از دیگر شهرها بیخبرم، اما در تهران همه جا پر شده از تابلوها و نوشته ها و تصاویر بسیار زیاد در گرامیداشت آتشنشان های فداکار بویژه جانباختگان در فاجعه ی پلاسکو. عبارت «قهرمان بی ادعا» همه جا به چشم می خورد، همراه با تصاویری از آتشنشانها با لباس و ماسک در میان خرمنی از آتش. (لباسها و ماسکهایی که عملاً آتشنشانهای ما فاقد آنند).
همبستگی وهمدردی اعضای سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران با آتش نشانان!
تمام در و دیوارهای خیابانها و داخل متروها و اتوبانها و میادین و چهار راهها در همین مورد است. در اغلب مراکز خرید سنتی، مغازه داران جلوی مغازه های خود یک سینی بزرگ یا جعبه ای خرما گذاشته اند.
مردم شهر تهران انگار یکباره با «خنده» بیگانه شده اند. چهره هایشان رنگ پریده و نگاه هایشان با اضطراب و ترس همراه است.
من بندرت از خانه بیرون می روم، اما دو روز متوالی (دیروز و امروز)از خانه بیرون رفتم. حقیقتاً تهران دیگر آن تهران یکی – دو هفته پیش نیست. چهره ها پر از ترس و ناراحتی و غم است. غم و هراسی آشکار. اما یک فرق دیگر و مهمتری هم پیدا شده. مردم با هم مهربانتر شده اند. خیلی مهربانتر شده اند. دیگر مثل هفته های قبل، به هم پرخاش نمیکنند (راننده ها به هم راه می دهند که دیگری عبور کند). مردم همدیگر را هل نمی دهند (در متروها). و بطرزی شگفت آور دلسوز و یار و کمکرسان همدیگر شده اند. قبلاً با غریبه ها رفتار آنقدرها خوشایندی نداشتند، اما حالا انگار هر غریبه یکی از اعضای خانواده شان است که در خیابان و مترو و اتوبوس و مغازه ها می بینند. از اشتباهات هم براحتی چشم پوشی میکنند.
درضمن، مردان هرزه غیب شده اند، دیگر کسی با نگاه های پلید به خانمها نگاه نمی کند، متلک نمی اندازد و اذیت نمیرساند.
کاسبها دنبال کلاه گذاشتن سر مشتری نیستند. همه به همدیگر اعتماد پیدا کرده اند و غمخوار هم شده اند.
باور کنید مردم تهران خیلی تغییر کرده اند.
کاش مردم همیشه با هم مهربان و دلسوز هم باقی بمانند. آرزو دارم و امیدوارم هیچگاه فاجعه ای چون پلاسکو تکرار نشود. هیچ فاجعه ای و هیچ مشکلی برای مردم.
امیدوارم مردم دیگر هیچوقت و به هیچ دلیلی، دچار غم و ترس و دلهره نشوند و مهربانی ها از صمیم قلب و ماندگار باشد.
تنها نکته ی منفی در گردش دو روزه ام طی ساعات طولانی، هوای شهر است که دیگر قابل تنفس نیست. هوا بسیار بسیار کثیف و غیر قابل استنشاق است.
«ملت ایرانی» پیشرفته و سرافرازم آرزوست.
به امید اتحاد و اراده ی مردم برای ساختن فردایی روشن و شاد، و ایرانی آزاد و آباد، زیرا درست شدن شرایط ایران به درست شدن شرایط کل خاورمیانه خواهد انجامید.
پنجشنبه ۷بهمن ۱۳۹۵
همبستگی وهمدردی اعضای سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران با آتش نشانان!
