شهروند ـ تظاهرات اعتراضی مردم ایران که از هفتم دی ماه ۱۳۹۶ (۲۸ دسامبر ۲۰۱۷) از مشهد و دیگر شهرهای استان خراسان آغاز شد، به سرعت به سایر شهرهای کشور سرایت کرد و همچنان ادامه دارد. این تظاهرات که در ابتدا با خواست‌هایی اقتصادی، علیه فساد گسترده ی دولتی-حکومتی و میزان بالای بیکاری بود؛ به سرعت فراتر از مشکلات اقتصادی رفت و مخالفت با کل نظام سیاسی ایران به‌ویژه علیه ولایت فقیه و علی خامنه‌ای را نیز دربرگرفت، و یکی از شعارهای محوری معترضان “اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا” اعتراضات سراسری مردم در ایران را دارای هویت و شناسنامه ی مشخصی کرده است که همانا عبور از کل این نظام است.
تا ۱۹ دی بر اساس گزارش‌ها بیش از ۳۷۰۰ تن در ۱۰۰ شهر کشور در جریان تظاهرات بازداشت شده‌اند. تاکنون مرگ سه تن از دستگیرشدگان در بازداشتگاه ها تائید شده است. هنوز آمار دقیقی از تعداد کشته شدگان در تظاهرات اعلام نشده ولی طبق آخرین آمار بیش از بیست تن در شهرهای مختلف کشته شده اند.
از همان ساعات اولیه تظاهرات اعتراضی مردم در ایران، به محض پخش خبر و دیدن تصاویر و ویدیوهای ارسالی، اکثر ایرانیان خارج کشور همراهی و حمایت خود را از مبارزات مردم ایران اعلام داشتند. در همین پیوند در شهرهای مختلف جهان از جمله واشنگتن، اورلاندو، شیکاگو، ساکرامنتو، مونترال، ونکوور، استکهلم، وین، هامبورگ، لس آنجلس، بوستون، دالاس و تورنتو گردهمایی های متعددی برگزار شد.
در تورنتو پنج گردهمایی برگزار شد. دو گردهمایی روز شنبه ۶ ژانویه در میدان مل لستمن در ساعات ۱۱ صبح و ۲ بعدازظهر- و سومی در مرکز شهر تورنتو برگزار شد.
فراخوان گردهمایی ۱۱ صبح از سوی “کمیته حمایت از مبارزات توده ای برای سرنگونی جمهوری اسلامی ـ تورنتو” داده شد. در این فراخوان آمده بود:
«مردم در ایران عزم کرده اند که جمهوری اسلامی را سرنگون کنند! مردم در ایران در ده ها شهر بزرگ و کوچک در مقیاس هزاران نفره به خیابانها آمده اند و شجاعانه در یک جنگ تن به تن با یک رژیم وحشی و سرکوبگر و تا به دندان مسلح درافتاده اند.
مردم به صراحت اعلام می کنند: اصلاحگرا، اصولگرا، تمام این ماجرا. جمهوری اسلامی نمی خواهیم. مرگ بر جمهوری اسلامی.
مردم در ایران به میدان آمده اند تا به تقریبا چهل سال سرکوب، گرسنگی، زن ستیزی و ارتجاع مذهبی پایان دهند.
مردم در ایران بدون هرگونه توهم کل حکومت را نشانه گرفته اند و به ریشه مسئله، مناسبات نابرابر، بی عدالتی اجتماعی و علل فقر دست برده اند.
مردم در ایران می روند تا یک انقلاب عظیم و رهایی بخش را رقم بزنند و ما در اینجا به عنوان بخشی از آن مردم، با غرور تمام مصمم هستیم که با همه توان خیزش عظیم و باشکوه شان را حمایت و تقویت کنیم. از این رو از همه مردم آزادیخواه می خواهیم به صف تظاهرات ما در تورنتو بپیوندید.»
دعوت به گردهمایی بعدازظهر شنبه از سوی اردشیر زارع زاده، مدیر مرکز بین المللی حقوق بشر صورت گرفت. در صفحه ی فیسبوک این برنامه آمده بود:
«دوستان عزیز و شهروندان آگاه همانطور که مطلع هستید مردم شریف و شجاع ایران که از ظلم و فساد و تبعیض به ستوه آمده اند در بسیاری از شهرهای ایران علیه ظلم به پا خاسته اند. آنها در جلوی گلوله و باتوم و گاز اشک آور و … ایستاده اند و شجاعانه حق خود را مطالبه می کنند. بر طبق آخرین اخبار بیش از ۲۱ نفر از مردان و زنان دلیر ایران زمین جان خود را در راه گرفتن حق و آزادی از دست داده اند. این وظیفه اخلاقی ماست که از مبارزات مردم در داخل ایران حمایت کنیم و از این کمترین کار دریغ نکنیم.
