یک گردو در حقیقت بسته بندی زیبائی از طبیعت است که با خود بسیاری از املاح و ویتامین ها و آنزیم ها، پروتئین و چربی و غیره را حمل می کند و خوردن آن موجب سلامتی می شود. بررسی جدیدی بر روی گردو و روغن گردو در دانشگاه پنسیلوانیا در آمریکا نشان می دهد که گردو فشار خون بالا را کاهش داده، استرس را کم می کند و در نتیجه سبب سلامتی قلب و عروق می گردد.
گردو حاوی مقدار زیادی از اسیدهای چرب امگا ۳ است. نوع ALA آن است که در تقلیل کلسترول بد خون موثر است و در کنار آن التهاب بدن را کاهش می دهد. در مطالعه علمی مورد بحث ۲۲ نفر از افرادی که کلسترول بد خونشان بالا بوده به مدت شش هفته بررسی گردیده اند و فشار خون آنها مرتباً کنترل شده. این عده به همراه رژیم غذائی روزانه مقداری مغز گردو نیز مصرف نموده اند. نتایج این بررسی نشانگر این است که مغز گردو می تواند فشار خون بالا را تقلیل داده و باری از دوش قلب و عروق بردارد.
آواکادو، غذای خدایان
از نظر ارزش غذائی میوه آواکادو در صدر جدول غذاهای گیاهی قرار دارد و در حقیقت کامل کننده رژیم غذائی گیاه خواران می باشد. مصرف این میوه به همراه مقداری برنج یا حبوبات و همچنین مقداری پنیر یا سفیده تخم مرغ می تواند احتیاجات غذائی بدن را تامین نماید. آواکادو حاوی مقداری چربی است که در آن اسیدهای چرب امگا۳ و۶ زیادی وجود دارند و نیاز بدن را تامین می کنند. این میوه همچنین حاوی مقدار قابل توجهی پروتئین است و اسیدهای امینه پروتئین آواکادو دارای کیفیت بسیار بالا می باشند و به آسانی هضم و جذب بدن می گردند. جالب اینکه در آواکادو ۱۸ نوع اسیدهای امینه وجود دارد که برای بدن ضروری می باشند و این خود مقام مخصوص به این میوه می دهد، زیرا قادر است نیاز پروتئینی بدن را به آسانی برآورده سازد.
آواکادو همچنین حاوی مقدار زیادی از آنزیم های مهم و املاح معدنی است. مثلاً منیزیوم آواکادو در ۳۰۰ نوع عملکرد متابولیک بدن دخالت داشته و در فعالیت بسیاری از عناصر موجود در بدن نقش دارد. انواع ویتامین های B و ویتامین های A و K و E و C موجود در آواکادو به همراه املاح می توانند در سلامتی و بهزیستی بدن موثر باشند.
معجون عسل و دارچین
در یک گزارش علمی چنین آمده که مخلوط عسل و دارچین می تواند سرطان و دردهای مفاصل را درمان نماید. در حال حاضر درصد بالائی از مردم دنیا، مخصوصاً بزرگسالان به بیماری Arthritis دچار هستند و متاسفانه داروی موثری غیر از مسکن های شیمیائی برای درمان این بیماری وجود ندارد.
اخیراً صحبت از نوعی عسل است که Manuka نام دارد و از نوعی زنبور عسل در کشور استرالیا به دست می آید. گزارشات مختلف نشان می دهند که خاصیت ضد میکربی این عسل به صورتی است که تا به حال مشاهده نشده است. در حال حاضر ده ها پروژه تحقیقاتی در مورد اثر عسل مانوکا و بیماریهای عفونی، اسهال، سندروم روده حساس و غیره در دست اجراء است و نتایج آنها به زودی معلوم خواهد شد.
