طرح مطالبات جنبش دانشجویی توسط نمایندگان مجلس چه هدفی را دنبال می کند؟
جمعی از نمایندگان مجلس به روحانی: دولت توجه ویژه‌ای به دانشگاه داشته باشد!*.
انتشار این نامه که به امضاء حدود۱۵ نماینده مجلس رسیده، هم به لحاظ محتوایی و هم به لحاظ تقارن زمانی آن با سخنان تهاجمی اخیر خامنه ای (آتش به اختیار) در میان دانشجویان بسیجی و دستچین شده که در آن حتی به نمایندگان دانشجویی مخالف جناح حاکم هم (چون انجمن اسلامی دانشگاه تهران) اجازه صحبت در محضر خامنه ای داده نشد، قابل توجه است.
در آن سخنرانی خامنه ای سعی کرد که به دانشجویان خودی روحیه داده و آن ها را از حالت به اصطلاح ناامیدی و دلمردگی که دچار آن شده اند -که از لابلای سخنانش مشهود بود- در بیاورد و تحرک و روح جدیدی به آن ها بدمد. این که آیا با دوپینگ هایی چون آتش به اختیار بتوان به آنها روحیه تازه ای داد البته جای تردید وجود دارد، چرا که فضای دانشگاه ها از مولفه و تحولات بزرگ داخلی و جهانی ی متأثر می شود که این نوع تشرها یا دوپینگ ها در آن موثر نخواهد بود. اساسا وضعیت کنونی از دل پادگانی کردن دانشگاه ها بیرون آمده است و نه معکوس آن که بتوان چاره ای از این قماش برای آن یافت….
با این وجود محتوای آن مهم تر است چون در آن به طرح و انتقاد از مسائل و مطالباتی چون امنیتی کردن فضا و کالایی و پولی شدن دانشگاه ها و ضرورت آموزش عالی رایگان و انتقاد از کمیت گرایی و عدم کیفیت و سهمیه بندی های بومی و جنسیتی و ندادن مجوز به نشریات و تشکیل شوراهای صنفی و اتحادیه های دانشجویی و .. . اشاره شده است. در این نامه هم چنین قید شده است که دولت یازدهم ویرانه ای از دولت سابق تحویل گرفت ولی نتوانسته تغییرات اساسی در آن ایجاد کند…
نگاهی به طرح مطالبات مطرح شده در این نامه نمایندگان مجلس و مقایسه آن با مطالباتی که دانشجویان تشکل های صنفی با رویکردهای چپ و ضدسیستمی از مدتها قبل و به مناسبت های مختلف مطرح ساخته اند، نشان از نفوذ گسترده حضور و گفتمان آن ها در مراکز دانشجوئی دارد که بی سرو صدا و بدون هیاهوهای مرسوم قبلی به گسترش حوزه نفوذ خود ادامه می دهند. احتمالا همین واقعیت مهم و غیرقابل چشم پوشی سبب شده است که نمایندگان نزدیک به اصلاح طلبان و نزدیک به دولت روحانی در مجلس به صرافت تدوین چنین نامه و طرح مسائل مهم دانشگاه ها و دانشجویان بیفتند تا جریان اعتدالی نزدیک به دولت و یا اصلاح طلبان بتوانند به اصطلاح گفتمان و تحولات درون دانشگاهی را که البته تنها به داخل دانشگاه ها هم محدود نخواهد ماند به نحوی تحت نفوذ و کنترل خود بگیرند…. بخصوص اگر در نظر بگیریم که عدم حضور فعال دانشجویان در انتخابات اخیر برخلاف موارد مشابه قبلی از دید کسی پنهان نمانده است.
هر جریان جدی می داند که جلب حمایت جنبش دانشجویی که امروزه پیوندهایش با تحولات بیرون دانشگاهی و مسائل و معضلات عمومی جامعه عمیق ترشده است، در منازعات سپهر سیاسی ایران تا چه اندازه دارای اهمیت است.
بی شک چالش ها و تهدیدها با فرصت ها و ایجاد فضاهای نوین با هم گره خورده اند. این که جنبش مستقل و بی هیاهوی دانشجویی در مرحله جدید و البته بلوغ یافته تر خود چگونه بخواهد و یا بتواند از این نوع شکاف ها و تهدیدها گذرکرده و آن ها را به فرصتی برای تقویت و تحکیم صفوف مستقل و گفتمان ضدسیستمی خودتبدیل کند، یکی از مسائل پیشاروی جنبش دانشجویی در فاز جدید است.
http://www.khabaronline.ir/detail/676294/society/education -*