در پی درخواست های متعدد جمعی از زندانیان سیاسی سابق، اساتید دانشگاه و کوشندگان حقوق بشر دست به دست هم دادند تا فرصتی برای همدلی وهمصدایی با ایرانیان شجاع داخل کشور و گرامیداشت یاد جانباختگان مبارزات اخیر فراهم شود.
به همین منظور در روز شنبه برابر با ششم ژانویه از ساعت ۲ تا ۳ بعد از ظهر در میدان مل لستمن (۵۱۰۰ خیابان یانگ) گرد هم جمع می شویم تا ضمن حمایت از مردم داخل ایران به نمادهای ظلم و فساد و سرکوب اعتراض کنیم و به سهم خود صدای بر حق مبارزات مردم ایران را به گوش دنیا برسانیم. شهامت مردم در داخل ایران دل های همه ما را گرم کرده است تا جایی که سرمای شدید هوا هم مانع از گردهمایی ما نخواهد شد. با آرزوی آزادی ایران.»
تظاهرات دیگری نیز روز شنبه ۶ ژانویه از سوی هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران در مرکز شهر تورنتو، در حمایت از اعتراضات سراسری مردم در ایران فراخوان داده شده بود. تظاهر کنندگان در این گردهمایی از دولت کانادا و نهادهای بین المللی خواهان حمایت هر چه بیشتر از قیام مردم ایران شدند. و در قطعنامه ی چهار بندی خود از جمله این که جامعه بین المللی حق مشروع مردم ایران برای سرنگونی فاشیسم دینی حاکم و استقرار آزادی و حاکمیت مردم را به رسمیت بشناسد.
گزارش های این گردهمایی ها جداگانه در شهروند این هفته منتشر شده است.
همچنین برای روز یکشنبه ۷ ژانویه دو گردهمایی در داخل سالن فراخوان داده شد.
دکتر رضا مریدی، نماینده ریچموندهیل در مجلس انتاریو و وزیر علوم و نوآوری و علی احساسی نماینده لیبرال حوزه ی ویلودیل در مجلس فدرال کانادا از جمله دعوت کنندگان مردم به تجمعی بودند که در سالن اجتماعات شهرداری نورت یورک ساعت ۲ بعدازظهر برگزار شد.
از این گردهمایی بیش از ۵۰۰ نفر استقبال کرده بودند. بعد از پرشدن سالن، بیش از صد نفر پشت درهای بسته ماندند که همین موجب نارضایتی آنان را فراهم کرد به طوری که تمام مدت در حال شعار دادن یا اعتراض به برگزارکنندگان بودند.
گردانندگی مراسم را کاوه شهروز، وکیل و فعال حقوق بشر برعهده داشت. جلسه با خواندن سرود کانادا و ای ایران توسط حسن انعامی آغاز شد.
سپس کاوه شهروز بیانیه ی برگزارکنندگان برنامه را به فارسی و انگلیسی خواند.
در این بیانیه آمده است:
برگزارکنندگان گردهمایى امروز، همبستگى خود را با مردم ایران، به‌ویژه با زنان و مردان شجاعى که در هفته گذشته به خیابانها آمدند، اعلام می دارد.
ما برگزارکنندگان، خواسته‌های معترضان در زمینه‌های مردم سالارى، رعایت حقوق بشر، و عدالت اجتماعى و اقتصادی را تایید و منعکس می کنیم.
جمهورى اسلامى، از بدو تولد، یک حکومت استبدادى خشونت‌بار را بر مردم ایران تحمیل کرده است. پارلمان کانادا در سال ٢٠١٣ رفتارهای این حکومت را به عنوان “جنایت علیه بشریت” به رسمیت شناخت. جمهورى اسلامى نظامی ست که تبعیض جنسیتى و مذهبى را به مردم ایران تحمیل کرده و همچنین، شکنجه و قتل کنشگران سیاسى، روزنامه نگاران، فعالان کارگرى و بسیارى دیگر از هم میهنان را اعمال کرده است و با گسترش فساد و سوء مدیریت، فقر را براى ایرانیان به ارمغان آورده است.
