مروری بر تعالیم آئین بهائی
چند روز دیگر مدارس شروع می شوند. می دانیم که مسئله تعلیم و تربیت کودکان یکی از مهمترین مسائل امروزه در جهان می باشد و هر پدر و مادری نگران است که مبادا در این مسیر فرزندان شان تعلیمی نادرست و گرایش های نامطلوب یابند.
در آئین بهائی تعلیم و تربیت اجباریست حتی به اجباری بودن آن هم اکتفا نکرده تعلیم و تربیت عمومی را سفارش می نماید بدین معنی که هدف تعلیم و تربیت در سراسر جهان یکی باشد وکودکان را به عنوان جامعه جهانی پرورش دهند.
سیستم مشترکی باید در سراسر جهان بوجود آید که مقصد اصلی اش پرورش کودکان برای ایجاد یک تفکر و تفاهم جهانی باشد و شعار عالم انسانی ترویج نماید.
این سیستم تربیتی در آئین بهائی که (صد و هفتاد سال پیش) پایه گذاری شده همه را به سوی یگانگی و محبت عمومی رهنمون می کند و اگر اجرا شود بیش از یک یا دو نسل نمی گذرد که مردمان جهان خود را با یکدیگر بیگانه ندیده در کنار هم با صلح و صفا زندگی می کنند.
اهمیت تعلیم و تربیت در آئین بهائی این است که هم معنویات و روحانیات کودکان راتقویت نماید و هم آنان را در علوم و فنون تجربی که سبب آسایش جهانیان است وارد سازد و در این آئین به تعلیم و تربیت دختران اهمیت فوق العاده ای داده شده چنان که حضرت عبدالبهاء می فرمایند:
“تعلیم و تربیت دختران واجب تر است از پسران زیرا دختران مادران گردند و مادر است که فرزند را برای جامعه پرورش می دهد”.
از جمله اهداف تعلیم و تربیت در آئین بهائی اشائه بشر دوستی و جهان بینی است تا از همان آغاز از این حقیقت آگاهی یابند و گواهی دهند که (اهل عالم همه بارِ یک دارند و برگِ یک شاخسار) جهان یک کشور است و گیتی یک وطن.
در این راستا کودکان نخست به آداب و اخلاق آسمانی تربیت می شوند و رفتار انسانی می آموزند سپس به آموختن دانش و هنر می پردازند. اطفال از اول می آموزند که برتری انسان به بشر دوستی و خدمت است نه به نژاد و ملیت، به رفتار و پندار نیک است نه به مقام وقدرت، به علم و هنر است نه به شهرت و مکنت.
حضرت عبدالبها می فرمایند:”اطفال را در سن شیرخوارگی در مهد فضائل بپرورید از هر علم مفیدی بهره مند نمائید، اقدام در امور مهمه بیاموزید وتشویق بر تحصیل امور مفیده بنمائید.” همچنین می فرمایند:”در بلندی همت اطفال بسیار کوشش نمائید که چون به بلوغ رسند مانند شمع برافروزند و به هوی و هوس که شیوه حیوان نادان است آلوده نگردند بلکه در فکر تحصیل فضائل عالم انسانی باشند.” همین طور می فرمایند:”تعلیم و تربیت بعد از بلوغ بسیار دشوار است تجربه شده است که نهایت سعی و کوشش را می نمایند تا خُلقی از اخلاق نفسی را تبدیل کنند نمی شود… باید از طفولیت این اساس را بنهند زیرا تا شاخ تازه و تر است به کمال سهولت و آسانی مستقیم و راست گردد”.
اگر چه انضباط یکی از اصول اساسی و لازمه تربیت است ولی باید بدون خشونت و با شکیبایی و محبت و مراقبت صورت گیرد نه به صورت ضرب و جرح وحشیانه ناشی از عصبانیت و خشونت که در برخی از نقاط جهان مجری می شود. چنین رفتاری به منزله نقض حقوق خردسالان و رعایت نکردن حقوق ضعیفان است.
جوامع بهائی در سرتاسر جهان کلاس هایی برای کودکان و نوجوانان ترتیب می دهند که در آخر هر هفته گرد هم آیند و دروس اخلاقی بیاموزند. این کلاس ها حدود صد سال پیش در ایران و بعضی از کشورها تشکیل شد و آن را کلاس های درس اخلاق می نامند. خداشناسی و موارد اخلاقی در این کلاس ها تدریس می شود. این کلاس ها به قدری موفقیت آمیز هستند که ستایش دوستان و همسایگان غیر بهائی را برانگیخته و بسیاری از آنان کودکان خود را به کلاس های دروس اخلاق بهائی می فرستند و معلمین این کلاس ها با پرورش کودکان کشور خود از هر دین و مذهبی خدمتی شایان به دنیا می نمایند.
خوانندگان عزیز در صورتیکه مایل به شرکت در جلسات دعا و نیایش هستید با تلفن زیر تماس بگیرید.
خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهائی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر : ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهائی : www.reference.bahai.org/fa
