الله‌اکبر شعارِ نادانی‌ست.
الله‌اکبر شعارِ نیرنگ است.
الله‌اکبر شعارِ سرکوب است.
چنین گفتند مردمی
که در برابر بلندگوی بسیج
که آنها را به الله‌اکبر بسته بود
فریاد زدند: “بی‌شرف! بی‌شرف!”
چنین گفتند مردمی
که در برابر ملای رهبُر
که آنها را “دست‌نشانده” خوانده بود
فریاد زدند: “خودکامه! خودکامه!”
یک روز الله‌اکبر، شعارِ خیابانها بود.
یک روز الله‌اکبر، شعارِ سرِبامها بود.
یک روز الله‌اکبر، شعارِ امیدهای واهی بود.
شعارها عوض می‌شوند.
رهبرها عوض می‌شوند.
آنچه به‌جا می‌ماند مردمی هستند
که در جستجوی نان و آزادی به خیابان می‌آیند.
چنین گفت شاعری
که در غمِ وطن زار می‌زد.*
سوم ژانویه ۲۰۱۸
* در اشاره به صحنه‌ای از تظاهرات اخیر در ایران