ما به برادران و خواهرانى که در خط اول جبهه مبارزات فداکارى می کنند مى پیوندیم و نظام جمهورى اسلامى را براى کوتاهى در حفظ آزادى ها و عدم رعایت و احترام به حقوق بشر محکوم می کنیم.
ما از جمهورى اسلامى می خواهیم به مسئولیت خود بر اساس پیمان هاى بین المللى در موارد تعهدات مدنى و سیاسى عمل نماید، آزادی بیان و و آزادى اجتماعات را رعایت نماید، از اعمال خشونت علیه تظاهرکنندگان دست بردارد، و به بازداشت کسانی که در تظاهرات صلح آمیز شرکت می کنند، پایان دهد.
ما با کمال احترام از دولت کانادا و به‌ویژه نخست وزیر درخواست می کنیم از خواسته‌های برحق مردم ایران برای دست‌یابی به آزادی و دموکراسی پشتیبانى کنند. دولت ما باید جمهوری اسلامی را برای هرگونه اعمال خشونت علیه اعتراضات مسالمت آمیز مسئول بداند.
در ادامه کاوه شهروز از دکتر رضا مریدی دعوت به سخنرانی کرد. دکتر مریدی از برگزارکنندگان، همقطارانش در کابینه و مجلس و شرکت کنندگان در مراسم تشکر کرد. دکتر مریدی با اشاره به شعارهای مردم در تظاهرات ایران گفت آنها بسیار شفاف و بلند اعلام کرده اند که جمهوری اسلامی را نمی خواهند. او گفت ما از هر کشور دمکرات در دنیا می خواهیم از مردم ایران حمایت کنند.
مریدی تأکید کرد که رهبران جهان باید بدانند که ثبات ایران موجب ثبات در منطقه خواهد شد. او در پایان به فارسی گفت، ایرانیان از کرانه های خلیج فارس تا دریای مازندران، از خوزستان تا ترکمن صحرا، از بلوچستان تا آذربایجان، از خراسان تا بختیاری، کردستان و لرستان همه به پا خاستند و این رژیم را نفی کردند.
سخنران بعدی علی احساسی بود. آقای احساسی گفت مطالبات مردم ایران را همگی ما شنیدیم و شکی نیست که تمام مطالبات مدنی که مردم ایران در عرض این یک هفته به گوش ما رساندند، مطالبات بحق مردم ایران است، کوچکترین تردیدی نداشته باشیم. این صحبت هایی که میشه در مورد تمامیت ارضی و حفظ آن و اینکه شلوغی ها آخر و عاقبت نداره، درست نیست. مردم ایران به درستی می دانند و با گوشت و استخوان خود در این چهل ساله احساس کردند که با یک دولت مستبد طرف هستند.
آقای احساسی از همه درخواست کرد برای بیش از ۲۰ نفری که در تظاهرات کشته شده اند، همه برخیزند و لحظاتی سکوت کنند.
در ادامه به ترتیب پیتر کنتPeter Kent، وزیر پیشین محیط زیست، مایکل لویتMichael Levittنماینده مجلس فدرال از حوزه یورک مرکزی و همچنین رئیس کمیته حقوق بشر در پارلمان، Garnett Genius نماینده محافظه کار پارلمان کانادا از حوزه Sherwood Park ساسکاچوان، دیوید زیمر نماینده لیبرال مجلس انتاریو از حوزه ی ویلودیل و وزیر امور بومیان انتاریو و استیون دل دوکا نماینده لیبرال مجلس انتاریو از وان و وزیر حمل و نقل انتاریو سخنرانی کردند و همگی بر لزوم ایستادن در کنار مردم ایران و مبارزاتشان برای رسیدن به آزادی و دمکراسی و دیگر مطالبات به حق شان تأکید داشتند.
