بنابر نوشته شبکه ی کارزار منع خشونت خانوادگی: ۴ آذرماه ۱۳۹۵ در آستانه بیست و پنجم نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، کارزار «منع خشونت خانوادگی» در نشستی با حضور جمعی از فعالان حقوق زن از شهرهای مختلف ایران، رونمایی شد. این کارزار یک حرکت جمعی و مستقل است که توسط جمعی از مدافعان حقوق زنان در ایران به منظور ترویج مطالبه ی تصویب قانون منع خشونت خانوادگی علیه زنان راه اندازی شده است. هدف این کارزار «تلاش برای تصویب قانون منع خشونت خانوادگی علیه زنان» از طریق «آگاهی رسانی عمومی» و  «رسیدن به اجماع در جامعه مدنی» است.

شیوه اصلی فعالیت کارزار ترویج از طریق فعالیت میدانی و رسانه ای است. زمان فعالیت آن یک سال در نظر گرفته شده است که از آذر ۱۳۹۵ تا آذر ۱۳۹۶ ادامه دارد. این تاریخ به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان انتخاب شده است. هر فردی در هر کجای ایران و هر ایرانی در خارج از ایران چنانچه با اهداف آن موافق باشد، می تواند به آن بپیوندد و در راستای اهداف آن گام بردارد یا حمایت خود را از این حرکت جمعی اعلام کند. علاقه مندانی که خواهان مشارکت در این کارزار هستند می توانند با ایمیل   pdvc.ir@gmail.com تماس بگیرند. با امضای فراخوان می توانید از کارزار منع خشونت خانوادگی حمایت کنید.

     docs.google.com

آغازگران کارزار: آتنا مرکزی، احترام عشقی، آذین رضاییان، اکرم احقاقی، الهام پاکشیر، الهه فراهانی، آمنه زمانی، بلال مرادویسی، بنفشه جمالی، پروین ذبیحی، جعفر مرتضوی، جلوه جواهری، زارا امجدیان، زهرا افتخارزاده، زهرا مینویی، زهره اسدپور، زیبا جلالی، سارا صحرا نورد، ساناز محسن پور، سپیده ثقفیان، ستاره لعل، ستاره هاشمی، سعیده جعفرپور، سمانه عابدینی، سمیرا حاتمی، سمیه شهریسوند، سولماز دهقانی، سیما شاه عباسی، سیمین کاظمی، شقایق وحیدی، شکوفه اکبری، شکیبا شریف پور، شمیم شرافت، شهلا انتصاری، شهلا هویدا، شیوا عاملی راد، صدیقه پاک ضمیر، عاطفه حقگو، عالیه مطلب زاده، غزال شولی زاده، غزال محسن پور، غزاله تهرانی، فخری شادفر، فروغ سمیع نیا، فروغ عزیزی، کاوه مظفری، گلاله بهرامی، مریم بهرمن، مریم رحمانی، مریم کیان ارثی، مریم میرزانژاد، معصومه زمانی، ملاحت مداحی، مهرداد فلاحی، مینا کشاورز، نجیبه اسدپور، نسرین صفایی، نفیسه محمدپور.

against-violence

بیانیه کارزار منع خشونت خانوادگی «خشونت خانوادگی علیه زنان شایع ترین نوع خشونت مبتنی بر جنسیت است؛ به طوری که ۶۶ درصد زنان ایرانی، از ابتدای زندگی مشترکشان حداقل یک بار مورد همسرآزاری قرار گرفته اند. دامنه و پیامدهای منفی این مسئله اجتماعی نه تنها فرد خشونت دیده بلکه همه افراد خانواده و جامعه را در برمی گیرد. افسردگی، انزوای اجتماعی، ترس، بی قراری و بی خوابی، سقط جنین، فرار دختران، خودکشی، خودسوزی، همسرکشی و بسیاری دیگر از آسیبها و مسائل اجتماعی از جمله پیامدهای این نوع خشونت است.  در این میان، زنانی که به لحاظ طبقه اجتماعی، ملیت/قومیت و مذهب در موقعیت فرودست تری قرار دارند با اشکال پیچیده تری از خشونت مواجه اند و به دلیل دسترسی کمتر به منابع قدرت، برونرفت از موقعیت خشونت آمیز برایشان دشوارتر است.

