نگاهی به بررسی ادواری جهانی ۲۰۱۵ و پاسخ ایران به توصیه‌های کشورهای عضو در توقف شکنجه و آزار شهروندان دگرباش ایران
۴۰ سال پس از گام اول کسب حقوق اجتماعی دگرباشان جنسی۱
۳۶ سال پس از رویکرد مقامات جمهوری اسلامی به قتل، اعدام و آزار دگرباشان۲
۳۰ سال پس از گام اول تراجنسی‌های ایران برای حق هویت جنسیتی۳
۳۰ سال پس از تشکیل اولین انجمن همجنسگرایان ایران، هومان۴
۱۲ سال پس از گام اول فعالیت اجتماعی وبلاگ‌نویسان دگرباش۵
۱۰ سال پس از نامه سرگشاده وبلاگ‌نویس گی، شهرام شهرزاد خطاب به محمود احمدی‌نژاد و به چالش کشیدن رییس جمهور وقت برای جرم‌زدایی از همجنسگرایی۶
۱۰ سال پس از نامه سرگشاده‌ی روشنفکران و هنرمندان در حمایت از حقوق همجنسگرایان ایران۷
۱۰ سال پس از تاسیس اولین سازمان دگرباشان جنسی ایران ـ سازمان همجنسگرایان ایران۸
۷ سال پس از تشکیل اولین سایت لزبین‌های ایران ـ همجنس من۹
۶ سال پس از نامه ی سرگشاده دانشجویان همجنسگرای دانشگاه‌های ایران خطاب به جنبش دانشجویی ایران در مطالبه‌ی حقوق اجتماعی دگرباشان۱۰
۶ سال پس از نامه سرگشاده‌ی ایگل‌هرگ و ایرکو به مسئولان دولت ایران و مطالبه‌ی توقف مجازات اعدام ۵ مرد جوان به جرم همجنسگرایی ۱۱
۵ سال پس از گزارش اول ایرکو به شورای عالی حقوق بشر در نقض حقوق دگرباشان جنسی۱۲
۵ سال پس از نشست اول زنان لزبین و تراجنسی ایرانی در آلمان۱۳
۵ سال پس از گزارش سایه‌ی اول ایرکو و ایگل‌هرگ به شورای عالی حقوق بشر۱۴
۴ سال پس از اشاره‌ی اول فرستاده‌ی ویژه به نقض حقوق دگرباشان جنسی با تاکید بر وضعیت همجنسگرایان در ایران۱۵
۲ سال پس از پژوهش مفصل و مشترک شش‌رنگ و عدالت برای ایران در نقض حقوق تراجنسی‌های ایران ۱۶
ماه پس از آخرین توصیه کشورهای عضو سازمان ملل متحد به ایران و تاکید بر توقف آزار و شکنجه‌ی دگرباشان جنسی در ایران۱۷..
دولت ایران در بیست و هشتمین نشست شورای عالی حقوق بشر اعلام کرد که
یک – دولت های غربی نیز تا همین چند سال پیش حقوق همجنسگرایان را نقض می کرده‌اند.
دو – عمل‌های تغییر جنسیت در ایران تنها بر اساس درخواست اشخاص انجام می‌شود. همچنین درخواست‌های بسیاری از شهروندان کشورهای دیگر نیز به دلیل سهولت و ارزان بودن این عمل‌ها در ایران، ابراز تمایل به انجام تغییر جنسیت در ایران را دارند، تا با انجام این عمل از احتمال یک زندگی بهتر برخوردار شوند.