سخنران دیگر مراسم، مهرانگیز کار، وکیل، نویسنده و فعال حقوق زنان بود. او گفت، ایرانیان در ۳۹ سال اخیر تمام تلاش خود را کرده اند تا بلکه به صورتی مسالمت آمیز از شر این حکومت ناقض حقوق بشر نجات پیدا کنند. می دانند که قدرت سرکوب نظام جمهوری اسلامی ایران به اندازه ای است که اگر احساس کند در سراشیبی سقوط قرار گرفته، ایران را به آتش می کشد. اگر ایرانیان تاکنون با این شعارها که اخیرا شنیده شد وارد عرصه ی اعتراض نشده اند، از ناآگاهی و ترس نبوده، بلکه از روی آگاهی و برای این بوده که شاید از تلفات و ضایعات رژیم چنج جلوگیری کنند و اینک به نقطه ای رسیده اند که یقین حاصل کرده اند هیچیک از این راه حل ها نمی تواند آنها را به مقصود برساند. شعارهایی که امروزه از ایران می شنویم شعارهایی ست کاملا مستند بر اعلامیه جهانی حقوق بشر که ایران بر آن صحه گذاشته است. ابتدایی ترین و مهمترین خواسته ی مردم ایران رفراندوم است که یک حق است برای هر یک از ملت های عضو سازمان ملل متحد. اما رفراندوم مردم را به نقطه نظرشان نمی رساند. ما نیاز داریم به کمک های جهانی، ما نیاز داریم به حمایت های غیرنظامی جهانی، ما نیاز داریم به فشار بر سازمان ملل متحد…
خانم کار در پایان از سیاستمداران حاضر در جلسه خواست همانطور که پرشور سخن گفتند این شور و هیجان را در تصمیم گیری های جهانی وارد کنند و بر سازمان های جهانی فشار بیاورند تا در ایران زیر نظر ناظران سازمان ملل رفراندوم برگزار شود.
سخنران بعدی پرفسور پیام اخوان، وکیل، دادستان سازمان ملل در هیگ و استاد دانشگاه بود. آقای اخوان با اشاره به فرشی که بر سر در یکی از سالن های سازمان ملل قرار دارد و شعری از سعدی بر آن نوشته شده “بنی آدم اعضای یک پیکرند/ که در آفرینش ز یک گوهرند” تو کز محنت دیگران بی غمی/ نشاید که نامت نهند آدمی، گفت، شکنجه و خشونت علامت قدرت نیست، علامت ضعف است. دولتی که با مردمش فقط به زبان خشونت حرف می زند، یک دولت ورشکسته است که پایدار نخواهد ماند. انتخاب خیلی ساده است: آیا در کنار دزدان و قاتلان می ایستیم، یا در کنار مادرانی که فرزندانشان را از دست داده اند، آنها که مورد شکنجه و تجاوز در زندان ها قرار گرفتند، آنها که در فلاکت و فقر قرار گرفته اند.
دکتر اخوان از سیاستمداران خواست که از نخست وزیر کانادا بخواهند تا انتخاب کند در کنار کسانی که سرکوب شده اند و به دنبال عدالت و حقوق بشر هستند، قرار بگیرد و واضح از مبارزه ی تاریخی مردم ایران بگوید.
دکتر اخوان در پایان گفت، جمهوری اسلامی چهل سال به ما خشونت و نفرت تحمیل کرده و ما مبارزه مون باید براساس انسانیت و حقوق بشر باشد. پس بگذارید به جای حرف مرگ، حرف زندگی بزنیم. زنده باد مردم شریف و شجاع ایران، زنده باد ایرانیان آزادیخواه.
حمید قاسمی شال، زندانی سابق سخنران بعدی بود. قاسمی شال گفت نگرانی من آن چندهزار نفری هستند که الان در سلول های انفرادی به سر می برند و هیچ کسی را ندارند که از آنها دفاع کند. من در آن سلول ها بودم و می دانم چه می کشند. در انتخابات ۸۸ من در بند ۲۴۰ اوین به همراه برادرم بودم. سلول های بسیار کوچک که حدود ۱۵ تا ۲۰ نفر در آنها هستند. این همه زندانیان شجاع داریم که فقط به خاطر آزادی و حق مسلمشان به خاطر اینکه پدرانشان سال ۵۷ انقلاب کردند تا آزادی و دمکراسی را به ایران بیاورند، اینها فرزندان همانها هستند که الان به زندان افتاده اند و نیاز به حمایت ما دارند.
من از همه ایرانیان خارج کشور، بویژه کانادا تقاضا می کنم که با تلفن یا نوشتن نامه به دولت کانادا فشار بیاوریم که با کمک کشورهای دوست کانادا به دولت ایران فشار بیاورند تا آزادی بی قید و شرط این زندانیان را هرچه سریعتر فراهم کنند.
قاسمی شال گفت اگر من از زندان بیرون آمدم و برگشتم کانادا فقط و فقط به دلیل حمایت های شما و تلاش های همسرم بود.
