رادیو زمانه: توران میرهادی، بنیانگذار شورای کتاب کودک و پیشکسوتان ادبیات کودک و نوجوان در ایران درگذشت. از او به عنوان «مادر ادبیات کودکان و نوجوانان» یاد کرده‌اند.
توران میرهادی، مؤسس و عضو هیأت مدیره شورای کتاب کودک، استاد ادبیات کودکان و متخصص آموزش و پرورش، یکشنبه ۲۸ شهریور سال جاری، در پی یک سکته مغزی به بیمارستانی در تهران منتقل شده بود. نوش‌آفرین انصاری، دبیر شورای کتاب کودک به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) اطلاع داد که توران میرهادی درگذشته است.
به گفته نوش‌آفرین انصاری، خانواده میرهادی در تدارک مراسم تشییع و خاکسپاری‌اند.
توران میرهادی متولد ۱۳۰۶ و دانش آموخته رشته روانشناسی تربیتی و آموزش پیش از دبستان از دانشگاه‌های فرانسه بود.
او بنیانگذار و مسئول طرح فرهنگنامه کودکان و نوجوانان، (اولین کتاب مرجع ایرانی برای کودکان و نوجوانان) است. تأسیس کودکستان و مدرسه ابتدایی و راهنمایی «فرهاد» نیز از فعالیت‌های تربیتی و فرهنگی او بود. از جمله تألیفات متعدد توران میرهادی، یکی کتاب «جستجو در راه‌ها و روش‌های تربیت» است که بر اساس تجربیات ۲۵ سال سرپرستی مدرسه فرهاد نوشته شده است.
توران میرهادی از سال ۱۳۵۸ تا اواخر زندگی‌اش سرپرستی تدوین و تألیف فرهنگنامه کودکان و نوجوانان را برعهده داشت. این فرهنگنامه به جلد پانزدهم رسیده و سه جلد بعدی آن نیز آماده انتشار است. او را مادر ادبیات کودکان و نوجوانان در ایران خوانده‌اند.
میرهادی در خانواده‌ای فرهیخته پرورش پیدا کرده بود. پدرش از نخستین مهندسان ایرانی تحصیلکرده در آلمان بوده و مادرش یک هنرمند نقاش و مجسمه‌ساز آلمانی.
توران میرهادی به زبان‌های فرانسه، آلمانی و انگلیسی تسلط داشت. همسر اول او، سرگرد جعفر وکیلی، از افسران حزب توده بود که پس از کودتای ۲۸ مرداد، دستگیر و اعدام شد.
توران میرهادی و «نظام نهاد کودکی»
توران میرهادی همراه با لیلی ایمن، معصومه سهراب و توران اشتیاقی در گفت‌و گو و همکاری با مقامات اجرایی وزارت آموزش و پرورش در دوران پهلوی دوم، نخستین سنگ‌بنای «نظام نهاد کودکی» در ایران را بنیان گذاشتند.
آن‌ها به عنوان مشاوران برجسته وزارت آموزش و پرورش، نظام آموزشی ایران در سال‌های پیش از انقلاب را متحول کردند. در عرصه ادبیات کودکان، ناشران بزرگ را به انتشار کتاب‌های کودکان تشویق می‌کردند و در گفت وگو و مشاوره با دولت سرانجام طرح راه‌اندازی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را که یکی از برجسته‌ترین نهادهای فرهنگی دوره پهلوی دوم بود، به تصویب رساندند.
مجموعه نشریه‌های «پیک» که شامل پیک دانش‌آموز، پیک معلم و پیک خانواده بود، یکی دیگر از دستاوردهای آنان است.
انتشار نشریه‌های «پیک» بعد از انقلاب متوقف شد و به جای آن، مجلات «رشد» را با محتوای ایدئولوژیک و تبلیغی در مدارس کشور در اختیار دانش‌آموزان ایرانی قرار دادند.