آشنایی با ساز و کار «بررسی ادواری جهانی»
«بررسی ادواری جهانی» شورای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد فرآیندی منحصر به فرد است که به بررسی وضعیت حقوق بشر در همه کشورهای عضو سازمان ملل متحد می‌پردازد. بررسی ادواری جهانی Universal Periodic Review-UPR فرآیندی است برای هدایت دولت‌ها از سوی دولت‌‌‌های عضو، زیر نظر شورای حقوق بشر و طی آن به دولت‌ها اعلام می‌شود که می‌بایست چه اقداماتی برای بهبود وضعیت حقوق بشر در کشورهای خود انجام داده و چه تعهداتی را در زمینه حقوق بشر تکمیل کنند. UPR به منظور حصول اطمینان از تامین عدالت اجتماعی شهروندان و غیرشهروندان در کشورهای عضو- که یکی از جنبه‌های اصلی حقوق بشر است- طراحی شده است. UPR از طریق مجمع عمومی سازمان ملل در ۱۵ مارس ۲۰۰۶ طی قطعنامه ۶۰/۲۵۱ ، که شورای حقوق بشر را تاسیس نمود، ایجاد شده است. این یک فرایند مشارکتی است که از اکتبر ۲۰۱۱ تاکنون پرونده حقوق بشر ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل متحد را مورد بررسی قرار داده است. در حال حاضر هیچ ساز و کار جهانی دیگری از این نوع وجود ندارد. UPR یکی از عناصر کلیدی در شورای حقوق بشر است که به دولت‌ها مسئولیت‌های ایشان در زمینه احترام به مفاد قطعنامه حقوق بشر و اجرای آن و تامین آزادی‌های بنیادین را یادآور می‌شود. هدف نهایی از این ساز و کار بهبود وضعیت حقوق بشر در همه کشورها و رسیدگی به موارد نقض حقوق بشر در هر کجا که رخ می دهد، می‌باشد.
روال کار جلسات به این شکل است که هر یک از کشورهای سئوال‌کننده یک دقیقه وقت برای طرح سئوال خود در خصوص وضعیت حقوق بشر کشور مورد سئوال دارند. کشور مذکور می‌بایست در طی این نشست تامین تغییرات پیشنهادی در موضوع مورد بحث را بپذیرد. در غیر این صورت یک امتیاز منفی برای آن کشور ثبت می‌شود. در صورتی که تغییر پیشنهادی مورد قبول واقع شود ولی تا نشست بعدی اجرایی نشود، نیز امتیاز منفی به دنبال دارد. بدیهی است که این امتیازات منفی، کشور مورد سئوال را از جنبه‌های حقوق بشری از سوی کشورهای عضو تحت فشار قرار داده و برای أن کشور هزینه‌بر خواهد بود.
وضعیت حقوق بشر ایران در بیستمین نشست از دومین دوره نشست‌های UPR که در تاریخ ۳۱ تا۲۰ اکتبر ۲۰۱۴ برگزار شد، مورد بررسی مجدد قرار گرفت. ۴ سال پیش از این نیز در دور قبلی نشست UPR، وضعیت حقوق بشر ایران در تاریخ ۱۵ فوریه ۲۰۱۰ مورد بررسی قرار گرفته بود.
فعالیت‌های سازمان دگرباشان جنسی ایران ـ ایرکو در راستای گزارش وضعیت حقوق دگرباشان در UPR
سازمان دگرباشان جنسی ایران شش گزارش از وضعیت حقوق دگرباشان در ایران به شورای عالی حقوق بشر و UPR ارسال کرده است که دو گزارش آخر (پنجم و ششم) در سال ۲۰۱۴ تهیه و ارسال شده است. (برای دانلود گزارش‌ها در فرمت PDF، در سایت روی عنوان آنها کلیک کنید).
گزارش اول؛ انسانیتِ انکارشده: وضعیت دگرباشان جنسی در ایران (از سوی ایرکو، رها بحرینی)- ۲۰۱۱ – ایرکو؛
گزارش دوم؛ نقض حقوق بشری بر مبنای گرایش جنسی، هویت جنسیتی و همجنسگرایی در جمهوری اسلامی ایران- گزارش سایه (گزارشی که سازمان‌های غیر‌دولتی به سازمان ملل ارائه می‌کنند.)- ۲۰۱۱- ایرکو و ایگل‌هرک؛
گزارش سوم؛ زندگی، هنوز هم جای دیگری است: وضعیت پناهنده‌های دگرباش در ترکیه – ( از سوی ایرکو، پیام شیرازی) ۲۰۱۳- ایرکو؛
گزارش چهارم؛ نقض حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دگرباشان جنسی ایران- گزارش سایه ۲۰۱۳ ـ ایرکو، دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد و هارتلند الاینس؛
گزارش پنجم؛ نقض حقوق افراد تراجنسی و تراجنسیتی در ایران ۲۰۱۴ – (از سوی ایرکو، هوداد فروهر ) ایرکو و اس آر آی (پیشگام حقوق جنسی)؛
گزارش ششم؛ سیستم قضایی ایران و روابط جنسی مبتنی بر رضایت طرفین-۲۰۱۴- ایرکو و ایگل‌هرگ؛
مذاکره و حمایت‌خواهی
در هفته‌های پیش از بیستمین جلسه بررسی ادواری جهانی، سازمان دگرباشان جنسی ایران(ایرکو) به همراه چند نهاد فعال حقوق بشر از روز سه‌شنبه اول اکتبر ۲۰۱۴ با نمایندگان کشورهایی که قرار بود در این نشست ایران را در رابطه با نقض حقوق بشر، مورد سئوال قرار دهند، به مذاکره پرداخت.