سخنران بعدی، نازنین افشین جم ـ مک کی، هنرمند، فعال حقوق بشر و حقوق کودکان بود. او گفت، خوشحالم که با خانواده ام، پدرم، همسرم و دو فرزندم برای نشان دادن همبستگی مان با مردم ایران اینجا هستم. مردم عاصی و خشمگین از چهل سال سرکوب جمهوری اسلامی سرانجام به اعتراض به خیابان های سراسر ایران ریختند. وظیفه ی ما به عنوان یک ایرانی ـ کانادایی، یک کانادایی، یک انسان اینجا چیست؟ ما ـ از جمله نخست وزیر و مقامات منتخب مردم ـ باید حمایت مثبت و قوی خود را از مردم ایران نشان دهیم.
ما باید به رسانه ها نشان دهیم که این موضوع دغدغه ی بزرگ ماست برای تداوم پوشش آن.
ما باید به سنا فشار بیاوریم برای تسریع در لایحهS-219 که تحریم سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران است.
ما می توانیم تقاضا کنیم که دارایی های مقامات ایرانی مسدود شود و از سفر آنها به کانادا جلوگیری شود… اگر از مردم ایران حمایت کنند دیگر یک ایران دمکرات برمبنای حقوق بشر تهدیدی برای جهان نخواهد بود. من معتقدم که ما شاهد یک ایران آزاد خواهیم بود.
آخرین سخنران، اشکان یزدچی، فعال حقوق بشر و فعال پیشین دانشجویی و زندانی سابق بود. او گفت، مردم داخل کشور دارند تابوهای آقای خامنه ای را می شکنند، سیاست خارجی اش را نفی می کنند، وقتی می گویند نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران یعنی سیاست فلسطین محوری آقای خامنه ای شکست خورده. مردم به ستوه آمده اند، مشکل معیشتی دارند، نمی تونن ببینند که یکی کلیه اش را بفروشد، مادر بچه اش را بفروشد که آقازاده ها و خانم زاده های جمهوری اسلامی به کانادا و آمریکا بیایند و در نایت کلابها عشق و حال کنند.
کاوه شهروز به حضور چند سیاستمدار دیگر در جمع اشاره کرد از جمله پیتر مک کی وزیر پیشین دفاع کانادا و همسر نازنین افشین جم که همراه فرزندانش در سالن حضور داشت. همینطور گادوین چن از اعضای شورای شهر ریچموندهیل که به فراخوان دکتر مریدی پاسخ مثبت داده و در جلسه شرکت کرده بود.
شهروز همچنین تصریح کرد که از هر سه حزب دعوت شده بود که در این گردهمایی حضور داشته باشند، اما از آقای جاگمیت سینگ رهبر حزب نیودمکرات( ان دی پی) پاسخی دریافت نشد، و کسی از این حزب در مراسم “پشتیبانی از اعتراضات مردم ایران” شرکت نکرد!*
در طول مراسم صحنه هایی از تظاهرات مردم ایران بر روی پرده به نمایش درمی آمد. این ویدیوهای کوتاه توسط مردم حاضر در صحنه فیلمبرداری و در شبکه های مجازی منتشر شده بود.
کلیه ویدیوهای این سخنرانی ها را در وبسایت شهروند ببینید.
***
جمعی از دانشجویان دانشگاه یورک و دانشگاه تورنتو نیز مشترکا یکشنبه ۷ ژانویه گردهمایی را در سالن اویزی دانشگاه تورنتو در ساعت ۲ بعدازظهر برگزار کردند.
در صفحه فیسبوک این برنامه آمده بود:
تظاهرات سراسری در ایران: بحث و تبادل نظر
به ما بپیوندید برای بحث و اظهار نظرعمومی و آزاد درباره اعتراضات خیابانی چند روز اخیر درایران. در این گردهمایی، دانشجویان، صاحبنظران و فعالان سیاسی، اجتماعی به بحث درباره ریشه های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی اعتراضات اخیر در ایران خواهند پرداخت. شما را دعوت می کنیم که در این گفتگوی جمعی با ما همراه شوید. این برنامه به دو زبان انگلیسی و فارسی انجام خواهد شد.
دکتر شهرزاد مجاب، استاد دانشگاه تورنتو، مدیریت جلسه را برعهده خواهند داشت.
جلسه ی بعدی این گروه روز ۲۱ ژانویه برگزار می شود.
ویدیوی سخنرانی های جلسه ی پشتیبانی از مبارزات مردم ایران در سالن اجتماعات شهرداری نورت یورک را در بخش تصویری شهروند ببینید.
