شهروند- کریستن هیبرت هنوز از کابوس آن شبی که منجر به از دست دادن پاهایش شد، خلاص نشده است.
او که ساکن Boissevain آلبرتا است، در یک شب زمستانی در ژانویه ی گذشته از خانه ی مادرش راهی خانه خود بود که ماشینش در روی پل بزرگراه ۲۳ لغزید و به سراشیبی افتاد و در نزدیکی رودخانه در برف گیر کرد.
کریستن ۲۷ ساله و دخترش آوری چهار ساله مدت ده ساعت در میان برف و سرمای منهای بیست درجه در اتوموبیل به هم چسبیده بودند تا با گرمای تنشان از هم محافظت کنند. او که ماه ها پس از این حادثه ی دردناک توان مصاحبه با سی بی سی را در خود دیده می گوید، پس از گذشت ساعت ها و نرسیدن هیچ کمکی دانست که برای نجات جان دخترش باید کاری کند، در نتیجه بدون توجه به زخم های تصادف و شکستگی هایش از ماشین بیرون آمد و با هر جان کندنی بود خودش را روی برف ها از سرازیری بالا کشید تا به جاده رسید. می گوید فرشته نجاتش زنی بود که از جاده می گذشت و او بود که توانست نیروهای کمکی را به محل فرا بخواند. وقتی کمک رسید و آنها با آمبولانس به بیمارستان برده شدند، تازه فهمید که دامنه ی مصیبت تا کجاست و هر چند یاری دهندگان کوشیدند با پوشاندن پاهای او با کفش های مخصوص و گرم کننده از قطع آنها جلوگیری کنند، موثر نیفتاد و هردو پای این مادر فداکار که برای نجات جان دخترش جان خود را به مخاطره انداخته بود تا زانو قطع شدند.
کریستن در گفت وگو با سی بی سی داستان تلخ تصادف را به طور مفصل شرح داده و جزئیات چگونگی نجات دخترش که منجر به یخ زدن و قطع هر دو پایش تا زانو شده را بیان کرده است. او در نهایت از اینکه زنده مانده و دخترش را سالم می بیند، خوشحال است.