این دیدارها به این منظور انجام شد که به کشورهای سئوال‌کننده در خصوص مسایلی که برای مردم ایران و به ویژه برای جامعه‌ی دگرباش ایران و جامعه‌ی مدنی ایران از حساسیت و اهمیت برخوردار است مشورت داده شود و از سفرای کشورها دعوت شود این موارد را در توصیه‌های خود به ایران بگنجانند. در واقع در حالی که بخش معترض جامعه ایران نمی‌تواند به طور مستقیم با دولت ایران گفتگو نموده و اعتراض خود را عنوان نماید، این اعتراض‌ها از طریق نهادهای بین‌المللی نظیر بررسی ادواری جهانی به گوش دولت ایران رسانده می‌شود.
از نگاه سازمان دگرباشان جنسی ایران (ایرکو) کاری که این گروه از طریق مذاکرات در ژنو سعی در پیشبرد آن داشت این بود که کشورهای سئوال‌کننده قانع شوند در کنار همه‌ی اشکالاتی که به ایران وارد می‌بینند، به ضرورت رعایت حقوق بشری و شهروندی دگرباشان جنسی ایران تاکید کنند. این در واقع دومین گام فعالان دگرباش پس از حمایت و همراهی در گزارش جامع احمد شهید در زمینه حقوق دگرباشان جنسی در ایران است ـ در ادامه در این خصوص نیز توضیحاتی ارائه شده است ـ که طی آن وضعیت حقوق بشری و شهروندی دگرباشان جنسی ایران در اولویت بیشتری قرار گرفت.
گروهی که در این مذاکرات طی سه روز از سه‌شنبه تا پنج‌شنبه (۳۰ سپتامبر تا ۲ اکتبر) در ژنو پایتخت سوئیس شرکت داشت عبارت‌اند از مانی مستوفی – مدیر ائتلاف ایمپکت ایران، ساقی قهرمان مدیر سازمان دگرباشان جنسی ایران(ایرکو)، حسین علیزاده – مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقا کمیسیون بین‌المللی حقوق بشر زنان و مردان همجنسگرا ـ ایگل‌هرک، رویا برومند ـ مدیر اجرایی بنیاد عبدالرحمن برومند.
گروه در طی سه روز با نمایندگان شمار قابل توجهی از سفیران و نمایندگان کشورهایی که بنا داشتند ایران را در نشست بررسی ادواری جهانی مورد سئوال قرار بدهند ملاقات داشت. از جمله‌ی این کشورها فرانسه، کانادا، یونان، چک، شیلی و … بودند. در این ملاقات‌ها ساقی قهرمان با توجه به ضرورت امنیت کودکان و نوجوانان و جوانان دگرباش جنسی در خانواده، به تاکید بر خطرات ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی اشاره می‌کرد و توضیح می‌داد که در چنین شرایطی اعضای خانواده تبدیل به قاتل عضو دگرباش خانواده می‌شوند و امنیت و عطوفت از بنیاد خانواده سلب می‌شود.
حسین علیزاده بر گستردگی خطر مجازات اعدام و آزار و تعقیب همجنسگرایان در چارچوب قانون جدید ایران تاکید می‌کرد و توضیح می‌داد که ماده‌های این قانون چگونه امکان اتهام و آزار همجنسگرایان را تشدید می‌کند.
