مجری برنامه، هما فرید، برنامه روز جهانی زن در تورنتو را با یاد مبارزات قهرمانانه زنان نساجی نیویورک و به یاد هزاران زن که در تظاهرات ۸ مارس ۱۳۵۷ علیه حجاب اجباری اولین مبارزه خود را علیه قوانین ضد زن جمهوری اسلامی آغاز کردند و همچنین یه یاد هزاران زن زندانی سیاسی که هرگز سازش نکردند و اعدام شدند، آغاز کرد.
برنامه با سخنرانی آناهیتا رحمانی ادامه یافت.
آناهیتا رحمانی با بررسی ابعاد خشونت بر زنان چه در کشورهای خاورمیانه و کشورهای سرمایه داری پیشرفته بحث خود را آغاز کرد و گفت: البته مدیای رسمی و غیر رسمی، تنها نوک کوه خشونت و قتل و تجاوزی که در مورد زنان در سراسر جهان اعمال می شود را نشان می دهد و فرسنگها از واقعیات هولناکی که زنان در شرایط کنونی متحمل می شوند فاصله دارد. شاید شما ضرب و شتم دختری با سینه بند آبی را که به دست پلیس به قتل رسید را در مدیای جهانی دیده باشید، ولی مطمئنا صدای جیغ و فریاد ۹۹ درصد زنان مصری را که ناقص سازی جنسی شده اند را نشنیده اید. هیچ رسانه ای سراغ ۳۳ هزار دختر ۹ تا ۱۳ ساله که هر روز به زور ازدواج می کنند نرفته؛ کودکانی که کودکی شان، آینده شان، درس و تحصیل و تمام امیدهایشان به یغما می رود و یک شبه پیر می شوند. هیچ خبری از فریادهای نهفته هزاران دختری که در پستوی کارگاه توسط کارفرما مورد تجاوز قرار می گیرند شنیده نمی شود. هیچ تصویری از هزاران تن نهیف و ضعیف دخترانی که توسط محاربان خود مورد تجاوز قرار می گیرند و با تمام وجود اولین تصویر وحشیانه از سکس را تجربه می کنند و برای چند دقیقه لذت مردی تمام سلامت روان و جسمی و آینده شان را می بازند دیده نمی شود. شما شاید حداقل از چند قتل ناموسی مانند رخشنده و نادی و … خبردار شده باشید، اما می دانید که در چند ماه گذشته در پاکستان ۱۰۰۰ زن و در ایران صدها زن قربانی قتل های ناموسی شده اند. آیا از ابعاد این جنایت هولناک در کشورمان ایران و افغانستان باخبرید؟
بالا راست آناهیتا رحمانی ـ مژده جویا
پائین ـ هما فرید (راست) گلاویژ
هیچ تصویری از هزاران دختری که هر شب توسط افراد فامیل خود در سراسر جهان مورد تجاوز قرار می گیرند در رسانه نیست. جای تصاویر میلیونها زنی که با هیولای فقر دست و پنجه نرم می کنند و برای سیر کردن شکم فرزندانشان روح و غرور و تن شان را می فروشند در رسانه ها خالیست. تصویر بغض و خشم فروخورده زنانی که به خیانت شوهر پی برده، اما به دلیل فقر و بی پناهی بی امنیتی و ترس و درماندگی مجبور به سکوت هستند، در کجا منعکس است؟
سنگسار و اسیدپاشی و قتل های ناموسی و تجاوز تنها جلوه های عریان خشونت علیه زنان را نشان می دهد و هزاران خشونت پنهان و موذیانه ی مردان که در خانه و در اجتماع، هر ساعت و هر دقیقه تمام جسم و روحشان را درهم می شکند زندگی زنان را به جهنم هولناکی تبدیل کرده. فقط ۸۰۰ میلیون زن در کشورهای خاورمیانه و سراسر جهان تحت آموزه ها و کدهای اسلامی ۱۴۰۰سال پیش زندگی می کنند که خشونت و جنایت علیه زنان را قانونی کرده و آنها تمام زندگی شان تحت خشونت ساختاری و سیاسی قرار دارد. زنانی که باید الگوی فاطمه زهرا را به عنوان زن نمونه برای خود انتخاب کنند. زنی که تنها افتخارش این بود که به غیر از محارم های خود در زندگی نه کسی را دید و نه کسی او را دید.
