شهروند ـ یک سال پیش بود که جاستین ترودو، رهبر حزب لیبرال، حزبی که در مقام سوم قرار داشت، به رژه غرور در ونکوور پا گذاشت. این اتفاق یکی از اولین اقداماتش در ماراتون انتخابات بود. در همین حین، استفان هارپر، نخست وزیر به ریدو هال رفته بود تا با فرماندار کل در مورد حرکت انتخاباتی اش مشورت کند. صاحب نظران مطمئن بودند که ترودو صندلی های زیادی را در مجلس به خودش اختصاص خواهد داد؛ اما شانس بردن او برای انتخابات خیلی ضعیف به نظر می رسید.
ترودو روز یک شنبه، بعد از یک سال تغییرات اساسی در روند سیاست، این بار به عنوان نخست وزیر کانادا به رژه غرور در ونکوور رفت. هارپر به عنوان رهبر حزب محافظه کار برکنار شد و توماس مولکر، رهبر حزب نیو دموکرات، به دلیل نارضایتی ها از شیوه ی رهبری اش برکنار شد. اکنون لیبرال ها، که روزی در مقام سوم قرار داشتند در حال پیشروی هستند. بررسی های اخیر نشان می دهد که محبوبیت لیبرال ها در بین مردم ۴۶ درصد، محافظه کارها ۲۶ درصد و نیو دمکرات ها ۱۵ درصد می باشد و اعتماد مردم به دولت لیبرال در طی ربع قرن بی سابقه است.
انتخابات پارسال تغییرات اساسی زیادی را در پی داشت که چهره ی سیاست کانادا را تغییر می دهد. مردم بیشتری، حدود ۶۸.۵ درصد که بیشتر شامل نیروی جوان می شدند، در این انتخابات رای دادند که در بالاترین سطح در دو دهه گذشته قرار دارد. تعداد رای دهندگان بازه سنی ۱۸ الی ۲۴ سال از ۱۸.۳ به ۵۷.۱ درصد افزایش یافت. در اینجا مروری می کنیم بر وضعیت احزاب در حال حاضر:
نیو دمکرات
با وجود این که این حزب در سال گذشته خیال پیروزی را در سر داشت و به آن نزدیک بود، ناگهان با شکست مواجه شد و در مقام سوم قرار گرفت. و حتی برکناری توماس مولکر، رهبر این حزب نتوانست زخم آنها را التیام بخشد. در طی یک سال گذشته میزان محبوبیت این حزب از ۳۵ درصد به ۱۵ درصد کاهش یافته و نشانی از بهبود شرایط در آنها دیده نمی شود. حزب نیو دمکرات با وجود همه ی این شرایط هنوز ۴۴ صندلی مجلس را در اختیار دارند و برای نگه داشتن این وضعیت و بهبود شرایط به رهبری جدید و قوانینی جدید نیازمند است.
محافظه کاران
حزب محافظه کار در موقعیت بهتری قرار دارد و رونا آمبروز ثابت کرده است که شایستگی رهبری را دارد. آنها ۱۰۰ صندلی مجلس را در اختیار دارند، اما پس از بیش از یک دهه حضور با رهبری استفان هارپر، چالش بر سر این است که چگونه این حزب برای گسترش خود پا را از هسته های سنتی فراتر بگذارد. محافظه کاران آماده اند تا در صورت بروز مشکلات اقتصادی سرمایه گذاری کنند. این حزب باید بداند که زین پس به چه شکل در جبهه سیاست حرکت کند.
لیبرال ها
در مورد این حزب یک رضایت عمومی وجود دارد و آنها در مرحله “ماه عسل” روابط سیاسی خود قرار دارند. مردم یک دولت با نشاط و پیشرو می خواهند و غرور برای دولت بد است، اما نگرانی های اقتصادی می تواند به همان اندازه مهم باشد، چیزی که دولت لیبرال، در طی این یک سال، با آن روبرو بوده است و ممکن است رضایت عمومی از آن کم شود. حزب لیبرال تلاش کرده است که به نفع طبقه متوسط قدم هایی بردارد ولی با وجود این که دو حزب دیگر نیز در تلاشند با تعویض رهبران خود تغییرات جدیدی ایجاد کنند، این حزب باید هشیارانه عمل کند و به سرمایه گذاری در زیرساخت ها، که وعده اش را داده بود، رسیدگی بیشتری کند.