مانی مستوفی بر گستره‌ای از نقض حقوق بشر در ایران بخصوص مجازات‌هایی که شامل افرادی که تغییر دین می‌دهند می‌شود اشاره می‌کرد و همچنین با تکیه به تجربه‌ی مستند، در خصوص توصیه‌هایی که در UPR امکان پذیرش بیشتری را در خود داشتند، نظر مشورتی خود را در اختیار نماینده‌های مزبور قرار می‌داد. رویا برومند با ذکر نمونه‌های متعدد به احکام اعدام و عدم رعایت تشکیل دادگاه و روند قانونمند صدور حکم می‌پرداخت. گروه در تاکید بر شدت نقض حقوق بشری و شهروندی دگرباشان جنسی در این جلسات متعدد با یکدیگر همراه و هماهنگ بودند و از ضرورت تاکید بر وضعیت دگرباشان جنسی، پیشتیبانی کردند.
لازم به ذکر است که خبر این مذاکرات بنا به مصالحی که در جهت پیشبرد اهداف آن در نظر گرفته شده بود تاکنون منتشر نشده بود.
همچنین، در طول یک سال گذشته، سازمان‌های مختلف حقوق بشری از جمله «شش‌رنگ» (شبکه لزبین‌ها و ترنسجندرهای ایرانی) و «عدالت برای ایران»، به طور موازی اسناد و گزارش‌های متعددی را درباره نقض حقوق بشر در ایران به شورای حقوق بشر سازمان ملل و کشورهای عضو ارائه کرده‌اند و در مذاکره با کشورهای سئوال‌کننده فعالیتی پیگیر و موثر داشته‌اند و با گزارشگر ویژه دکتر شهید در ارایه گزارش‌های مربوط به نقض حقوق بشری و شهروندی دگرباشان همکاری داشته و مستندهای موثری را در اختیار دکتر شهید قرار داده‌اند.
یادآوری این نکته مهم است که مدیر بخش خاورمیانه‌ی ایگل‌هرگ حسین علیزاده، نه تنها در چندین گزارش‌گیری از دگرباشان جنسی حضور و در طرح و پیگیری نقض حقوق بشر دگرباشان جنسی ایرانی در سال‌های گذشته نقشی موثر و راهبردی داشته، بلکه در طرح و بررسی نقض حقوق تمام شاخه‌های دگرباشی جنسی بدون اولویت دادن به یک بخش در تقابل با بخش‌های دیگر، حضوری مغتنم و تعیین‌کننده داشته است.
ارائه گزارش‌ها و مستندات به گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران
دکتر احمد شهید در دومین گزارش خود درباره وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران که در تاریخ ۴ مارس ۲۰۱۲ منتشر شد، طی ۲ بند ۶۷ و ۶۸ ، به برخورد جمهوری اسلامی با دگرباشان جنسی پرداخت. یک سال پیش از انتشار این گزارش، شمار زیادی از دگرباشان جنسی که در ارتباط مستقیم یا غیرمستقیم با سازمان دگرباشان جنسی ایران(ایرکو) بوده‌اند به گروه گزارشگران دکتر شهید معرفی شده آنچه را بر ایشان گذشته است شهادت داد‌ند. پیامد شهادت دگرباشان در چهارمین گزارش احمد شهید نقض حقوق دگرباشان در ایران در سه پاراگراف موجز و قوی بیان شده است تا توجه جامعه‌ی ایران و جامعه‌ی جهانی را به زندانی که دگرباشان ایرانی در تنگنای قوانین اجتماعی و فرهنگی ایران در آن زندگی می‌کنند، جلب کند.
روز چهارشنبه ۲۴ جولای ۲۰۱۳ دو نفر از دگرباشان ایرانی مقیم تورنتو و ساقی قهرمان با دکتر احمد شهید ملاقاتی خصوصی داشتند و در طی این ملاقات گزارش آنچه در ایران بر این دو نفر گذشته بود از زبان ایشان برای گزارشگر ویژه بازگو شد. پس از آن ساقی قهرمان تصویری گسترده‌تر از تجربیات زندگی دگرباشان ایران و نقض حقوق اجتماعی و بشری شاخه‌های مختلف دگرباشان جنسی مطرح کرد. (گزارش این ملاقات را از در سایت (اینجا) بخوانید)
متاسفانه در ۴ گزارش حد فاصل مارس ۲۰۱۳ تا اکتبر ۲۰۱۴ که توسط دکتر احمد شهید منتشر شد، پرداختن به مساله دگرباشان کمرنگ‌تر از گزارش مارس ۲۰۱۲ بود.
