دکتر عبدالرحمان برومند بیست و پنج سال پیش در ۲۹ فروردین ۱۳۷۰ در پاریس ترور شد. او که رئیس هیئت اجرایی نهضت مقاومت ملی بود در جلوی در آپارتمانش با ضربات کارد توسط مأموران جمهوری اسلامی ترور شد.
ترور دکتر عبدالرحمن برومند از نخستین سلسله اقدامات جمهوری اسلامی برای حذف مخالفان در خارج از کشور است و در واقع مقدمه ترور بنیانگذار این نهضت، شاپور بختیار بود که سه ماه بعد در تاریخ ۱۵ مرداد ۱۳۷۰ توسط انیس نقاش ترورریست لبنانی اجیر شده ی جمهوری اسلامی رخ داد. در این ترور زنده یاد شاپور بختیار جان سالم به در برد، اما یک پلیس و یک شهروند عادی فرانسوی کشته شدند. انیس نقاش به اتهام اقدام به این ترور در دادگاه فرانسه به زندان ابد محکوم شد ولی پس از شش سال مورد عفو قرار گرفت و به ایران تحویل داده شد. او در مرداد ماه سال ۱۳۸۷ در مصاحبه‌ای با خبرگزاری فارس گفت که اقدام به ترور بختیار را به “خواست دولت ایران” و در هماهنگی با “سپاه پاسداران” انجام داده بود.
متن زیر را رویا و لادن برومند موسسان بنیاد برومند در بیست و پنجمین سالگرد ترور پدرشان دکتر عبدالرحمن برومند در سایت بنیاد برومند منتشر کرده اند.
“بابا را زدند!” این صدای لرزان برادر هنوز در وجودمان طنین‌انداز است. تنها با سه کلمه زندگی خانواده ای متلاشی شد و این، سرنوشت ده‌ها هزار خانواده ایرانی بوده است. توصیف دردی که بازماندگان می کشند آسان نیست. با چه سرعت و سهولتی شرّ پیروز می شود: پی بردن به این واقعیت است که این فاجعه را همچون بلایی جانسوز ماندگار می‌کند. تنها در چند ثانیه، آنچه که هرگز جبران نخواهد شد به وقوع می پیوندد. درد، خشم، و نیاز حیاتی و فوری به اجرای عدالت بر تمامی وجود بازماندگان غالب می شود و آنها را فلج می‌کند.
آموزش پدر بود که ما را از این درماندگی نجات داد و راهی پیش رویمان نهاد. او هرگز نگذاشت که استبداد و نومیدی بر او چیره شود. به رغم درماندگی و ناتوانی، ما می دانستیم که حقیقت و ایمان به حقوق جهانشمول بشر و شأن انسانی قدرتی است که هیچ نیرویی نمی تواند از ما سلب کند، با تکیه بر این قدرت بود که راه خود را برای دادخواهی یافتیم.
بی تردید برای به دادگاه کشیدن آمران و عاملان قتل پدر، حمایت دولت یا نهادهای بین الملل دولتی لازم است. امّا هیچ قدرتی نمی تواند مانع شود که ما به عنوان شهروندانی عادی و عضوی از جامعۀ مدنی مسئولیت اخلاقی خود را در برابر جنایت به عهده بگیریم.
شرّ چیزی نیست جز حذف انسانیت، و پادزهر شرّ چیزی نیست جز اعادۀ جوهر یگانه و جهانشمول انسانی و ارج به انسانیت و بزرگداشت آن. قاتلان حاکم می‌کشند تا رقیب را حذف کنند، اگرچه قربانی را نمی توان دوباره زندگی بخشید، می‌توان اما او را به دیار یادها بازگرداند.
قاتلان با نقض حقوق بشری قربانی، عامدانه در پی هتک حرمت و حیثیت انسانی او هستند. برای ناکام گذاشتن آنان از رسیدن به این هدف می‌توان با برشمردن نمادین این حقوق نقض شده حیثیت انسانی فرد را پس از مرگ به او بازگرداند.
در بستر این اندیشه‌ها بود که طرح ایجاد یادبودی مجازی در ذهن ما جوانه زد. یادبودی، نه تنها برای پدرمان، که برای همۀ قربانیان، چرا که پدرمان جان خود را در راه اعادۀ حقوق همۀ مردم ایران فدا کرده بود. طرح این یادبود را امید نامیدیم.
لادن و رویا برومند
۲۹ فروردین ۱۳۹۵
متن کامل خبرنامه بنیاد برومند را در وبسایت بنیاد بخوانید:
http://www.iranrights.org/fa/newsletter/issue/71