او سپس به وضعیت زنان در کشورهای سرمایه داری پرداخت و آن را نیز فاجعه بار خواند به طوری که هر روز چهار زن در آمریکا به وسیله شریک زندگی خود به قتل می رسند و هر دقیقه به یک زن تجاوز می شود.
مردسالاری به طور سیستماتیک از سوی تمام نیروهای ارتجاعی، دولتها و کلیساها و بنیادگرایی اسلامی رهبری و تقویت می شود، اما جنبش زنان از ستاد رهبری کننده خود برخوردار نیست. جنبش فمینیستی که در دهه شصت و هفتاد تحت تاثیر جنبش های سوسیالیستی بود و بسیار ساختارشکنانه عمل می کرد اکنون برنامه های خود را منطبق با سیاست های سرمایه داری تنظیم می کند و یک گردش به راست داشته است.
جنبش کمونیستی نیز به مسئله زنان بهای کافی نمی دهد و حداکثر مسئله زنان را با اضافه کردن چند بند اقتصادی مانند برابری حقوق زن کارگر با مرد کارگر و ایجاد مهد کودک برای زنان کارگر و ایجاد اشتغال برای زنان تنزل داده اند. آنها اذعان می دارند که بعد از پیروزی سوسیالیسم مسئله زن حل خواهد شد در حالیکه بدون وجود جنبش های عظیم توده ای زنان علیه ستم جنسی و مردسالاری، سوسیالیسمی در کار نخواهد بود.
به دلیل غلبه تفکرات اکونومیستی و تقلیل گرایانه نسبت به مسئله زن ما می بینیم که رهبری مبارزات زنان در ایران به دست نیروهای راست و رفرمیست افتاده است؛ نیروهایی که تلاش دارند مبارزات زنان را در چارچوب های قانونی محدود کنند. آنها تحت تاثیر مدیای جهانی، مرتبا علیه مبارزه خشونت بار تبلیغ می کنند و اینکه دوران انقلابات گذشته و ما باید با مبارزات عدم خشونت با توجه به وضع موجود برای بهبود وضع زنان تلاش کنیم، البته سیاست های رفرمیستی نه تنها کوچکترین رفرمی برای زنان در طی بیش از بیست سال نداشته، بلکه باعث شده که انرژی آنها به هرز برده شود و فقط به توهم در بین زنان دامن زده است. مبارزات زنان در ایران و در سراسر جهان همیشه جریان داشته، هرجا ستم هست مبارزه نیز هست، اما این مبارزات بسیار پراکنده و بدون رهبری و تشکل است به همین علت نمی تواند به یک سیل خروشان عظیم تبدیل شود. زنان باید در درون سازمان های زنان که دارای افق و برنامه روشن برای رهایی کامل زنان هستند متشکل شوند و سازمان زنان هشت مارس تلاش دارد که پاسخگوی چنین نیازی باشد.
پس از سخنان آناهیتا رحمانی، کلیپی در مورد اشکال خشونت علیه زنان به نمایش درآمد. این کلیپ کاری از کمیته جوانان بلژیک بود که انواع گوناگون خشونت (خانگی- اجتماعی- دولتی ) را بررسی می کرد و با تصاویر، انواع خشونت علیه زنان را به تصویر می کشید.
پس از نمایش کلیپ ۱۵ دقیقه استراحت داده شد و سپس سخنرانی مژده جویا بود. مژده جویا فعال حقوق زنان و دانشجوی دکترای دانشگاه یورک است.