ساقی قهرمان در خلال نشست «بررسی وضعیت حقوق بشر ایران» در اتاوا در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۴ ، که با حضور جان برد (وزیر امور خارجه وقت کانادا)، دکتر احمد شهید، دکتر اندرو بنت (سفیر آزادی ادیان در کانادا) و چند تن از فعالان جامعه مدنی ایران در اتاوا برگزار شد، خطاب به دکتر احمد شهید گفت: با سپاس از تلاش‌های شما در استناد به نقض حقوق دگرباشان ایران از سوی دولت، باید خاطرنشان کنم که متاسفانه در سه گزارش اخیر، هیچ اشاره‌ای به وضعیت این جامعه نشده است. در طول این مدت به‌طور دایم گزارش آزار دگرباشان برای دفتر شما ارسال شده است. همچنین سال گذشته تیمی متخصص با شمار زیادی از دگرباشان ایرانی مصاحبه کرده و شهادت‌های آنان را ثبت نمودند، اما در گزارش اخیر، اشاره‌ای به این شهادت‌ها نیز نشده است. توجه شما به عنوان فرستاده ویژه، به وضعیت نقض حقوق بشر دگرباشان ایران، حکومت و قوه قضاییه را در شرایطی قرار داده که باید در برابر رفتارهای خود با دگرباشان به جامعه جهانی پاسخگو باشد و عدم پیگیری و مداومت در این امر باعث افزایش نقض حقوق دگرباشان توسط آنها خواهد شد. احمد شهید در پاسخ، ضمن قبول این ضرورت، بر انعکاس گزارش‌های دگرباشان از آزار حکومت ایران در گزارش آتی تاکید کرد.
سرانجام در آخرین گزارش دکتر احمد شهید که در مارس ۲۰۱۵ منتشر شد در بند ۶، بخش حق سلامتی طی مواد ۶۱-۵۹ به وضعیت ایرانیان تراجنسیتی پرداخت. در این گزارش تصریح شده است که افراد دگرباش جنسی در رابطه با اشتغال، مسکن، تحصیل و دسترسی به خدمات بهداشتی با تبعیض، داغ اجتماعی و به حاشیه رانده شدن مواجه هستند. همچنین ضمن نگاه مثبت به فراهم بودن امکان عمل جراحی تغییر جنس برای افراد تراجنسی، از سوی دیگر در رابطه با عدم رعایت استانداردهای بین‌المللی در این فرآیند و همچنین احتمال فشارهای اجتماعی از سوی افراد غیرمتخصص و متخصصان پزشکی به افراد تراجنسی/جنسیتی برای عمل تغییر جنس به منظور به رسمیت شناخته شدن جنسیت مورد نظر ایشان، هشدار می‌دهد.
واکنش جمهوری اسلامی در برابر گزارش دکتر احمد شهید
به گزارش ایسنا، محمدجواد لاریجانی، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضائیه با انتقاد از بند بند گزارش اخیر گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران گفت: “تعیین گزارشگر ویژه برای ایران هیچ توجیهی ندارد و غیرقانونی است.”
وی در مصاحبه با شبکه دوم صدا و سیما، در واکنشی تند و تمسخرآمیز به این بخش از گزارش شهید گفت: “برای جوک بد نیست، برای اینکه حضار محترم، آنهایی که می‌شنوند، در آستانه سال جدید خاطرشان هم خوب بشه… مثلا ایشان یه عنوان زده، حق سلامت… زیر حق سلامت دو تا مطلب داره. مطلب اول این است که شما چرا پارازیت ول می‌کنید… این پارازیت‌ها ممکن است روی مغز مردم تاثیر بگذارد… حالا ایشون شده نورولوژیست… مطلب دومش هم این است که شما چرا همجنسگراها و همجنس‌بازها را نمی‌گذارید راحت در کشور راه بروند، اینها تحت فشارند… آخر حق سلامت را، کسی که می‌خواهد در مورد کشور ما ارزیابی کند همین دو بند است؟” (ویدئوی منتشر شده در یوتیوب)