در مورد دارچین نیز بررسی های زیادی به عمل آمده و از همه مهمتر نقش متابولسیم مواد قندی این ادویه معروف است که در بهزیستی و سلامتی بیماران دیابتی مهم است و حتی می تواند در پیشگیری بروز بیماری قند موثر باشد. دارچین قادر است عفونت های قارچی را که در مقابل داروهای شیمیائی مقاوم هستند درمان نماید. گزارشات علمی نشان می دهند که در یکی دو دهه گذشته نقش دارچین در درمان بهتر سرطان خون و لنفوم مسلم گردیده. در ضمن دارچین خاصیت ضد انعقاد خون دارد، زیرا سبب رقیق شدن خون می شود. در بیمارانی که نیاز به مصرف آسپرین دارند ولی به هر دلیلی نمی توانند آسپرین بخورند، دارچین می تواند به راحتی جانشین آسپرین شود، ولی مصرف دراز مدت و مقدار مورد نیاز آن باید با پزشگ متخصص مشورت شود. حال تصور کنید که معجون عسل و دارچین در پیشگیری بسیاری از بیماری ها و درمان عوارض مختلف تا چه اندازه موثر خواهد بود. مصرف عسل و دارچین تاریخی بیشتر از ۵ هزار سال دارد.
خمیازه (دهان دره کردن) و سلامتی مغز
برعکس آنچه که شایع است خمیازه کشیدن علامت خستگی و خواب آلودگی، کسل بودن و بی حوصلگی نمی باشد، بلکه خمیازه می تواند عملکرد سلول های مغزی را افزایش داده و در تنظیم درجه حرارت مغز موثر باشد.
طبق بررسی علمی دانشگاه نیویورک خمیازه طریقی است که بدن تنظیم و برقراری درجه حرارتی مناسب برای فعالیت سلول های مغزی را تدارک و پیگیری می نماید، تا بتواند بهتر کار کند و سریعتر عمل نماید. به همین جهت است که گاهی شخصی در محیطی آرام و گرم خمیازه می کشد. این دسته از پژوهشگران دانشگاه نیویورک معتقدند که خمیازه عملی است ضد افسردگی که موجب ترشح و فعالیت سروتونین مغز می گردد و موقعیت جدیدی را در بدن مانند میل به خوابیدن و یا تغییر تمرکز فکری بر روی موضوعی به وجود می آورد. بررسی دیگر در این مورد بخصوص نشان می دهد که خمیازه سبب ازدیاد ترشح ماده Dopamine شده و نوعی آرامش در شخص به وجود می آورد.
غذای پرچرب عارضه آسم را افزایش می دهد
پژوهشگران دانشگاه نیوکاسل در یک کنفرانس بین المللی اعلان نمودند که رژیم غذائی پرچرب عارضه آسم را شدت می دهد. قبلاً گزارش شده بود که غذای پرچرب سبب تقلیل قدرت سیستم دفاعی بدن شده و عوارض و بیماری های زیادی از جمله التهاب بدن می شود که در بیماران مبتلا به آسم دردسرهای پیچیده ای را به وجود می آورد. در یک بررسی علمی به وسیله دانشمندان ذکر شده در بالا تعداد ۴۰ نفر از بیماران مبتلا به عارضه آسم تحت رژیم غذائی پرچرب (همبرگر) قرار گرفتند که ۵۲ درصد از انرژی مورد نیاز بدنشان از مواد چربی تأًمین گردیده (به طور طبیعی کمتر از ۳۰ درصد انرژی مورد نیاز روزانه بدن باید از چربی به دست آورده شود) این گروه بیماران پس از صرف غذا دقیقاً مورد معاینه قرار گرفته و معلوم گردیده که عواملی که در بروز التهاب بدن نقش دارند در این اشخاص به شدت افزایش یافته اند و در ضمن متاسفانه داروهای ضد آسم در این عده عملکرد درستی ندارد. در حال حاضر در آمریکا بیشتر از ۳۴ میلیون نفر به بیماری آسم دچار هستند.
بهتر است باور کنید
ژورنال علمی بهداشت عمومی آمریکا گزارش می دهد که در شش سال گذشته بیشتر از شانزده هزار نفر در آمریکا در اثر تصادفات اتومبیل که به علت استفاده از تلفن های همراه یا سلولر به وقوع پیوسته جانشان را از دست داده اند. فرستادن Text به وسیله تلفن های همراه در سال های اخیر به شدت رواج پیدا کرده و مزید بر علت گردیده است. مثلاً در سال های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ یازده هزار نفر صرفاً به علت ارسال Text در حین رانندگی تصادف کرده و جانشان را از دست داده اند.
*دکتر پرویز قدیریان استاد دانشگاه مونتریال در تغذیه، استاد دانشگاه مک گیل در سرطان شناسی، کارشناس سازمان بهداشت جهانی و همکار شهروند است.
