* این مقاله جنبه ی آموزشی دارد نه درمانی، هر دارویی باید با تشخیص و تجویز پزشک مصرف شود.
تشخیص
آزمایش کلینیکی به پزشک کمک می کند که تشخیص کم کاری قلبی بدهد، ولی برای داشتن اطلاعات کامل تر و درجه بیماری آزمایشات زیر لازم می شود:
*آزمایش خون ـ دانستن میزان مواد مختلف موجود در خون مانند کلسترول، گلوکز، پتاسیم، کرآتینین و … این آزمایشات وضع اعضای حساس به بیماری و علت کم کاری قلبی مثل کلیه ها و کبد را نشان می دهد. همچنین BNP را هم برای مشخص کردن میزان کم کاری اندازه گیری می کنند.
* رادیوگرافی قفسه سینه ـ اندازه قلب در روی کلیشه رادیوگرافی نشان دهنده وضع قلب است و همین طور احتمالا علل دیگری که باعث بدکاری آن می شود به اضافه اینکه رادیوگرافی نشان می دهد که آیا مایعی در ریه ها جمع شده یا نه.
* الکتروکاردیوگرام ـ این آزمایش فعالیت های الکتریکی قلب و چنانچه اریتمی یا اختلالات انتقال الکتریکی در داخل قلب وجود دارد را نشان می دهد. این آزمایش را ممکن است در حال استراحت یا فعالیت انجام داد.
* اکوکاردیوگرافی ـ اکوگرافی قلب نشان دهنده قلب و وضع آنست و اگر ناهنجاری وجود داشته باشد همینطور اندازه بطن ها و وضع دریچه های قلب و آثار یک سکته قبلی را می شود دید.
* یک خستگی دائمی
* تنگی نفس که بر اثر فعالیت های کم و بعدا کمتر تولید می شود.
* تنفس کوتاه و صدادار (سوت می زند) ـ اشکال در تنفس در حالت خوابیده شدیدتر می شود.
* ضربان بالای قلب
* درد و احساس فشار در قفسه سینه
* زیاد شدن فرکانس ادرار شبانه
* زیاد شدن وزن به علت جمع شدن آب در بدن از چند کیلو تا بیش از ۱۰ کیلو
* سرفه اگر آب در ریه جمع شده باشد
عارضه مخصوص کم کاری قلبی چپ
*اشکالات تنفسی صدادار بر اثر جمع شدن مایعات در ریه ها
عوارض مخصوص کم کاری قلبی راست
* تورم ساق و مچ پاها
* ورم کردن شکم
* احساس سنگینی
* اشکالات دستگاه گوارش و صدمه دیدن کبد
چه کسانی در خطر هستند
* کسانی که دچار ناهنجاری های کرونری هستند مثل آنژین دوپواترین ـ انفارکتوس میوکارد یا آریتمی کاردیاک ـ تقریبا ۴۰ درصد کسانی که یک انفارکتوس میوکار داشته اند دچار کم کاری کاردیاک می شوند. این درصد اگر انفارکتوس به خوبی درمان شده باشد کم می شود.
* افرادی که با یک ناهنجاری کاردیاک مادرزادی متولد می شوند که اشکالی در انقباض یک دهلیز یا بطن دارند.
* اشخاصی که مشکلی در فعالیت دریچه های قلبی دارند.
* اشخاصی که دچار یک بیماری مزمن ریوی هستند.
عوامل تولید خطر
از همه مهمتر
*فشار خون سرخرگی
* مصرف دخانیات
* هایپر لیبومی
* دیابت
عوامل دیگر:
* کم خونی شدید
* هایپر تیروئیدی درمان نشده
* چاقی شدید
* اپنه خواب
* کمبود حرکت
* مصرف خوراکی های شور
* سندروم های متابولیک
* مصرف بالای الکل
چند راهنمایی برای پیشگیری
اولین راهنمایی ها برای پیشگیری، کم کردن عوامل خطر که توضیح می دهیم، می باشد.
اول از همه عادات زندگی، تغذیه سالم و متنوع، ورزش مرتب، ترک دخانیات، و کنترل فشار خون بالا، کلسترول و دیابت.
راهنمایی برای پیشگیری از شدید شدن بیماری و تولید مشکلات
به محض اینکه احساس کردید سیمپتوم های اولیه را دارید به پزشک مراجعه کنید. یک تشخیص سریع و تحت نظر پزشک بودن و در صورت لزوم استفاده از داروها و بهبودی سبک زندگی کمک می کند که بیماری آهسته تر پیشرفت کند. همین طور بیمار باید مواظب موارد زیر باشد:
* داشتن وزن متعادل
* یاد بگیرد چگونه استرس ها را کنترل کند.
* کم کردن مصرف الکل
* عدم استفاده از غذاهای شور یا چرب که سیمپتوم ها را شدیدتر می کند.
* احتراز از نوشیدن زیاد آب، آب میوه و نوشابه و شربت
* عدم استفاده از داروهایی که باعث نگهداری آب و نمک در بدن می شوند مثل آنتی انفلاماتورها
چون عفونت های دستگاه تنفسی باعث شدت سیمپتوم های کم کاری قلبی می شوند، پیشنهاد می شود از واکسن های ضد گریپ و ضد پنوموکوک استفاده شود.
در هنگام حمله حاد
در هنگام یک حمله حاد بیماری که با سختی تنفس و درد شدید در قفسه سینه همراه است، بلافاصله آمبولانس را خبر کنید. تا رسیدن کادر درمانی، بیمار را در حالت نشسته نگهدارید و به او نیتروگلیسیرین بدهید (حتما قبلا پزشک تجویز کرده) این دارو که به سرعت عمل می کند باعث گشاد شدن رگ های قلب می شود. حملات حاد، شب هنگام تولید می شوند.
* هنگامی که می شود علت را درمان کرد، مثل ترمیم یا تعویض یک دریچه قلبی، کم کاری قلبی بهبودی پیدا می کند.
* هنگامی که نمی شود مستقیما روی عامل بیماری کاری انجام داد، درمان برای آرامش سیمپتوم ها است و با درمان های جدید نه تنها بیمار می تواند کیفیت زندگی خوبی داشته باشد و از پیشرفت بیماری جلوگیری کند، بلکه امکان به عقب راندن بیماری هم هست.
باید در نظر داشت هرچه زودتر بیماری تشخیص داده شود درمان موثرتر است. متاسفانه در بیشتر موارد تشخیص در مرحله پیشرفته انجام می شود.
در کلینیک های مخصوص مربوط به این گونه بیماران متخصصان مختلفی مثل کاردیولوگ، پرستار، داروساز، متخصص تغذیه، فیزیوتراپ و مددکار اجتماعی کمک ها و اطلاعات لازمه را به بیمار می دهند.
بخش سوم و پایانی هفته آینده