مژده جویا سخنان خود را با بررسی اوضاع کنونی زنان در افغانستان آغاز کرد و گفت: اکنون شرایط زنان در این کشور بسیار بدتر شده است. اگرچه با تجاوز آمریکا به افغانستان تلاش کردند که در ظاهر وضعیت زنان را بهتر جلوه دهند، اما حمله آمریکا به افغانستان باعث رشد بنیادگرایی اسلامی در این کشور شد که این خود باعث شد اکنون زنان افغانستان زیر مهمیز دو نیروی ارتجاعی قرار بگیرند. موقعیت زنان افغانستان در دهه هشتاد قبل از روی کار آمدن طالبان به مراتب بهتر از اکنون بود. حمله امریکا حتی نتوانست موقعیت زنان را مثل آن دوران بکند و ما بسیار عقب تر رفته ایم. سنگسار فرخنده و رخشنده تنها جلوه ای کوچک از موقعیت زنان افغانستان با وجود دولت عین و غین هستیم که در چند سال گذشته بسیار به نیروهای اسلام گرای طالبان امتیاز داده اند و سازش کرده اند. اما مبارزات زنان افغانستان همیشه ادامه داشته و ما در جریان سنگسار شدن فرخنده دیدیم که زنان اجازه ندادند که تابوت او را مردان حمل کنند. اکنون زنان افغانستان بسیار آگاه شده اند و برای حقوق خود مبارزه می کنند. آزادی و رهایی چیزی نیست که به ما بدهند ما آن را با دستان خود و با نیروی متشکل و آگاه خود کسب خواهیم کرد.
پس از سخنرانی مژده جویا کلیپی از مبارزات سازمان زنان هشت مارس علیه سفر روحانی به پاریس به نمایش درآمد.
پس از نمایش کلیپ گلاویژ، خواننده مردمی و محبوب کُرد ترانه هایی به زبان افغانی ـ کردی و فارسی اجرا کرد. او سرود زیبایی را نیز با همکاری هما فرید اجرا کرد.
پس از اجرای آواز، طبق خواست شرکت کنندگان در این مراسم برنامه پرسش و پاسخ برگزار شد. در این قسمت طبق معمول همیشه مردان گوی سبقت را در سخنوری ربودند و برای زنان نسخه های مبارزاتی می پیچاندند. بعضی از آنان علت شکست زنان را انحراف از رهبری طبقه کارگر عنوان کردند و بعضی از آنان شکست سوسیالیسم در شوروی را علت تمام بدبختی های دوران ما دانستند. مردانی که مراسم روز جهانی زن را به تریبونی برای تبلیغ علیه انقلاب چین و خط رهبری مائو تبدیل کردند و برای مدتی جلسه به بحث بر سر حقانیت انقلاب چین و نقش و دستاوردهای این انقلاب برای زنان گذشت. در این رابطه به درستی تنها یکی از شرکت کنندگان تاکید را روی ستم جنسی گذاشت و گفت که ستم طبقاتی اگرچه بسیار مهم است، اما ما شاهد ستم بر زنان نه تنها از سوی سرمایه داری و صاحبان کارخانه و مدیران هستیم، بلکه از سوی خود کارگران و همکاران مرد کارگران زن نیز هستیم. ما با مشکل جدی مواجه هستیم که طبقه کارگر را فقط مردان می دانیم و نه زنان. زنان در هیچ جای مبارزات کارگری جایی ندارند. آنها در رهبری و در تشکلات کارگری نیستند و یکی از علت های شکست طبقه کارگر برخوردش به مسئله زنان بوده است.
در این قسمت پرسش و پاسخ تنها فردی که به درستی بحث اش را روی تم اصلی برنامه روز زن متمرکز کرد، این فرد بود.
در طی برنامه تعداد زیادی از زنان شرکت کننده خواهان برگزاری جلسات بیشتر از سوی برگزارکنندگان شدند. برای این منظور ایمیل زنانی که به تازگی با سازمان زنان هشت مارس آشنا شده بودند گرفته شد و قول داده شد که در رابطه با معرفی اهداف این سازمان و فعالیت های آن و سازمان دادن برنامه های عملی علیه ستم جنسی و مردسالاری، به طور منظم جلساتی داشته باشیم.
سازمان زنان هشت مارس ( ایران – افغانستان) – واحد کانادا
۸ مارس – ۲۰۱۶