ادبیات سخنگویان جمهوری اسلامی از نوعی لمپنیزم کنترل شده رنج می‌برد. می‌توان به این نکته توجه کرد که در حالی که کارشناسانی از رئیس جامعه متخصصان داخلی تا نایب رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس بر تاثیرات منفی پارازیت بر سلامتی هشدار داده‌اند، نیازی نیست گزارشگر ویژه شخصن نورولوژیست باشد تا در خصوص امری که سلامت تمامی مردم در معرض، و نه تنها بخشی از مردم را، به خطر می‌اندازد، اشاره کند. به عبارتی دیگر به همان اندازه که محمدجواد لاریجانی قاعدتن می‌بایست به تخصص و صلاحیت کارشناسان تیم خود در مباحث حقوق بشر تکیه کند، گزارشگر ویژه نیز با تکیه به مشورت کارشناسان و متخصصان همراه خود در مباحث علمی از جمله نورولوژی هشدار می‌دهد. گرچه با این مقایسه قصد کاستن از ارزش و اعتبار گزارش دکتر شهید را نداریم و اعتقاد داریم محمدجواد لاریجانی رییس هیات حقوق بشر ایران می‌کوشد در برابر افکار عمومی‌ای که مخاطب اوست عنوان‌های مطرح شده در بند حق سلامت را کم‌اهمیت جلوه دهد. سال‌هاست تاکتیک دولت ایران بر این مبنا است که برای فرار از مسئولیت‌پذیری در برابر خطاکاری‌ها و کم‌کاری‌های اجتماعی و سیاسی به زبانی که برای فضایی مشابه نمازهای جمعه آشنا و قابل فهم است، و با عباراتی خالی از دانش و تجربه‌ی لازم، در برابر جامعه جهانی وانمود کند در انجام امور اجتماعی بر اساس شیوه‌ی اهم فی الاهم عمل می‌کند. در جامعه‌ای که بیشینه‌ی مردم دسترسی کافی به خدمات درمانی و رفاهی ندارند، پنهان شدن پشت مشکلات عامه مردم برای به حاشیه راندن حقوق بشری و شهروندی دگرباشان از سوی دولت ایران کنجی مناسب است.
لاریجانی در دو نمونه دیگر در پاسخ به گزارش فرستاده‌ی ویژه می‌گوید: “او وصله پینه می‌کند؛ داخل سایت‌های خبری می‌رود، افرادی را می‌بیند و گزارش‌هایی را سر هم می‌کند؛ این که گزارش نیست. وی افزود: این کار را هر کسی پای اینترنت بنشیند با مختصری وقت تهیه می‌کند”.
در سی و شش سال گذشته بخش عظیمی از مردم ایران به دلیل نقض حقوق بشری و شهروندی خود و افراد خانواده و همفکران و همراهان خود، دست به افشاگری و اطلاع‌رسانی زدند. این اطلاعات در فضای مجازی موجود است، به همان اندازه که تمام اطلاعات و داده‌های معتبر دیگر در فضای مجازی موجود است. انکار این اطلاعات کمکی به دولت ایران نمی‌کند. وجود اطلاعات و گزارش‌های گروه‌های اجتماعی و فعالان حقوق بشر در فضای مجازی، از ارزش این اطلاعات نمی‌کاهد. تا زمانی که دولت ایران به فرستاده‌ی ویژه اجازه ورود به ایران و گفتگو با افراد با حفظ تامین امنیت افراد را ندهد، فرستاده‌ی ویژه با شاهدانی که به خارج از ایران سفر می‌کنند و گزارش می‌دهند و بر می‌گردند مصاحبه خواهد کرد.
لاریجانی در تشریح ایراد چهارم گزارش احمد شهید که افزود: “همه افرادی که به جرم تروریست در ایران دستگیر یا مجازات شده‌اند در گزارش احمد شهید به عنوان مدافعان حقوق بشر مطرح شده‌اند؛ این گونه اظهار نظر پیگرد قانونی دارد یعنی مطابق مصوبات سازمان ملل هیچ نهادی نمی تواند از تروریسم دفاع کند”.
در راستای شیوه‌ها و سیاست‌های دولتمردان ایران در لاپوشانی عملکرد دولت، لاریجانی با کلمات و عبارات بازی می‌کند. تروریست نامی است که دولت ایران به مخالفان و منتقدان عملکرد خود می‌دهد. در سی و شش سال گذشته بخش عظیمی از مردم ایران بیشمار راه‌های دفاع از خود و دفاع از حقوق بشری و شهروندی خود را آزموده‌اند و دولت ایران با تمامی این راه‌ها برخورد خشونت‌آمیز کرده است. کسانی که دست به اسلحه برده‌اند و کسانی که وبلاگ نوشته‌اند محکوم به شکنجه و اعدام شده‌اند.
