه کار برای آن تلاش کنند.
آقای مایکل پارسا نیز در محکومیت این جنایات و ابراز همدردی با خانواده جان باختگان سخنانی را ایراد کرد.
در این قسمت از برنامه ویدیو کلیپ “اعدام نه” ساخته آقای شاپور باستانسیر به نمایش درآمد و در ادامه برنامه آقای رضا بنائی یکی از اعضای کمیته برگزاری به معرفی آقای شاپور باستانسیر، هنرمند موسیقیدان و آهنگساز پرداختند و در ادامه آقای باستانسیر سخنان کوتاهی در رابطه با لزوم به فراموشی نسپردن و نبخشیدن مسئولان جنایات انجام یافته ایراد کردند. ایشان همچنین بر لزوم تعهد هنرمندان به مردم و جامعه اشاره کرده و برهمراهی و همدردی هنرمندان با این گونه تلاش های حقوق بشری تاکید کردند. آقای باستانسیر با اشاره به از دست دادن یکی از دوستان عزیزشان قطعه ای را که در سوگ از دست دادن این عزیز ساخته بودند اجرا کردند که با ابراز احساسات حاضران روبرو شد.
پس از آن فیلم مستند دیگری به زبان انگلیسی تحت عنوان “صدور ترور” به نمایش درآمد. و بلافاصله پس از آن آقای حسن داعی، پژوهشگر سیاسی به سخنرانی پرداختند. آقای داعی اشاره کردند که رژیم جمهوری اسلامی و طرفداران آن تلاش می کنند تا اینگونه وانمود کنند که دهه سیاه خمینی یک پرانتزی در دوران حیات جمهوری اسلامی بوده که متعلق به گذشته است و دیگر پایان یافته. حال آنکه استمرار رژیم ولایت فقیه در ایران در حقیقت دنبال کننده همان دوران سیاه گذشته بوده و شاخص های موجود در کشور ایران در رابطه با سطح آزادی ها و مشارکت زنان در امور اجتماعی و همچنین شاخص های اقتصادی که از سوی نهادهای بین المللی منتشر شده، همگی مبین ادامه همان مسیر قبلی یعنی “زمین سوخته خمینی” در گذشته است. آقای داعی سیاست خارجی رژیم حاضر حاکم بر ایران را هم ادامه دهنده همان سیاست خمینی مبنی بر گسترش بنیادگرایی و ترور در منطقه خاورمیانه ارزیابی کرده و شواهد و نمونه های امروزی آن را برشمردند. ایشان متذکر شدند که عدم مجازات رژیم جمهوری اسلامی برای جنایاتی که تا کنون مرتکب شده، گستاخی آن را سبب شده است. آقای داعی در پایان تاکید کردند که برگزاری اینگونه مراسم در حالیکه تلاش می شود تا دوستی و مماشات با رژیم ولایت فقیه را “صلح دوستی” نام داده و آنان را نماینده مشروع مردم ایران معرفی، و سردسته گزمه های رژیم را “سردار عارف” لقب داده و برای گماشته های ولی فقیه تقاضای صلح نوبل کنند، بسیار با اهمیت و ارزشمند است. ایشان در پایان یادآوری قهرمانی کسانی را که در مقابل این رژیم مقاومت کردند و یادآوری جنایاتی را که این رژیم در اوین و کهریزک و سوریه و عراق و.. .. مرتکب شده و می شود را وظیفه ای ملی و میهنی همگی دانستند.
در بخش پایانی برنامه ضمن معرفی خانم هما میرافشار “بانوی ترانه ایران” از ایشان دعوت به عمل آمد تا سخنانی را ایراد کنند. خانم میرافشار با بیان نحوه گریختن خود از چنگ استبداد و چگونگی دستگیری و یادآوری خاطرات خود از دوران زندان در جمهوری اسلامی سخنان خود را آغاز کردند. در ادامه ایشان از دلاوری و استقامت و رفتار نیکوی همبندان بهایی در دوران زندان یاد کرده و خاطراتی شورانگیز از بانوی دلاور بهایی روانشاد جلالیه مشتعل اسکویی نقل کردند که همگی حاضران را تحت تاثیر قرار داد. خانم میرافشار در دنبال سخنرانی خود سروده هایی از خودشان را با صدای گرمشان برای حاضران خواندند که با تشویق و ابراز احساسات آنان روبرو شد.
در پایان نیز اعلام شد که دو پیام در همبستگی و پشتیبانی از این مراسم از سوی آقایان هادی خرسندی و پرویز صیاد دریافت شده است که بر پرده سن به نمایش درآمد. همچنین در محوطه بیرونی سالن نمایش آثار سفالی خانم انوشه مشعوف که بر روی برخی از آنان نام قربانیان و جان باختگان حک شده بود و در کنار آن عروسک هایی با لباس های زیبای محلی بانوان سرزمینمان که به وسیله یک خانواده محترم بهائی طراحی و ساخته شده است جلوه خاصی به این مراسم داده بود که مورد توجه بسیاری از شرکت کنندگان قرار گرفت.
کمیته برگزاری کارزار عدالت ۸۸
بنام خدا
با مجرمین بفرمان خدایی رفتار کنید. امام خمینی!
سروده یی از خانم هما میرافشار در فوریه ۱۹۸۸ در رابطه با این فرمان خمینی
“خانه خراب”
با نام خدا خانه خرابم کردند
شیرازه گسسته چون کتابم کردند
من بودم رقص گل به هنگام سحر
زندانی زندان حبابم کردند
طوفان بلا شدند بر هستی من
چون ریگ روان پا برکابم کردند
بر چهره خورشید نقاب افکندند
با تیغ برهنه در حجابم کردند
تن گشت جدا از دل ، دل از عشق تهی
دو نیم بسنگ آسیابم کردند
سیلاب سرشک پاک کرد از گنهم
در روز حساب بی حسابم کردند
از جوش دلم فلک بفریاد آمد
اندر خم دل کهنه شرابم کردند
در خشکی این کویر تفدیده ز کین
آماج بنور آفتابم کردند
بشکست قلم بجرم ملی بودن
زان مفسد فی الارض خطابم کردند
چون مار سپید و سیه عمامه بسر
وحشت بدل از نقش طنابم کردند
دین تکیه گه محکم ایمانم بود
نیلوفر خانه روی آبم کردند
آتش به جگر، نمک بدل، خون در چشم
بر مجمر بیداد کبابم کردند
من عاشق آسمان خاکم بودم
این بی خبر از دلان شهابم کردند
یک مشت وطن فروش غارتگر پست
بیگانه ی از وطن خطابم کردند
آوار بخاک کشور من گشتند
از خانه ی خود نیز جوابم کردند
با نام خدا چو شیطان رجیم
طوفانزده و خانه خرابم کردند
کشتند مرا ، بصورتی نو، زادم
چون برگ گلی بوده گلابم کردند
