شهروند ـ فرح طاهری: چهارشنبه ۲۲ جون ۲۰۱۶، به همت گروه فرهنگی ـ هنری موج نو به مدیریت عارف محمدی، فیلم مستند “قصه شهرزاد” به کارگردانی شاهین پرهامی در محل بنیاد پریا به نمایش درآمد.
بازیگری در بیش از پنجاه فیلم سینمای پیش از انقلاب تنها یک وجه شهرزاد (کبری امین سعیدی) است، او همچنین شاعر بوده و سه کتاب شعر منتشر کرده و نویسندگی فیلمنامه و کارگردانی فیلم “مریم و مانی” هم در کارنامه اش دیده می شود.
شاهین پرهامی (راست) در کنار عارف محمدی در بخش پرسش و پاسخ
شاهین پرهامی کارگردان ایرانی ساکن مونتریال برای فیلمبرداری «قصه شهرزاد» به ایران سفر کرده و داستان زندگی کبری امین سعیدی را به تصویر کشیده. شهرزاد با رقص در کافه‌های تهران در ۱۴ سالگی شروع کرد و سپس در تئاتر به کار ادامه داد و در فیلم‌های قیصر، طوقی، داش آکل، سه قاپ، باباشمل، تنگنا، پل، پنجره، عیالوار و گرگ بیزار نقش آفرید. در پی انقلاب بازداشت و زندانی شد و از دنیای رسمی هنر حذف و گوشه‌نشین شد.
فیلم مستند “قصه شهرزاد” ترکیبی بود از صحنه های سیاه و سفید از فیلم هایی که شهرزاد بازی کرده بود و زندگی امروز او در ایران.
در این فیلم به کارگردانی اش اشاره نمی کند جز در جایی که بعد از سی سال با پوری بنایی، بازیگر فیلم مریم و مانی، دیدار می کند و با هم از آن فیلم حرف می زنند.
پس از پایان فیلم شاهین پرهامی در کنار عارف محمدی بر روی صحنه حاضر شد تا به پرسش های تماشاگران فیلم که سالن را پر کرده بودند، پاسخ دهد.
یکی از پرسش ها درباره ی چگونگی پیدا کردن شهرزاد بود. پرهامی گفت، من شهرزاد را از بچگی می شناختم و می دانستم شخصیت متفاوتی دارد، شعر گفته و کتاب منتشر کرده و بعد دیگر خبری نداشتم تا اینکه چند سال پیش خبری کوتاه درباره اش خواندم که به فکر افتادم پیدایش کنم و با او صحبت کنم. برحسب تصادف وقتی به ایران رفتم از طریق دوستانی که در خانه ی سینما بودند، توانستم تلفن ایشان را پیدا کنم. چهار سال پیش او را در نزدیکی سیرجان برای چند هفته دیدم. یک سال بعد دوباره به ایران رفتم و ایشان را به تهران آوردم و توانستم این فیلم ها را بگیرم.
پرسش دیگر در مورد این بود که چرا از کارگردانی اش در این فیلم هیچ صحبتی به میان نیامد. پرهامی پاسخ داد، ایشان شخصیت پیچیده ای دارد. کار کردن با او آسان نیست. چهار سال طول کشید تا من این فیلم را بسازم. برخوردش غیرقابل پیش بینی است. و در نهایت گفت که به دلیل مسائل روانی که دارد در مورد بعضی مسائل مایل نبود حرف بزند.
از دیگر پرسش ها این بود که آیا این فیلم تاثیری در زندگی شهرزاد و رهایی اش از بی خانمانی و فقر داشته یا نه؟، پرهامی گفت، هنوز چند ماه است که فیلم ترخیص شده، ولی امیدوارم افراد زیادی ببینند و برای این مسئله کاری کنند. در حال حاضر خانم پوری بنایی و آقای وحدت می دانم که کمک هایی کرده اند.
در این فیلم، در نماهایی، می بینیم که شهرزاد با چند زن جوان خوش بر و رو و خوش لباس در حال گفت وگوست و از شعر و سینما برایشان می گوید. یکی از زنان تماشاگر با اشاره به اینکه شخصیت قوی شهرزاد با این زنان تضاد دارد، پرسید معیار کارگردان برای انتخاب این زنان چه بوده. آیا آنها سمبل زن نسل جدید ایران هستند؟
پرهامی گفت، اول قرار بود یکی از این خانم ها در فیلم باشد که نماینده نسل جدید باشد؛ خانمی که شعر هم می گفت، ولی به دلیل مشکلاتی نمی شد او فقط باشد و قرار شد بقیه ی آنها هم باشند.
بنفشه که خود دستی در هنر و تئاتر دارد، به طولانی بودن فیلم (دو ساعت و ۹ دقیقه) و پراکندگی آن اشاره کرد و پرسید، من به عنوان بیننده متوجه نشدم که نهایتا شما به عنوان نگاه کارگردان از کجا به کجا می خواستید برسید. حتی در شناخت این آدم هم من گنگ ماندم و نفهمیدم که از نگاه شما چه اتفاقی برای ایشان می افتد. آیا این فیلم نهایتا با این زمانبندی و ادیت برای نمایش می رود و آیا قصد شما در این فیلم این بود که نسل جدید ایران این مهرویان هستند؟
پرهامی تائید کرد که زمان فیلم همین خواهد بود و با همین زمان در چند جشنواره به نمایش درآمده و تماشاگران حضور دختران در فیلم را به عنوان نماینده نسل جدید خیلی دوست داشتند.
بنفشه در پاسخ گفت، نسل جدید ایران، دخترانی هستند که بسیار زیبا و باسوادند، قشنگ صحبت می کنند، بازیگرند، شاعرند، نقاش اند و توانمندند ولی با انتخابی که شما کردید، چیزی نمی توانم بگویم جز اینکه اینها زنان زیبایی هستند، حتی اگر نماینده نسل جدید هستند، نماینده های خوبی نیستند.