به همین خاطر، و به دلیل همین شیادی – بازی با عبارت و اصطلاحات و فرار از مسئولیت – آنچه لاریجانی در پاسخ به گزارش‌های گزارشگر ویژه می‌دهد از هیچ اعتباری برخوردار نیست به جز این که به عنوان یکی از سخنگوهای کشوری عضو در سازمان ملل متحد، پاسخ‌های ایشان می‌بایست به عنوان ماکت پاسخ در نظر گرفته شود و همزمان به او یادآوری شود که با وجود آن که این گزارش را موجه نمی‌داند اما ناچار است به توصیه‌هایی که بر اساس این گزارش ارایه شده است، احترام بگذارد و در نهایت، عمل کند. صحن گزارش‌های ادواری جهانی، برای دولت ایران، به همان اندازه که زمان خریداری می‌کند، به همان اندازه یک سه کنجی است که راه فرار ندارد.
بخش دوم و پایانی هفته آینده
*این گزارش توسط سازمان دگرباشان جنسی ایران-ایرکو نوشته شده و در تاریخ ۲۸ مارس ۲۰۱۵ در وبسایت ایرکو به نشانی زیر منتشر شده است.
http://www.irqo.org/persian/?p=3981
۱ـ سخنرانی ساویز شفایی در دانشگاه شیراز و مطالبه‌ی حقوق اجتماعی همجنسگرایان در سال ۱۹۷۲
۲ـ همجنسگرایان و تراجنسی ها جزو اولین کسانی بودند که در اعدام های دسته جمعی به همراه کسانی که مفسد فی الارض نامیده شدند کشته شدند. در گزارش قتل های خودسرانه ی کسانی که ضدانقلاب نامیده شدند نیز از همجنسگرایان و تراجنسی ها نام برده شده است.
۳ـ مریم خاتون پور ملک آرا تراجنسی – فتوای خمینی – ۱۳۶۳
۴ـ تشکیل گروه هومان در سوئد – ۱۳۶۷
۵ـ گفته می شود اولین وبلاگ همجنسگرایان در ایران به قلم یک همجنسگرای مرد در ۱۳۸۲ نوشته شده است. وبلاگ اپسیلن گی. اولین پست او این بوده:من گی هستم. و چند روز بعد پستی اضافه کرده به این مضمون: من تنهایم.
۶ـ شهرام شهرزاد بلاگر هزارویکشب در نامه سرگشاده به احمدی نژاد در اولین دور انتخابات وی، نوشت: به شما پیشنهاد می کنم جمعی از متخصصان علوم پزشکی و حقوقی را مسوول بررسی گرایش جنسی بکنید. اگر این گروه پس از پژوهش به نتیجه رسید که همجنسگرایی بیماری و اختلال روانی و انحراف جنسی نیست، از همجنسگرایی جرم زدایی کنید. این وبلاگ مسدود شده است اما کپی صفحه ی وبلاگ موجود است
۷- http://asre-nou.net/1385/ordibehesht/14/m-bayanie-jami.html
۸ـ سازمان همجنسگرایان ایرانی در سال ۱۳۸۴ از سوی گروهی از فعالان همجنسگرا در ایران راه اندازی شد و وبسایت سازمان در همان سال شروع به کار کرد. خبر شروع به کار سازمان در وبلاگ هزار و یکشب شهرام شهرزاد اعلام شده. این وبلاگ مسدود شده است. اما کپی صفحه ی وبلاگ موجود است
۹ـ اولین وبسایت اختصاصی لزبین ها به نام همجنس من در سال ۲۰۰۷ از سوی یک زوج لزبین راه اندازی شد و تا یک سال فعالیت موثر و فراگیر داشت.
۱۰-http://hsuiran.blogspot.ca/2009/12/blog-post.html
۱۱-http://chrr.biz/spip.php?article7000
۱۲-http://www.irqo.org/persian/?p=647
۱۳-http://shabakeh.de/activities/1237/
۱۵-http://persian.iranhumanrights.org/1390/12/shaheed_full_report/
۱۶-http://6rang.org/english/2074
۱۷-http://www.ohchr.org/EN/HRBodies/HRC/RegularSessions/Session28/Documents/A_HRC_28_12_ENG.doc
