غوطه شرقی در حومه دمشق و در فاصله حدود ۲۰ دقیقه ای آن قراردارد. تقریبا مثل فاصله کرج با تهران. حدود ۴۰۰ هزار جمعیت دارد و تا پیش از آغاز جنگ داخلی سوریه مرکز تأمین غله، تره بار و میوه پایتخت بوده است. پس از آغاز درگیری ها تحت کنترل مخالفان مسلح رژیم بشار اسد – عمدتا جبهه النصره وابسته به القاعده که بعد نام خود را به تحریرالشام تغییر داد – درآمد و از سال ۲۰۱۳ نیروهای دولتی سوریه آن را محاصره کردند.
از روز یکشنبه ۱۸ فوریه، نیروهای رژیم بشار اسد با حمایت روسیه و شبه نظامیان تحت حمایت حکومت آخوندی به شدت به این منطقه حمله نموده و آن را بمباران کردند. در مدت یک هفته، حاصل این بمباران ها ۵۲۷ کشته از جمله ۱۲۷ کودک و ۷۵ زن بوده است. شدت حملات به حدی بوده که آقای آنتونیو گوترش، دبیرکل جدید سازمان ملل این منطقه را «دوزخی بر روی زمین» توصیف کرد و شورای امنیت سازمان ملل درصدد برآمد با تصویب یک قطعنامه آتش بسی ۳۰ روزه برای کمک رسانی و تخلیه منطقه از غیرنظامیان برقرارکند. کوشش های انجام شده برای تصویب این قطعنامه تا روز شنبه ۲۴ فوریه به دلیل کارشکنی های روسیه و ایرادگیری آن به متن قطعنامه به تعویق افتاد و صحنه های دلخراشی آفرید که عبارت «جنایات جنگی» برای توصیف آنها کفایت نمی کند.
روز شنبه ۲۴ فوریه سرانجام پس از دستکاری های مکرری که متن قطعنامه را تبدیل به «شیر بی یال و دم و اشکم» کرده بود، این قطعنامه با رأی موافق همه ۱۵ عضو شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رسید و کورسوی امیدی پدید آورد که به این کشتار جنایتکارانه و دلخراش پایان داده شود. دریغ که این کورسوی امید دیری نپایید زیرا پس از تصویب قطعنامه نیز نیروهای رژیم بشار اسد و حامیان جنایتکارترش به حملات خود ادامه دادند.
تارنمای رادیو کانادا در روز یکشنبه ۲۵ فوریه در این مورد نوشت: «به رغم تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل مبنی بر برقراری “بی درنگ” آتش بس و پایان بخشیدن “بدون تأخیر” به درگیری ها، به نظر ایران این قطعنامه بخش “غوطه شرقی” که از یک هفته پیش هدف بمباران های رژیم سوریه بوده و بیش از ۵۰۰ کشته به جا گذاشته را دربرنمی گیرد. سردار سرلشکر محمد باقری، رییس ستاد مشترک نیروهای مسلح جمهوری اسلامی می گوید: “ما و سوریه به قطعنامه درمورد آتش بس احترام می گذاریم، [اما] بخش های حومه دمشق که در دست تروریست ها است مشمول آتش بس نیست و عملیات پاکسازی آنها ادامه خواهد یافت”»! این سردار نامحترم به روی مبارک نمی آورد که قطعنامه مصوب شورای امنیت اصلا برای همین منطقه «غوطه شرقی» صادر شده و ادامه بمباران ها چیزی جز زیرپا نهادن مفاد قطعنامه نیست.
آنچه که این تفسیر به رأی را میسر ساخته، دستکاری های روسیه در متن قطعنامه بوده که سازمان های تروریستی را از شمول آن خارج ساخته و در نتیجه هریک از طرفین می تواند با تروریست خواندن مخالفان خود از اجرای آن سرباز زند.
به هر حال، حملات و بمباران ها در روزهای پس از تصویب قطعنامه نیز ادامه یافت. روز یکشنبه ۲۵ فوریه حملات نیروهای نظامی رژیم بشار اسد و حامیانش ۴۱ کشته و روز دوشنبه ۲۶ فوریه ۱۷ کشته به جا گذاشت. شورشیان نیز متقابلا دمشق را زیر حملات خمپاره و موشک گرفتند که طی آن در مدت یک هفته ۲۵ غیرنظامی کشته شدند.
روز دوشنبه ۲۶ فوریه آژانس فرانس پرس گزارش داد که بنابر بخشنامه صادره توسط وزیر دفاع روسیه: «به دستور رییس جمهوری روسیه به منظور اجتناب از تلفات غیرنظامی در غوطه شرقی، از تاریخ سه شنبه ۲۷ فوریه آتش بسی روزانه از ساعت ۹ صبح تا ۲ بعد از ظهر برقرار خواهد شد». به گفته وزیر دفاع روسیه گذرگاه هایی برای عبور غیرنظامیان درنظر گرفته خواهد شد و: «مشخصات این گذرگاه ها آماده شده و به زودی اعلام خواهد شد»
روز سه شنبه ۲۷ فوریه آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد گفت که: «وقت آن رسیده که به این دوزخ روی زمین پایان دهیم» و تأکید کرد: «قطنامه های شورای امنیت زمانی معنی دار است که تمام و کمال به مورد اجرا گذاشته شود»!
تجربه و سابقه کار دبیرکل سازمان ملل متحد در این سازمان بیشتر از آن است که نفهمد یا نداند که عامل اصلی کم خاصیت و بی اثر بودن شورای امنیت حق ناروای وتوی ۵ عضو دایمی این شورا – آمریکا، فرانسه، انگلستان، چین و روسیه – است و تا زمانی که حق وتو وجود داشته باشد، صدور قطعنامه های بی معنا نیز ادامه خواهد یافت!