آثار مخرب خشونت خانوادگی علیه زنان به روشنی نشان می دهد تا چه حد نهادهای مسئول و سازمان های مدنی باید اقداماتی مستقیم و همه جانبه را برای پیشگیری و منع این پدیده ناخوشایند در همه ی ابعاد آن سازماندهی کنند. یکی از این اقدامات، جرم انگارِی خشونت خانوادگی جهت حمایت از نجات یافتگان آن است.

در این راستا اراده ای جمعی از سوی جامعه مدنی نیاز است تا نهادهای رسمی را بر آن دارد که ضمن به رسمیت شناختن تلاش های آنان برای کاهش خشونت خانوادگی علیه زنان، تصویب قانونی برای منع آن را در دستور کار فوری قرار دهند. هم اکنون در کشورهایی نظیر پاکستان (۲۰۰۵)، لبنان (۲۰۱۰) و کشورهای دیگری در آسیا نظیر مالزی (۱۹۹۴)، بنگلادش (۲۰۰۰) فیلیپین و اندونزی (۲۰۰۴)، هند و کامبوج و تایلند (۲۰۰۷)، قوانینی برای مقابله با خشونت خانوادگی علیه زنان به تصویب رسیده است. بی شک زمان آن فرا رسیده است قانونی برای مقابله با این آسیب اجتماعی در ایران وضع شود؛ قانونی که بتواند از اعمال آن پیشگیری و از زنان خشونت دیده پشتیبانی کند.  بنا به ضرورتهای یاد شده، جمعی از حقوقدانان در ایران پیشنویسی برای «قانون منع خشونت خانگی علیه زنان» تهیه کرده اند. کارزار منع خشونت خانوادگی، ضمن تلاش برای تکمیل و به روزرسانی این قانون بر اساس نظرات و جلب حمایت جامعه مدنی برای تصویب آن، خواستار آن است چنانچه قانون دیگری هم ارائه شد دربرگیرنده حمایت همه جانبه ارگان های دولتی مسئول باشد، رویکردی ترویجی، پیشگیرانه، ترمیمی و حمایت گر داشته باشد، و منافع همه زنان خشونت دیده (از جمله مهاجران) را به ویژه در زمینه ی ابعاد پنهان خشونت در نظر بگیرد. ثبت روایت ها و تجارب زیسته زنان در زمینه ی خشونت خانوادگی از طریق گفت و گوی چهره به چهره و به کارگیری آن در اصلاح قانون پیشنهادی از اهداف دیگر این کارزار است. ما امضاکنندگان این بیانیه حمایت خود را از کارزار «منع خشونت خانوادگی» اعلام می کنیم و با اصرار به تصویب قوانین پیشگیرانه و ترمیمی در حوزه خشونت خانوادگی، بر ضرورت تامین سلامت جسمی، روانی و اجتماعی سرمایه های انسانی کشور تاکید می کنیم.

چرا به قانون خشونت خانوادگی علیه زنان نیاز داریم؟

کانال تلگرام کارزار org.telegram.web»

«خشونت خانوادگی» از شایع ترین انواع خشونت های مبتنی بر جنسیت است که در حوزه خصوصی و میان افرادی رخ می دهد که به سبب صمیمیت، ارتباط خونی یا قانونی به یکدیگر پیوند خورده اند. آمار جهانی نشان می دهد که از هر سه زن، یک زن خشونت خانوادگی را در طول زندگی خود تجربه می کنند. کارزار منع خشونت خانوادگی با تدوین و انتشار این دفترچه راهنما بر آن شده است تا ضمن بیان تعاریف پایه ای، آمار و آثار این نوع خشونت، ضرورت شکل گیری و نحوه مشارکت در این کارزار را برای مخاطبان تشریح کند تا کسانی که تجربه این نوع خشونت را دارند یا شاهد آن هستند، بتوانند با آگاهی قدم های موثری برای مقابله با آن بردارند. شما نیز می توانید با بازنشر و پخش این دفترچه، در فرآیند گسترش آگاهی و اهداف دیگر این اقدام جمعی مشارکت داشته باشید. نسخه پی دی اف کتابچه راهنما را از اینجا  bidarzani.com دریافت کنید. این کتابچه اولین راهنما از جزوه های آموزشی کارزار است.

کانال تلگرام کارزار web.telegram.org